Oberono (luno)
satelito de Urano
Oberono (aŭ Uranus IV) estas la plej malproksima el la grandaj naturaj satelitoj de planedo Urano, kaj la dua plej granda. Ĝin malkovris en 1787 angla astronomiisto William Herschel.
| Oberono | |
|---|---|
| |
| Malkovro | |
| Malkovrita de | William Herschel |
| Malkovrita la | 11-an de januaro 1787 |
| Orbitaj karakteristikoj | |
| Meza radiuso | 583 500 km |
| Discentreco | 0,0014 |
| Periodo de rivoluo | 13,46 tagoj |
| Klinangulo | 0,068° |
| Natura satelito de | Urano |
| Fizikaj karakteristikoj | |
| Ekvatora diametro | 1 523 km |
| Maso | 3,01×1021 kg |
| Meza maso povolumene | 1,63×103 kg/m3 |
| Surfaca gravito | 0,35 m/s2 |
| Rotacia periodo | sinkrona |
| Albedo | 0,23 |
| Surfaca temperaturo | ĉ. 85 K |
| Atmosferaj karakteristikoj | |
| Atmosfera premo | ne havas atmosferon |
Ĉiu luno de Urano nomiĝas laŭ roluloj de Ŝekspiraj teatraĵoj, aŭ tiuj de Alexander Pope. Oberono havas la nomon de Oberono reĝo de la feoj el Somermeznokta sonĝo de Ŝekspiro.
Oberon konsistas el proksimume 50% akvoglacio, 30% silikatoj, kaj 20% metanaj, karbonaj kaj nitrogenaj kombinaĵoj. Ĝia surfaco estas maljuna, kraterplena, kaj montras tre malfortan internan agadon, escepte de neidentigita malhela materialo kiu plenigas la fondojn de multaj krateroj.
Eksteraj ligiloj
redakti- Bildoj de Oberono el la retejo de NASA (angle)