Ogre

urbo en Latvio

Ogrelatve, historie ankaŭ germane Ogershof - estas urbo en la regiono Livonio en la centro de Latvio, la centro de distrikto Ogre. Ogre situas 36 kilometrojn oriente de la ĉefurbo Rigo, borde de la riveroj Daŭgavo kaj Ogre. La urbo konsistas el tri partoj: Jaunogre ("nova Ogre"), Ogre (la urbocentro), kaj Pārogre ("apudrivera Ogre").

Ogre
ŝtata urbo de Latvio (2021–)
urba komunumo en Latvio (–2021) Redakti la valoron en Wikidata vd

Flago

Blazono

Flago Blazono
Administrado
Ŝtato Latvio
Regiono Livonio
Distrikto Ogre(ĝis 2009)
Municipo Ogres nomads (ekde julio 2021)
Urborajto ekde 1928
Poŝtkodo 5001–5003
Telefonkodo (+371) 650
Kodo laŭ ISO LV-067
En TTT Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro 22 767  (2024) [+]
Loĝdenso 1 407 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo 56° 49′ N, 24° 36′ O (mapo)56.81694444444424.604722222222Koordinatoj: 56° 49′ N, 24° 36′ O (mapo) [+]
Areo 16,18 km² (1 618 ha) [+]
Horzono Orient-Eŭropa somera tempo [+]
Ogre (Latvio)
Ogre (Latvio)
DEC
Situo de Ogre

Map

Alia projekto
Vikimedia Komunejo Ogre, Latvia [+]
vdr
la luterana preĝejo de Ogre

En la urbo ekzistas kultura centro, arta altlernejo kaj muziklernejo, 4 lernejoj.[1] El la ĉirkaŭ 23.000 loĝantoj de la urbo, 65% estas latvoj, 25% - rusoj, 4% - belorusoj, kaj 2% - ukrainoj kaj poloj.

Etimologio

redakti

La nomo de la urbo estis formita de la nomo de rivero Ogre , fluanta tra la urbo. La rivero unue estis menciita en la latina lingvo (Wogen)[2] en 1206 kaj povus esti origininta de la livone: voog - fluo, ondo, voogam - fluanta, ondetada.[3] Alia versio asocias ĝin kun la antikva balta vorto ungurs, kio signifas angilo.

Referencoj

redakti
  1. municipo Ogre
  2. Heinrici Chronicon Livoniae (X. 4.): Appropinquante die statuto Lyvones armati ad colloquium iuxta fluvium Wogene c colliguntur. Seniores eciam de castro Holme, tocius mali exquisitores, ad eos navigio ascendunt et applicantes ad castrum Ykescolae e ipsos secum vocant]. Arkivita el la originalo je 2015.01.03. Alirita 2015.05.08. Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2015-01-03. Alirita 2022-01-23.
  3. Alvre P. Eesti ja liivi keeleaines Henriku Liivimaa kronikas. Keel ja kitjandus, 1985, Nr.1, lk.34. (estone)

Eksteraj ligiloj

redakti