Antenturoradio-televida turo estas plej ofte tuboforma turo en svelta ŝtalbetona konstrutekniko de kie estas elsenditaj radio- aŭ televidaj signaloj.[1].[1] Telekomunikaj turoj ankaŭ estas uzataj por mikroonda transmisio, ekzemple por transmisio de telefonaj signaloj. Pli kaj pli vitrofibro-kabloj aŭ satelita komunikado transprenas tiuj taskojn. La diferenco al la ĝenerala elsendoturo estas la konstruformo (plej ofte ŝtalkonstruko). Telekomunikaj turoj similas en ilia konstrukto al nubskrapuloj. Telekomunikaj turoj plej ofte ankaŭ estas malfermataj al vizitantoj kaj krom elrigardoplatformo, tiuj turoj ofte ankaŭ havas restoracion aŭ kafejon.

de 1976 ĝis 2009 la plej alta televida turo de la mondo: la CN-Turo en Toronto, Kanado.
Tura korbo de la televizia turo St. Chrischona.
Radio-telegrafia uzado de la Eiffel-turo 1914.
televida turo de Stuttgart.
la plej alta televida turo en Germanujo staras en Berlino.

Referencoj

redakti
  1. 1,0 1,1 dtv Atlas Baukunst Bd. 2. Baugeschichte von der Romanik bis zur Gegenwart, Deutscher Taschenbuch Verlag, ISBN 978-3-423-03021-2, S. 555

Literaturo

redakti
  • Erwin Heinle, Fritz Leonhardt: Türme aller Zeiten, aller Kulturen. Deutsche Verlags-Anstalt, Stuttgart 1997, ISBN 3-421-02931-8.
  • Friedrich von Borries, Matthias Böttger, Florian Heilmeyer: TV-Towers – Televiziaj turoj, 8.559 Meter Politik und Architektur, Jovis-Verlag, Berlin 2009, ISBN 978-3-86859-024-1.
  • Kai Eckart: Den Wolken entgegen – Die höchsten Türme Deutschlands, Herbert Utz Verlag München 1997, ISBN 3-89675-902-7.
  • Rudolf Pospischil: Der deutsche Fernsehturm. Eine politische und architektonische Grenzüberschreitung Herbert Utz Verlag, München 2009, ISBN 978-3-8316-0923-9
  • Konrad Bergmeister, Johann-Dietrich Wörner (Hrsg.): Beton-Kalender 2006: Turmbauwerke, Industriebauten. Ernst & Sohn, Berlin 2005, ISBN 978-3433016725.

Vidu ankaŭ

redakti

Eksteraj ligiloj

redakti