Stacio Showa (Antarkto)

antarkta stacio

Stacio Showa (japane 昭和基地 [ŝoŭa kiĉi]; esperantigite: Stacio Ŝoŭa), ankaŭ literumita kiel Stacio Syowa,[1] estas japana konstanta stacio por scienca esplorado ĉe Insulo Orienta Ongul en Lando de Maud, Antarkto. Konstruita je 1957, Stacio Showa estas nomita laŭ la nomo de la erao de la japana kalendaro en kiu ĝi estiĝis, la Ŝova-epoko.

Stacio Showa
esplora stacio en Antarkto Redakti la valoron en Wikidata
Estiĝo 29-a de januaro 1957
Lando sen valoro Redakti la valoron en Wikidata vd
Situo regiono de la Antarkta Traktato
Situo
Geografia situo 69° 0′ 15″ S, 39° 34′ 55″ O (mapo)-69.00412239.581836Koordinatoj: 69° 0′ 15″ S, 39° 34′ 55″ O (mapo)
Stacio Showa (Antarkto)
Stacio Showa (Antarkto)
DEC
Situo de Stacio Showa
Map
Stacio Showa
Retejo https://www.nipr.ac.jp/antarctic/jarestations/#syowa
vdr
Stacio Showa
昭和基地
Antarkta stacio
Supermara alteco 29 m s. m.
Koordinatoj 69° 0′ 16″ S 39° 34′ 54″ O / 69.00444 °S, 39.58167 °O / -69.00444; 39.58167 (mapo)
Estiĝo 29-a de januaro 1957
Vikimedia Komunejo: Shōwa Station (Antarctica)
Retpaĝo: www.nipr.ac.jp/antarctic/jarestations/#syowa

Superrigardo

redakti
 
Signo antaŭ la ĉefa administra konstruaĵo, decembro 2018.

Stacio Showa servas kiel esplora posteno por astronomio, meteologio, biologio kaj teraj sciencoj. Ĝi konsistas de plu ol 60 apartaj konstruaĵoj, grandaj kaj malgrandaj, inkluzive de 3-etaĝa administra konstruaĵo, vivejo, generatoro, kloakaĵa traktejo, ekologia-scienca konstruaĵo, observatorio, datum-servilo, satelita konstruaĵo, jonosfera stacio, forbruligilo, ter-scienca konstruaĵo kaj radiosonde stacio. Estas ankaŭ karburaĵaj tankoj, akva tenado, sunpaneloj, helikoptera flughaveno kaj radia dissendilo.

Heredaĵo

redakti

1957 Ekspedicio

redakti

La stacio estis fondita de la inaŭgura japana Antarkta Esplora Ekspedicio en 1957. Ĉi tiu ekspedicio estis elaertransportita post ŝtormo en februaro 1958. En januaro 1959, la tria teamo reveninte al la stacio trovis ke, de la 15 sledhundoj kiu estis lasitaj de la antaŭa teamo, du, Taro kaj Ĝiro, postvivis.

En populara kulturo

redakti

Vidu ankaŭ

redakti

Referencoj

redakti

Eksteraj ligoj

redakti