Karakalo

Por la kata besto, vidu: Karakalo (besto)

Karakalo (naskiĝis la 4-an de aprilo 188, mortis la 8-an de aprilo 217) estis imperiestro de Romio en la jaroj 211–217.

Karakalo
Persona informo
Lucius Septimius Bassianus Marcus Aurelius Antoninus Augustus Caracalla Caracallus
Naskonomo	Lucius Septimius Bassianus
Naskiĝo	4-an de aprilo 188 (0188-04-04) en Lugdunum, Gallia Lugdunensis
Morto	8-an de aprilo 217 (0217-04-08) (29-jaraĝa) en Haran, Romia Imperio
Mortis pro	Hommortigo vd
Mortis per	Pikvundo vd
Tombo	Kastelo de Sankta Anĝelo vd
Religio	Romia religio vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Familio
Dinastio	Severan dynasty vd
Patro	Septimo Severo vd
Patrino	Julia Domna vd
Gefratoj	Publius Septimius Geta, Septimia Major (en) kaj Septimia Minor (en) vd
Edz(in)o	Fulvia Plautilla (en) vd
Amkunulo	Julia Soaemias (en) Julia Avita Mamaea (en) vd
Infanoj	Aurelia Antonina (en)  ( Fulvia Plautilla (en) ) Heliogabalo, bastarda infano  ( Sextus Varius Marcellus (en) Julia Soaemias (en) ) Aleksandro Severo, bastarda infano  ( nekonata valoroJulia Avita Mamaea (en) ) vd
Profesio
Okupo	politikisto monarko vd
Postenoj Postenoj romia imperiestro (198–217) senatano en la Antikva Romo konsulo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Lia nomo estis Marcus Aurelius Antoninus, sed li prenis kromnomon Karakalo (Caracalla), kiu rilatas al la kapuĉaj tunikoj, per kiuj sin vestis liaj samlandanoj.

Vivo

La plej aĝa filo de la imperiestro Septimo Severo deklaritis fare de la patro en 196 Cezaro kaj en 198 Aŭgusto. Post la morto patra li ekregis en 217 kune kun la frato Publius Septimius Geta. Lin li baldaŭ murdigis en la brakoj de la patrino Julia Domna ĉar li ne volis de iu bremsiĝi en decidado. Samtempe multaj el ties ŝatantaro (laŭdire ĝis 20 miloj), inter kiuj troviĝis kaj la elstara juristo Aemilius Papinianus, devis morti laŭ ordono karakala. Pro financaj kialoj ĉefe, li en 212 solene al ĉiuj liberaj imperianoj cedis la romian ŝtatanecon per Constitutio Antoniana; sekve ĉiuj devis pagi impostojn.

Estante militavida same kiel la patro li bazis tutan potencon sian je la armeo pliriĉigante kaj privilegiulante la soldataron. En 213 li ekmilitis en multaj provincoj post kiam li estis transdoninta la regadopovon al la patrino; ĉe la Rejno, post la venko de la Alemanoj, li refunkciigis la Neckar-landlimlinion; li militis ĉe Danubo (ekz. kontraŭ la Ĥatoj) antaŭ ol iri en 214 eosten por imiti en ridinda maniero la geniecon de Aleksandro la Granda. Sed kiam en printempo 217 li planis denove kampanji kontraŭ la Partoj li mortigitis laŭ instigo de la ĉefo de la pretoria gvardio, Makrino.

Inter la konstruaĵoj realigitaj en Romo plej gravas memkompreneble la Banejoj de Karakalo apud la Capena-pordego; ili nombriĝas inter la plej gravaj ruinoj antikvaj. Belega ankaŭ la Severo-arko de sur la Roma Forumo estas. Inter la konserviĝintaj bildoj de li plej bonas eble busto en Napolo.

Fonto

Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 3. Leipzig 1905, p. 754 (tie ĉi interrete)

Bildoj

• 
  Busto de Karakalo en la Luvro
• 
  Portreto de Karakalo sur sesterco
• 
  Busto en la Luvro
• 
  Monero de Karakalo. Sur la dorsflanko, la Circus Maximus, kun la obelisko kaj la spinae, restaŭritaj de la imperiestro

Eksteraj ligiloj

• Etbiografio Arkivigite je 2006-01-04 per la retarkivo Wayback Machine
• Angla traduko de lia biografio el Historia Augusta

Antaŭe:	Romiaj imperiestroj	Poste:
Septimo Severo (193 - 211)	211 – 217	Makrino (217 - 218)