Universitato de Florenco
La Universitato pri la Studoj de Florenco estas unu el la plej grandaj italaj liceoj. Ĝi entenas 12 lernejojn kaj 60 mil enmatrikuliĝantoj.
| Universitato de Florenco | ||
|---|---|---|
| ||
| Situo | ||
| Geografia situo | 43° 46′ 40″ N, 11° 15′ 34″ O (mapo)43.7777711.25951Koordinatoj: 43° 46′ 40″ N, 11° 15′ 34″ O (mapo) | |
| Diversaĵoj | ||
| retejo | Oficiala retejo | |
| ||
 Universitato de Florenco | ||
HistorioRedakti
Fondita en la jaro 1321, la Studio estis agnoskita de la papo Klemento la 6-a en 1349, kaj rajtigita instrui regularajn altrangajn kursojn. La papo same starigis ke la unua Fakultato pri Teologio estus en Florenco. La Studio fariĝis imperia universitato en 1364, kaj en 1473 ĝi estis translokiĝinta al Pizo, kiam Lorenzo de Mediĉo (1449-1492), ekregis super Florencon. Karlo la 8-a (1470-1498) redonis ĝin al Florenco, inter 1497 lak 1515, tamen, dum la regado de la Mediĉa Familio, ĝi estis translokiĝinta denove al Pizo. La moderna universitato datumas el 1859, kiam grupoj da Institucioj kun malsimilaj altrangaj studoj kuniĝis sub la nomo Instituto pri Praktikaj Studoj kaj Pliperfektigo, kaj post unu jaro ĝi estis agnoskita kiel plenekipita universitato de la ĵus-unuiĝinta Italio. En 1923, la Instituto estis oficale nomumita kiel universitato de la itala parlamento.
Notindaj eksaj universitatanojRedakti
- Giovanni Boccaccio, (1313-1375)
- Coluccio Salutati, (1331-1406)
- Manuelo Krizoloro (1355-1415)
- Pier Paolo Vergerio, la Maljuna (1370-1445)
- Antono Roselli (1381-1466)
- Nikolao la 5-a, (1397-1455)
- Johannes Argyropoulos (1415-1487)
- Benedetto Accolti la maljuna, (1415-1464)
- Demetro Kalkokondilo (1423-1511)
- Leonardo da Vinĉo (1452-1519)
- Bruno Migliorini (1896-1975)
