Klasika ĉina lingvo

Klasika ĉina lingvo estas tradicia formo de skribita ĉinlingvo. Ĝi baziĝas sur la gramatiko kaj vortaro de la antikva ĉina, pro tio ĝi estas malsama de iuj ajn modernaj parolataj formoj de la ĉina. La klasika ĉina iam estis uzata por preskaŭ ĉiuj formalaj leteroj antaŭ kaj dum la komenco de la 20a jarcento en Ĉinio, kaj dum pluraj malsamaj periodoj en Koreio, Japanio kaj Vjetnamio. Tiam, la lingvo funkciis kiel internacia lingvo inter diplomatoj en Orientazio. Inter ĉinaj parolantoj, la klasika ĉina estis plejparte anstataŭita de skribita regiona ĉinlingvo (白话; pinyin: báihuà, "ordinara parolado"). La skribita regiona ĉina estas skribstilo simila al la moderna parolata Mandarena ĉina. Samtempe, ne-ĉinaj parolantoj plejparte forlasis la klasikan ĉinan, kaj uzis siajn lokajn lingvojn aŭ dialektojn anstataŭe.

maldekstra estas "homo", kaj dekstra estas "jaro".

Regionoj kie oni uzis la klasikan ĉinan.

Nomoj

Oni nomas la lingvon aŭ tekston jene:

• 古文: ĉine (pinyin): gǔ wén, "malnova teksto".
• 文言文: ĉine wényán wén, "teksto de skribita lingvo".
• 漢文: ĉine hànwén; japane かんぶん, kanbun; koree 한문, hanmun; vjetname Hán văn (ĉiu signifas "Han-an skribon").

Ekzemploj

La klasika ĉina	La mandarena (pinjino)	La japana (hepburna transskribo)	La korea (norma transskribo)	La vjetnama (Quốc Ngữ)	signifo
春眠不覺曉	Chūnmián bù jué xiǎo	Shunmin akatsuki o oboezu	Chunmyeon bulgakhyo	Xuân miên bất giác hiểu	Printempa dormo ne konas noktofinon. (Meng Haoran)
國破山河在	Guó pò shān hé zài	Kuni yaburete sanga ari	Gukpa sanha jae	Quốc phá sơn hà tại	La lando estas rompita, kvankam montetoj kaj riveroj restas. (Du Fu)

Vidu ankaŭ

• Ĉina skribo
• Simpligita ĉina
• Klasika lingvo
• Lingvafrankao
• Ĉina lingvaro
• Klasika japana lingvo

Eksteraj ligiloj

• Klasika ĉina vikipedio