Giganta tubvermo

Gigantaj tubvermoj, Riftia pachyptila, estas maraj senvertebruloj en la filumo Annelida (antaŭe grupigita en filumo Pogonophora kaj Vestimentifera) ligita al tubvermoj ofte trovite en la intertajdaj kaj pelagaj zonoj. Riftia pachyptila vive pli ol mejlon profunda, kaj ĝis pluraj mejloj profundaj, sur la planko de la Pacifiko proksime de nigraj fumantoj, kaj povas toleri ekstreme altajn hidrogensulfidajn nivelojn. Tiuj vermoj povas atingi longon de 2.4 m (7 ft 10 in) kaj siajn tubulajn korpojn havas diametron de 4 cm (1.6 in).

Kiel legi la taksonomion Giganta tubvermo
Riftia pachyptila
Biologia klasado
Regno: Animaloj Animalia Filumo: Annelida Annelida Klaso: Poliketoj Polychaeta Ordo: Canalipalpata Familio: Siboglinidae Genro: Riftia Specio: R. pachyptila
Aliaj Vikimediaj projektoj

La komunnomo "grandega tubvermo" estas tamen ankaŭ aplikita al la plej granda vivanta specio de teredo, Kuphus polythalamia, kiu malgraŭ la nom "vermo" estas konka molusko, prefere ol anelido.

Korpostrukturo

Ili havas tre vaskularigitan, ruĝan "plumon" ĉe la pinto de sia libera fino kiu estas organo por interŝanĝado de kunmetaĵoj kun la medio (ekz., H₂S, CO₂, O₂ , ktp.). La tubvermo ne havas multajn predantojn. Se minacite, la plumo povas esti retirita en la protektan tubon de la vermo. La plumo disponigas esencajn nutraĵojn al bakterioj vivantaj ene de la trofosome. Tubo vermoj havas neniun digestkanalon, sed la bakterioj (kiuj povas konsistigi la duonon de la korpopezo de vermo) ŝanĝas oksigenon, hidrogenan sulfidon, karbondioksido, ktp. en organikajn molekulojn je kiuj iliaj mastro-vermoj nutriĝas. Tiu proceso, konata kiel kemisintezo, estis rekonita ene de la trofosome fare de Colleen Cavanaugh.

La klarruĝa koloro de la plumaj strukturrezultoj de pluraj eksterordinare kompleksaj hemoglobinoj, kiuj enhavas ĝis 144 globinkatenojn (ĉiu supozeble inkluzive de rilataj Hemstrukturoj). Tiuj entubigas vermon kiun hemoglobinoj estas rimarkindaj por portado de oksigeno en la ĉeesto de sulfido, sen esti inhibiciitaj per tiu molekulo kiel hemoglobinoj en la plej multaj aliaj specioj estas.

Nitrato kaj nitrito estas toksaj, sed nitrogeno estas postulata por biosintezaj procesoj. La kemosintezaj bakterioj ene de la trofosome transformas tiun nitraton al amonio jonoj, kiuj tiam estas haveblaj por produktado de aminoacidoj en la bakterioj, kiuj estas en victurno liberigis al la tubvermo. Transporti nitraton al la bakterioj, R. pachyptila koncentraĵnitrato en ilia sango, al koncentriĝo 100 fojojn pli koncentriĝis ol la ĉirkaŭa akvo. La preciza mekanismo de la kapablo de R. pachyptila elteni kaj koncentri nitraton daŭre estas nekonata.

Energio kaj nutra fonto

Kun sunlumo ne haveblaj rekte kiel formo de energio, la tubvermoj dependas de bakterioj en sia vivejo por oksigeni hidrogenan sulfidon, utiligante dissolvitan oksigenon en la akvo kiel elektronakceptanton. Tiu reago disponigas la energion necesan por kemosintezo. Tial, tubvermoj estas parte dependaj de sunlumo kiel energifonto, ĉar ili uzas liberan oksigenon, kiu estis liberigita per fotosintezo en akvotavoloj longe supre, por akiri nutraĵojn. Laŭ tiu maniero tubvermoj estas similaj al multaj formoj de vivo kiuj vivas en la oceano sub profundoj tiu sunlumo povas enpenetri. Tamen, tubvermoj estas unikaj en povi uzi bakteriojn nerekte akiri preskaŭ ĉiujn materialojn kiujn ili bezonas por kresko de molekuloj dissolvitaj en akvo. Kelkaj nutraĵoj devas esti filtritaj el la akvo. Tuba vermkresko similas tiun de hidroponical plenkreskaj fungoj pli ol ĝi faras tiun de tipaj bestoj kiuj devas "manĝi".

Reproduktado

Por reproduktiĝi, Riftiopachyptila inoj liberigas lipid-riĉajn ovojn en la ĉirkaŭan akvon tiel kiun ili komencas flosi supren. La maskloj tiam startas spermfaskojn kiuj naĝas por renkonti la ovojn. Post kiam la ovoj elkoviĝis, la larvoj naĝas malsupren por alkroĉi sin al la roko.

Kreskorapideco kaj aĝo

Riftia pachyptila havas la plej grandan rapidecon de iu konata mara senvertebrulo. Tiuj organismoj povas koloniigi novan lokon, kreski al seksa maturiĝo kaj pliiĝi en longo ĝis 4.9 futoj (1.5 m) en malpli ol du jaroj. Tio estas en akra kontrasto al Lamellibrachia luymesi, la tubvermoj kiuj vivas ĉe profunda marmalvarmo tralikiĝas kaj kreskas tre malrapide por la plej multaj el siaj vivoj. Daŭras de 170 ĝis 250 jarojn por Lamellibrachia luymesi kreski 2 metrojn en longo, kaj eĉ pli longaj vermoj estis malkovritaj.

Literaturo

• Minic, Zoran; Hervé, Guy «Biochemical and enzymological aspects of the symbiosis between the deep-sea tubeworm Riftia pachyptila and its bacterial endosymbiont». European Journal of Biochemistry, 271, 15, 2004, pàg. 3093–3102. COI: 10.1111/j.1432-1033.2004.04248.x. PMID 15265029.
• Zal, Franck; Lallier, FH; Green, BN; Vinogradov, SN; Toulmond, A «The Multi-hemoglobin System of the Hydrothermal Vent Tube Worm Riftia pachyptila: II. Complete polypeptide chain composition investigated by maximum entropy analysis of mass spectra». Journal of Biological Chemistry, 271, 15, 1996, pàg. 8875–8881. COI: 10.1074/jbc.271.15.8875. PMID 8621529.
• Jones, Meredith L. (1981). Riftia pachyptila, new genus, new species, the vestimentiferan worm from the Galápagos Rift geothermal vents (Pogonophora). Proceedings of the Biological Society of Washington. 93(4): 1295-1313.

Eksteraj ligiloj

• Privett, B. (2001).. Riftia pachyptila. Animal Diversity Web. Alirita 2018-11-29.
• 2016.. Giant Tube Worm - Deep Sea Creatures on Sea and Sky. Sea and Sky. Alirita 2018-11-29.
• Introduction to the Pogonophora. UCMP. Alirita 2018-11-29.