Pál Nagy (kanoniko)
Pál Nagy [nadj], laŭ hungarlingve kutima nomordo Nagy Pál estis hungara katolika pastro, kanoniko, preposto, altlerneja instruisto.
| Pál Nagy | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | la 2-an de aprilo 1750 en  Zsitvagyarmat (Hungara reĝlando, Habsburga Imperio)
|
| Morto | la 11-an de januaro 1819 en Székesfehérvár (Hungara reĝlando, Habsburga Imperio)
|
| Okupo | |
| Okupo | teologo • filozofo • verkisto • kanoniko |
Pál Nagy[1] naskiĝis la 2-an de aprilo 1750 en Zsitvagyarmat (Hungara reĝlando, Habsburga Imperio, nuntempa Žitavce en Slovakio), li mortis la 11-an de januaro 1819 en Székesfehérvár (Hungara reĝlando, Habsburga Imperio).
Biografio redakti
Pál Nagy frekventis seminarion en Esztergom, poste li studis en Reĝa Universitato de Nagyszombat, inter 1775-1779 en Pázmáneum. Li pastriĝis en 1779, inter 1780-1784 li instruis en la menciita universitato. Li estis nomumita kanoniko de Székesfehérvár en 1790, baldaŭ titulara abato, en 1811 vicepiskopo, en 1816 preposto.
Elektitaj kontribuoj redakti
- Excell ill ac rev dno Ignatio Nagy de Séllye episcopo Alba-Regalensi Ad diem III Cal Aug quo festum sancti patroni sui recoleret in grati animi testimonium oblatum (1789)
- Álombúl fel serkent muzsának látási, mellyek a hevesi nemes korona őrzőknek kedvükért négy ágyú strófában ki bocsátattak bőjt más havának 30 napján (1790)
- Oratio in solenni Introductione junioris cleri Alba-Regalensis (1802)
- Carmina Francisco Primo semper Augusto in perpetuum homagialis venerationis monimentum Alba-Regiae (1807)