Nikita MANDRYKA (Tunizio, 20-an de oktobro 1940 - 13-a de junio 2021) estis franca bildliteraturisto de deveno el Rusio.[1]

Nikita Mandryka
Persona informo
Nikita Mandryka
Naskiĝo 20-an de oktobro 1940 (1940-10-20)
en Bizerte,  Franca protektorato de Tunizio
Morto 13-an de junio 2021 (2021-06-13) (80-jaraĝa)
en Ĝenevo,  Svislando
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Institut des hautes études cinématographiques (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Patrino Olga Alexandrovna Manshtein (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Parencoj Anastasia Manstein-Chirinsky (en) Traduki (onklino) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo bildliteraturisto
eldonisto
ĉefredaktisto Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Li ekdesegnis en la gazeto Vaillant, antaŭ translokiĝi al Pilote en 1967, kaj poste li kreis L'Écho des savanes kun Claire Bretécher kaj Marcel Gotlib en 1972. Li lasis tiun gazeton en 1979, kaj revenis al Pilote kiel eldona redaktoro. Liaj ĉefaj kaj plej bone konataj verkoj estas la historioj de Concombre masqué (La maskita kukumo). Li ricevis la Grandan Premion de Angulemo en 1994.

Verkoj

redakti
  • Les aventures potagères du Concombre masqué (el 1975 al 2006).
  • Clopinettes (desegno), kun Gotlib (scenaro), Dargaud, 1974.
  • Mandryka, Éditions du Fromage, 1976.
  • Le retour du refoulé, Éditions du Fromage, 1977, kol. « L'Écho des Savanes ».
  • Les Minuscules, Éditions du Fromage: Entre chien et chat, 1979.
  • Lob de la Jungle (desegno), kun Jacques Lob (scenaro), Les Humanoïdes Associés, 1980.
  • Alice (scenaro), kun Riverstone (drawing), Dargaud, 1985.
  • Le type au Reuri, Albin Michel, 1987.
  • La Horde - Mandryka chez Freud, Z'éditions, 1994.
  • Les animaux sont-ils des bêtes ? (desegno), kun Fritax (scenaro), P&T Production, 1995.
  • Y'a plus de limites!, Albin Michel, 1996.
  • Les Gardiens du Maser (scenaro), kun Massimiliano Frezzato (scenaro kaj desegno), Éditions USA :
  • 4. La Tour de Fer, 2000.
  • 5. Le Bout du Monde, 2003.
  • 6. Le Village Perdu, 2005.
  1. "Nikita Mandryka : Kalkus, Nik, Karl Kruss, Caleq-usse, Calgus, Kil". Lambiek.net. [1] Alirita la 21-an de Januaro 2018.