Wigand Siebel
Wigand SIEBEL (naskiĝinta la 4-an de januaro 1929 en Freudenberg, mortinta la 29-an de aŭgusto 2014 en Saarbrücken[1]) estis germana sociologo.
| Wigand Siebel | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 4-an de januaro 1929 en Freudenberg |
| Morto | 29-an de aŭgusto 2014 (85-jaraĝa) en Sarbruko |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio 
|
| Okupo | |
| Okupo | sociologo universitata instruisto
|
Vivo kaj kariero
redaktiPost doktoriĝo Siebel laboris ĉe Sozialforschungsstelle je Dortmund kaj habilitiĝis en 1964. Samjare iĝis li universitata docento ĉe Bochum kaj en 1965 orda profesoro pri sociologio kaj sciencoteorio ĉe la universitato de Sarlando. Post emeritiĝo Siebel konvertiĝis je katolikismo mallonge antaŭ la Dua Vatikana koncilio; li favoris la movadon de konvinkitoj pri papa vakado; por li estis Pio la 12-a la lasta vera papo. Post 1996 li ĉefredaktistis ĉe kelkaj numeroj de SAKA-Informationen.
Lia plej grava verko titoliĝas Systematische Wahrheitstheorie, en kiu li temigis la Pilato-demandon dum Moderna Epoko, do kiel eblus ekkoni la veron.[2] Ĝi taksatas fundamenta verko ĉi-teme. Teologie Siebel jesis tradician geedziĝkialan doktrinon.[3] Intertempe aperis aĵoj de li en la gazeto "Theologisches".[4] Senĉese kritikis li la oficiala kredo-anoncado de la katolika hierarkio.[5] Finfine verkis li mem (helpate) kateĥismon kun la titolo Katechismus des Oratoriums.
Multajn jaroj gvidis li la grupon Oratorium von der göttlichen Wahrheit. Ĉi-kuntekste li engaĝiĝis pri la homeopatia sanigilo Oratoriumswasser.[6]
Skribaĵoj
redakti- kune kun Hans Wilhelm Hetzler: Innerbetrieblicher Funktionszusammenhang und Berufsqualifikation. Eine soziologische Leitstudie in Industrieausrüsterbetrieben des Maschinenbaus (=Dortmunder Schriften zur Sozialforschung, 20). Westdeutscher Verlag, Köln 1962
- Die Logik des Experiments in den Sozialwissenschaften (=Soziologische Schriften, 2). Duncker & Humblot, Berlin 1965 (faklaboraĵo habilitiĝa je Münster 1964)
- Soziologie der Abtreibung. Enke, Stuttgart 1971.
- Freiheit und Herrschaftsstruktur in der Kirche. Morus, Berlin 1971.
- Das Opfer in der neuen Liturgie. Umbach, Kalkar 1972.
- Liturgie als Angebot. Morus, Berlin 1972.
- Einführung in die systematische Soziologie. C.H. Beck, München 1974.
- Grundlagen der Logik. Uni-TB, München 1975.
- Katholisch oder konziliar. Langen Müller, München 1978.
- Das Meßopfer. Werk unserer Erlösung. Kleine Meßerklärung. Petrus, Kirchen/Sieg 1980.
- Herrschaft und Liebe. Duncker & Humblot, Berlin 1984.
- Der Heilige Geist als Relation. Aschendorff, Münster 1986.
- Philosophie und Theologie Karol Wojtylas, artikolaro edonita de Sammlung glaubenstreuer Katholiken in der Schweiz - SAKA, Basel 1986 (franca traduko 1988)
- Systematische Wahrheitstheorie. Peter Lang, Frankfurt 1996.
- Zur Theologie und Philosophie Joseph Ratzingers. Saka, Saarbrücken 2005.
Ĉefredaktorece:
- Oratorium von der Göttlichen Wahrheit (eld.): Katechismus des Oratoriums. Römisch-katholischer Katechismus und Unterweisung der Gläubigen für die heutige Zeit. Dua eldono, Saka, Saarbrücken 1990, ISBN 3-928198-00-9
Eksteraj ligiloj
redaktiNotoj
redakti- ↑ mortanonco
- ↑ Kp. la recenzon fare de Wolfgang Beranek: "Zur Frage nach der Wahrheit", ĉe: Theologisches 28 (12/1998), kol. 553–557
- ↑ [1]
- ↑ Änderung des Credos zu Gunsten der Orthodoxie? — Die Bedeutung des Filioque (6/1996, 234–240); Gemeinsame Rechtfertigungslehre gerechtfertigt? — Konsenspapier zur römisch-lutherischen Ökumene (10/1996, 415–424)
- ↑ W. Siebel: "Moral-Katechismus ohne Grundlagen. Der Erwachsenen-Katechismus der Deutschen Bischofskonferenz, Zweiter Band", ĉe: SAKA-Informationen, 20 (11/1995), 181–186; alia artikolo samgazete, 12/1995, p. 207–211
- ↑ "Was ist die Medizin des Oratoriums", ĉe: SAKA-Informationen, 4/1996 p.79; samnumera speciala alkroĉitaĵo "Richtigstellung: Was ist die Medizin des Oratoriums wirklich?", eldonis la SAKA-estraro