La grafo de Montekristo
La grafo de Montekristo (franca: Le Comte de Monte-Cristo) estas romano de Alexandre Dumas, eldonita en 1844.
| La grafo de Montekristo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Origine | Le Comte de Monte-Cristo | ||||
| |||||
| literatura verko | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Aŭtoro | Alexandre Dumas (patro) | ||||
| Lingvoj | |||||
| Lingvo | franca lingvo | ||||
| Eldonado | |||||
| Eldondato | 1844 | ||||
| Ĝenro | serie eldonita fikcio • amafera fikcio • aventura fikcio • historia fikcio | ||||
| Loko de rakonto | Marsejlo • Château d'If • Parizo • Romo • Montekristo | ||||
| Tradukado | |||||
| Tradukinto | Daniel Moirand | ||||
| |||||
La libro pritraktas pri Edmond Dantès, franca maristo kiu estas edzinigonta katalunan knabinon, Mercédès. Sed lia kontraŭulo Danglars sukcesas enprizonigi lin. Dantès restas 14 jarojn en la prizono. Fuĝinte, li volas venĝi. Li sukcesos per komplikita plano, sed fine li preferos la pardonon.
La rakonto inspiris reĝisorojn por fari multajn filmojn.
Intrigo
redaktiLa intrigo ĉefe okazas en Francio kaj Italio en la jaroj 1814-1838, sur la fono de la fino de la tempo de Napoleono Bonaparte. La libro traktas la temojn de justeco, venĝo kaj reprezalio.
La verko rakontas la historion de Edmond Dantes, promesplena juna maristo de Marsejlo, kiu estas ronde geedziĝi kun sia amanto kaj iĝi la kapitano de komerca ŝipo, sed en siaj sukcesoj li altiris la malamon kaj ĵaluzon de pluraj homoj: Fernand Mondango, kiu estas nove enamiĝinte kun sia fianĉo Mercedes, revizoro nomita Danglare, la konkuranto pri la rolo de Dantes en la ŝipo, kaj lia najbaro Cadros kiu avidis sian posedaĵon; La periodo estas dum la regado de Ludoviko la 18-a, kiam Napoleono Bonaparte estas en ekzilo sur la insulo Elba antaŭ la Restarigo, kaj tiel Dantes estas akuzita de siaj malamikoj pri politika ligo al la reveno de Napoleono al potenco.
Ilia intrigo sukcesas, kaj Dantes estas sendita al malliberejo en la Citadelo de Se por la cetero de sia vivo, post kiam Villefort, la enketjuĝisto antaŭ kiu Dantes estis alportita, kondamnis lin al ĝismorta puno kiam li ekkomprenis ke se li liberigis la senkulpan Dantes, li igus la patron de Villefort, revoluciulo nomita Noertier, esti kondamnita en lia loko, kiu vere aspiras restarigi Napoleonon al potenco. En malliberejo Dantes renkontas alian kaptiton, kiu estis pastro antaŭ sia malliberigo, kaj iĝas sia amiko kaj instruisto. Kun la helpo de la malliberigita abato, Dantes sukcesas akiri edukadon kaj estimindajn morojn, kaj eĉ malkovras la kialon de sia malliberigo: la trompo de Villefort, Fernand, kaj Danglars. Post iom da tempo en kiu la spuroj de Dantes malaperis, lia amata Mercedes geedziĝis kun Fernand.
Post dek kvar jaroj en malliberejo, lia pastro amiko mortis, sed antaŭ sia morto li rivelis al Dantes la lokon de granda trezoro, situanta sur la eta insulo de Monte-Kristo en la Tirena Maro. Dantes sukcesas eskapi de malliberejo parodiante la kadavron de sia morta amiko, kiu estas ĵetita en la maron, de kie Dantes naĝas al sekureco.
Post lia liberigo, Dantes trovas la trezoron kiu igas lin ekstreme riĉa por la cetero de lia vivo, kaj post forlasado de Monte Cristo, Dantes akceptas amason da malsamaj identecoj, la plej ampleksa el kiuj estas lia bildo kiel la "Kalkulo de Monte Cristo. ", por venĝi kaj vundi ĉiujn, kiuj ĵetis lin en malliberejon. De la juna idealisto, kiun li estis, Dantes fariĝas firma, senbrida persono, kiu vidas sin kiel supera juĝisto nome de Dio, kaj metas sin kiel superan celon repagi siajn amikojn kaj tiujn, kiuj helpis lin, kaj venĝi kontraŭ tiuj, kiuj faris krimojn kontraŭ li.
Repaginte la favoron kun tiuj, kiuj helpis lin en lia antaŭa vivo, kaj dum li ekiris la vojaon de venĝo kontraŭ siaj malamikoj, li diras al si: "Mi starigis min sur la loko de la supera providenco, por rekompenci la bonulojn; Nun venĝo anstataŭu por mi, por ke mi punu malpiulojn.
Por ĉiu el siaj malamikoj, la Grafo de Monte-Kristo disvastigas reton en malrapida kaj lerta maniero, tiel ke tiuj homoj estos punitaj ne pro la krimo kiun ili faris kontraŭ Dantes, sed pro aliaj pekoj en sia pandoraa skatolo. Dantes sukcesas pri sia misio, kaj tra siaj celkonsciaj maĥinacioj morto venas al Cadros, la familio de Fernand estas detruita kaj kiel rezulto li finas sian vivon, Villefort iĝas freneza post la morto de sia edzino, filo, bofilo kaj bopatro, kaj Danglars estas kaptita fare de la viroj de la grafo kaj liberigita post kiam li perdas sian posedaĵon kaj lia honoro estas malhonorita.
En siaj vortoj al sia kara Mercedes, kiu edziĝis kun la plej granda el siaj malamikoj, Monte Cristo klarigas kial li vidas sin pravigita venĝi kontraŭ siaj malamikoj kaj eĉ kontraŭ ĉiuj iliaj familioj: "En la sanktaj libroj estas skribite: "La maljusteco de patroj trafas filojn, sur tridekaj kaj sur kvaronoj. Ĉar Dio mem diris ĉi tiujn vortojn al sia profeto, kial mi estus pli bona ol Dio?
Sed Mercedes respondas al li: "Ĉar Dio havas tempon kaj eternecon, sed ĉi tiuj du aferoj mankas por la homoj."
Monte Cristo komprenas la veron en ŝiaj vortoj, kaj evitas vundi la familion de Fernand, kaj temigas nur venĝon sur siaj malamikoj mem.
Tradukoj
redaktiVersio en Esperanto aperis en 2010 ĉe Flandra Esperanto-Ligo. Tradukis ĝin Daniel Moirand [1][2].
Referencoj
redakti- ↑ Intervjuo kun Moirand pri la traduko: https://www.monato.be/2010/010063.php
- ↑ Mao Zifu: Ni atendis kaj esperis, recenzo pri La grafo de Monte-Kristo, Beletra Almanako nº 22, Mondial, Novjorko, Februaro 2014, paĝoj 108-114.