Dongoj
|
Por samtitola artikolo vidu la paĝon Dongo. |
La dongoj[1][2] aŭ dungoj[3] estas unu el la 55 agnoskataj minoritatoj en Ĉinio, kun ĉirkaŭ 2,9 milionoj da homoj. Ili estas konataj pro siaj kovritaj „vento-kaj-pluvo-pontoj“ kaj la artaj, plurvoĉaj kantoj. Ilia gepatra lingvo estas la samnoma donga lingvo.
| Dongoj | |
|---|---|
 | |
| etno | |
| Ŝtatoj kun signifa populacio | |
| Religio | |
Historio redakti
La popolo de la dongoj migris en ĉirkaŭ 1000 a.K. el la hodiaŭa Tajlando al nuna teritorio de Ĉinio. Pro ekspansio de la han-ĉinoj, ili estis premitaj pli suden. Hodiaŭ ili vivas ĉefe en Gŭangŝjio kaj Gŭiĝoŭo.
En Esperanto redakti
La revuo "Kuriero" de Unesko dediĉis sian numeron n-ro 1 de januaro-marto 2019 al la temo de indiĝenaj lingvoj okaze de la proklamo de 2019 kiel Internacia Jaro de Indiĝenaj Lingvoj.[4] Tiukadre la artikolo Pri rizo, fiŝoj, anasoj kaj homoj, de Dai Rong kaj Xue Dayuan, temas pri la ekologiismaj konceptoj inter Dongoj, nome pri la akcepto de la sistemo rizo-fiŝo-anaso, kiu konsistas en la produktado de la tri produktoj interplektita.[5]
Referencoj redakti
- ↑ Guanĝi-a Sanjiang-gubernio okazigis festivalon de kantoj de dongoj[rompita ligilo] ĈRI
- ↑ IJK-2012 denove en Vjetnamio
- ↑ "Esperanta-Ĉina Vortaro", Pekino, 1986
- ↑ "Kuriero" de Unesko, n-ro 1 de januaro-marto 2019, ISSN 2521-7356 60 paĝoj.
- ↑ Pri rizo, fiŝoj, anasoj kaj homoj, de Dai Rong kaj Xue Dayuan, "Kuriero" de Unesko, n-ro 1 de januaro-marto 2019, paĝoj 24-25. Tradukis el la angla lingvo Saed Abbasi (Irano).