Teorio de Esperanto

Teorio de Esperanto estas "helpilo por superaj Esperanto-kursoj" verkita de Vladimir Varankin kaj eldonita en 1929 de Sovetrespublikara Esperantista Unio. La verko estis reeldonata en 1977 en Sarbrukeno fare de Artur E. Iltis.

Teorio de Esperanto
Aŭtoro	Vladimir Varankin
Eldonjaro	1929
Urbo	Moskvo
Eldoninto	Sovetrespublikara Esperantista Unio
Paĝoj	70

La libreto konstituas enkondukon en la teorion de la Internacia Lingvo. Ĝi prezentas genealogian klasifikon de la lingvoj, fonetikon, morfologion, sintakson de Esperanto kaj etimologion de la Esperanta radikaro.

Recenzoj

	„ Scienca analizo de Esperanto por servi kiel konsilanta kaj serioze studenda libro kun speciala atento al la stato de la evoluo de Esperanto kaj al la spertoj kaj esploroj dum la lastaj 20 jaroj. ” — 1930, Historio de Esperanto II, p. 711

Kritikoj

	„ ...Same ne pravas V. Varankin (Teorio de Esperanto p. 33), titolante la lingvo-elementojn, kiuj dependas de la kunteksto (ekzemple finaĵo -n) "formalaj sintaksaj elementoj aŭ fleksioj". Aliajn lingvo-elementojn, kiuj ne dependas de la kunteksto, sed kiuj ŝanĝas ĝian sencon V. Varankin nomas afiksoj. ” — Ernest Drezen, Skizoj pri Teorio de Esperanto, p. 29

Eksteraj ligiloj

• Enciklopedio de Esperanto/T en sia originala formo en la Interreto
• Katalogo de Esperantomuzeo kaj Kolekto por Planlingvoj
• Katalogo de Heredaĵbiblioteko Hendrik Conscience
• Katalogo de Nacia Biblioteko de Esperanto