Sankta Rictrudis
Rictrudis [RIKtrudis], jen latine, ankaŭ Richtrudis [RIĤtrudis] (jen malnovaltgermane/okcidentflandre/nederlande, france Rictrude de Marchiennes, naskiĝis ĉirkaŭ 614; mortis en 687[1], laŭ aliaj fontoj la 12-an de majo 688[2]) estis sanktulino kaj abatino de la monaĥejo Marchiennes ĉe Lille.
| Sankta Rictrudis | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 30-an de novembro 613 en Perigordo |
| Morto | 1-an de januaro 687 (73-jaraĝa) en Marchiennes |
| Familio | |
| Edz(in)o | Adalbard |
| Infanoj | Adalsinda • Maurontius of Douai • Clotsinda • Eusebia |
| Okupo | |
| Okupo | monaĥino |
Rictrudis naskiĝis en Gaskonio de paganaj gepatroj. La nomo de ŝia patro estis Ernold, la nomo de ŝia patrino estis Lichia. Rictrudis estis instruita kristanan doktrinon fare de episkopo Amandus de Maastricht, kiu estis forpelita de la kortego de la merovinga reĝo Dagoberto la 2-a. Ŝi geedziĝis kun Adalbald de Ostrevant, franka nobelo ĉe la kortego de Dagoberto la 2-a. Kun ŝia edzo ili havis tri filinojn Adalsind, Chlotsind, Eusebia kaj filon, Maurontus. Ŝiaj infanoj estas honorigitaj kiel sanktuloj en Francio, same kiel ŝi mem kaj ŝia edzo. Laŭ legendo, post kiam ŝia edzo estis murdita fare de siaj propraj parencoj, Rictrudis rifuzis geedziĝi kun la reĝo denove aŭ, laŭ aliaj tradicioj, rifuzis geedziĝon tra la mediacio de la reĝo. Anstataŭe, Rictrudis iris kun ŝiaj tri filinoj al la monaĥejo de Marchiennes proksime de Lille, kie ŝi ekoficis kiel abatino. En spiritaj aferoj ŝi daŭre estis apogita fare de Amandus de Maastricht. Ŝia filo ankaŭ eniris monaĥejon kaj iĝis abato de la monaĥejo Breuil-sur-Lys proksime de Douai. Post ŝia morto, Rictrudis estis entombigita en la monaĥejo. Sur ŝia tomboŝtono estis la surskribo virtutis ager, pietatis imago (kampo de virto kaj bildo de pieco). Post ŝia morto, multaj mirakloj laŭdire okazis ĉe ŝia tombo, kiuj ripetiĝis kiam ŝiaj relikvoj solene transportiĝis al aliaj kristanaj preĝejoj.
Granda parto de ŝiaj ostoj de Sankta Rictrudis estis alportitaj al Parizo, sed estis perditaj dum la Franca Revolucio en 1793.[1] Laŭ aliaj fontoj, partoj de ŝiaj relikvoj laŭdire estas konservitaj en Douai.[2] La 12-a de majo estas festotago de Sankta Rictrudis, alternative ankaŭ la 7-a de februaro. En lokoj kiuj honoras la sanktulinon kiel patronino, ŝia festo ankaŭ festiĝas la 2-an de aŭgusto kaj la 29-an de oktobro.
Referencoj redakti
- ↑ 1,0 1,1 Erhard Gorys: Lexikon der Heiligen (germane: Leksikono de la Sanktuloj). Munkeno 2005, paĝo 289
- ↑ 2,0 2,1 + S. Richtrudis en la enciklopedio Vollständiges Heiligen-Lexikon (same germane: Kompleta Sanktula Leksikono), Aŭgsburgo 1858-1882' ĉe www.zeno.org
