Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero)

La Nacia Muzeo de Belartoj (hispane Museo Nacional de Bellas Artes) estas argentina arta muzeo en Bonaero, trovita en la kvartalo Recoleta de la urbo. La Muzeo inaŭguris filion en Neuquén en 2004.

Nacia Muzeo de Belartoj
arta muzeo • nacia muzeo
Lando Argentino vd
Situo Bonaero
Adreso Avenida del Libertador 1473, Buenos Aires
Poŝtkodo C1425AAA
Arkitekto(j) Alejandro Bustillo vd
Estiĝo 25-a de decembro 1896
Direktoro Jorge Glusberg • Andrés Duprat
Koordinatoj 34° 35′ 3″ S, 58° 23′ 34″ U (mapo)-34.58405556-58.39280556Koordinatoj: 34° 35′ 3″ S, 58° 23′ 34″ U (mapo)
Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero) (urbo Bonaero)
Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero) (urbo Bonaero)
DEC
Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero)
Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero)
Situo de Nacia Muzeo de Belartoj (Bonaero)
Map
Nacia Muzeo de Belartoj
Retpaĝo https://www.bellasartes.gob.ar/
vdr

Ĝia kolekto estas unu el la plej gravaj en Latin-Ameriko, kaj inkluzivas verkaĵojn de Goya, Rembrandt, Van Gogh, Rodin, Manet kaj Chagall, inter aliaj artistoj.

Ĝi enhavas ege diversan heredaĵon, kiu inkluzivas pli ol 12 000 erojn, inkluzive de pentraĵoj, skulptaĵoj, desegnaĵoj, kuprogravuroj, teksaĵoj kaj objektoj. Ĝia kolekto konsistas el antaŭkolumba, kolonia, argentina kaj internacia arto, en tempoperiodo kiu iras de la 3-a jarcento a.K.al la nuntempo. Ĝia graveco ankaŭ kuŝas en la nombro de vizitantoj, de ĉiuj aĝoj, de malsamaj sociaj tavoloj, venantaj el la lando kaj eksterlande.

Historio redakti

La muzeo malfermiĝis la 25-an de decembro 1895 en la konstruaĵo sur Calle Florida kiu nun enhavas la Galerías Pacífico butikcentron. La unua direktoro estis la pentristo kaj artkritikisto Eduardo Schiaffino. En 1909 la muzeo translokiĝis al Plaza General San Martín, en konstruaĵo origine konstruita kiel la Argentina Pavilono por la Universala Ekspozicio de 1889 en Parizo, kiu estis malmuntita post la fino de la ekspozicio kaj transportita al Bonaero. Ĉe tiu loko, la muzeo estis parto de la Exposición Internacional del Centenario de 1910. Kadre de renovigo de Plaza San Martín, la konstruaĵo estis disfaligita en 1932, kaj la muzeo translokiĝis al sia nuna loko sur Avenida del Libertador en la distrikto Recoleta en 1933. Tio estis origine konstruita en 1870 kiel pumpstacio kaj estis transformita por sia nova celo kiel muzeokonstruaĵo fare de la arkitekto Alejandro Bustillo.

En 1961 la konstruaĵo estis vastigita kun etendaĵo por provizoraj ekspozicioj, kaj en 1980 pavilono por nuntempa argentina arto estis alkonstruita. Kun areo de 1,536 m², ĉi tiu estas la plej granda el la 34 haloj de la muzeo, kiu havas entute 4,610 m² da ekspoziciejo. La permanenta kolekto de la muzeo inkluzivas 688 pli grandajn kaj pli ol 12,000 pli malgrandajn verkojn, kiel ekzemple skizoj, fragmentoj, ceramikaĵo, ktp. La muzeo ankaŭ inkluzivas bibliotekon kun 150,000 volumoj kaj aŭditorio por prelegoj.

En la teretaĝo estas 24 ekspoziciejoj por internacia kolekto de la Mezepoko ĝis la 20-a jarcento. La biblioteko ankaŭ troviĝas tie. La unua etaĝo enhavas ok ĉambrojn prezentantajn kelkajn el la plej gravaj argentinaj pentristoj de la 20-a jarcento, inkluzive de Antonio Berni, Ernesto de la Cárcova, Benito Quinquela Martín, Eduardo Sívori, Alfredo Guttero, Raquel Forner, Xul Solar kaj Lino Enea Spilimbergo. Fotoj kaj skulptaĵoj povas esti viditaj sur la dua etaĝo, kiu estis nur kompletigita en 1984.

En 2004, branĉo estis malfermita en la patagonia urbo de Neuquén. La konstruaĵo estis desegnita de la arkitekto Mario Roberto Álvarez. La konstruaĵo havas kvar ekspoziciejojn kun totalo de 2,500 m², 215 artaĵoj kaj aŭditorio. Krom la konstanta ekspozicio, ankaŭ provizoraj ekspozicioj estas organizitaj.

Galerio redakti


Referencoj redakti

Eksteraj ligiloj redakti