Rejn-Vestervalda vulkana montodorso
La Rejn-vestervalda vulkana montodorso (germane Rhejn-Westerwälter Vulkanrücken) (ankaŭ nomata : Asberg-altebenaĵo aŭ Linzer Höhe [1]) estas ĉirkaŭ 13 km longa kaj 3 ĝis 4 km larĝa altaĵo kaj naturregiono en la dekstrarejna nordo de la germana federacia lando Rejnlando-Palatinato kaj la sudo de Nordrejn-Vestfalio, kiu situas sude de la Siebengebirge.
| Rejn-Vestervalda Vulkana montodorso | ||
|---|---|---|
| ||
| naturregiono | ||
| La plej alta punkto | Asberg (441 m) | |
| Longeco | 7 km | |
| Areo | ĉ. 100 km² | |
| Kontinento | Eŭropo | |
| Situo | distrikto Neuwied, Rejnlando-Palatinato, distrikto Rhein-Sieg, Nordrejn-Vestfalio (Germanio) | |
| Geografia situo | 50° 38′ N, 7° 18′ O (mapo)50.62547.2962Koordinatoj: 50° 38′ N, 7° 18′ O (mapo) | |
 Rejn-Vestervalda Vulkana montodorso | ||
| Montaro | Vestervaldo | |
Karakterizaĵoj de la pejzaĝo redakti
La Rejn-vestervalda vulkana montdorso kuŝas sur devona rokaĵo kaj formas la akvodislimon inter Rejno kaj la riveron Wied kaj je la norda rando inter Rejno kaj Sieg. La vulkanaj kupoloj ofte estas parte aŭ komplete forigitaj fosante bazalton kaj latiton dum la 19a kaj 20a aj jarcentoj. Tial troviĝas tie multaj lagojn („bazaltaj lagoj“). La montdorso estas je tri kvarono konvrata de miksarbaro.
Montoj redakti
La montoj kaj altaĵo de la regiono estas
- Asberg (441 m),
- Meerberg (431m),
- Minderberg (417 m),
- Hummelsberg (411 m),
- Römerich (386 m),
- Willscheider Berg (360 m) kaj
- Himberg (335).
En Nordrejn-Vestfalio aldoniĝas en la Naturparko Siebengebirge ankaŭ jenaj montoj
- Leyberg (359 m),
- Himmerich (366 m),
- Broderkonsberg (|378 m) kaj la
- Zickelburg (182 m)
Vilaĝoj redakti
Jenaj vilaĝoj troviĝas en la regiono Ginsterhahn, Grendel, Hargarten, Kaimig, St. Katharinen), Kretzhaus (urbo Linz am Rhein), Ober- kaj Untererl, Kasbach-Ohlenberg), la sudokcidenta parto de Vettelschoß, Oberkalenborn , Ronigerhof (Linz am Rhein) kaj Rothe Kreuz (Leubsdorf).
Referencoj redakti
- ↑ rigardu Kremer 2007, enteas na la monton Hummelsberg kaj la pli sudajn regionojn
Literaturo redakti
- Bruno P. Kremer: Landschaften und Landschaftsformen im Kreis Neuwied. In: Heimat-Jahrbuch des Landkreises Neuwied 2007, S. 305–310.