Malikŝah la 1-a
Ĝalāl ad-Daŭla Mu'izz al-Dunjā ŭa-d-Dīn Abū l-Fatḥ ibn Alp Arslān (8-a de aŭgusto 1055 – 19-a de novembro 1092, kompleta nomo: perse معزالدنیا و الدین ملکشاه بن محمد الب ارسلان قسیم امیرالمومنین[1]), pli bone konata laŭ sia regna nomo de Malik-Ŝaho la 1-a aŭ Malikŝah (perse ملکشاه), estis sultano de la Selĝuka Imperio de 1072 ĝis 1092.
| Malikŝah la 1-a | ||
|---|---|---|
| sultano de la Selĝuka Imperio | ||
| ||
| Persona informo | ||
| ملكشاه | ||
| Naskiĝo | 1055 en Esfahano | |
| Morto | 19-an de novembro 1092 en Bagdado | |
| Tombo | Tomb of Nizam al-Mulk [#] | |
| Religio | sunaismo [#] | |
| Ŝtataneco | Selĝuka Imperio [#] | |
| Familio | ||
| Dinastio | Turko-Selĝukoj [#] | |
| Patro | Alp Arslan [#] | |
| Edz(in)o | Terken Khatun • Zübeyde Hatun [#] | |
| Infanoj | Ahmad Sanĝar • Mahmud I of Great Seljuk • Gawhar Khatun • Barkiyaruq • Muhammad I Tapar • Isma Khatun [#] | |
| Profesio | ||
| Okupo | suvereno [#] | |
| [#] | Fonto: Vikidatumoj | |
Dum sia juneco, li partoprenis en kampanjoj de sia patro Alp Arslan, kun ties veziro Nizam al-Mulk. Dum unu de tiaj kampanjoj en 1072, Alp Arslan estis mortige vundita kaj mortiĝis nur kelkajn tagojn poste. Post tio, Malik-Ŝah estis kronita kiel la nova sultano de la imperio, tamen, Malik-Ŝah ne aliris al la trono pace, kaj devis lukti kontraŭ sia onklo Kavurt, kiu same postulis la tronon. Kvankam Malik-Ŝah estis la oficiala estro de la Selĝuka ŝtato, la veziro Nizam al-Mulk tenis preskaŭ absolutan povon dum lia regado.[2] Malik-Ŝah dume militis kontraŭ la Karaĥanidoj oriente kaj metis ordon en Kaŭkazo.
La morto de Malik-Ŝah ĝis nun restas studota; laŭ kelkaj fakuloj, li estis venenita de la kalifo, dum aliaj diras ke li estis venenita de la subtenantoj de Nizam al-Mulk.
Kvankam li estis konata laŭ kelkaj nomoj, li estis ĉefe konata kiel "Malik-Ŝah", kombino de la araba vorto malik (reĝo) kaj de la persa vorto ŝah (kiu same signifas reĝon).
ReferencojRedakti
- ↑ Rāvandī, Muḥammad. Rāḥat al-ṣudūr va āyat al-surūr dar tārīkh-i āl-i saljūq. Tehran: Intishārāt-i Asāṭīr. ISBN 9643313662.
- ↑ Gibb, H. A. R.. (1960–1985) The Encyclopedia of Islam, vol. 8. Leiden: Brill, p. 70.