Internacia Komisiono por Ordenoj de Kavalireco
La Internacia Komisiono por Ordenoj de Kavalireco (IKOK; itale Commissione internazionale permanente per lo studio degli ordini cavallereschi, angle International Commission for Orders of Chivalry, akronime ICOC) estas privata kaj private financita, internacia organizaĵo konsistanta de erudiciuloj pri kavalirecaj aferoj kaj sistemoj de honorigoj.
| Internacia Komisiono por Ordenoj de Kavalireco | ||
|---|---|---|
| organizaĵo • internacia organizaĵo | ||
| Komenco | 1960 vd | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
Ĝi estis formita en aŭgusto 1960 ĉe la Kvina Internacia Kongreso de Genealogio kaj Heraldiko okazigita en Stokholmo sub la patroneco de Lia Alta Moŝto Princo Bertil kaj kun la Sveda Ŝtata Heraldiko Gunnar Scheffer kiel Ĝenerala Sekretario. Ties deklarita celo estas ekzameni ordenojn de kavalireco por determini ilian pravecon. Ties prezidanto ekde 1999 estas Pier Felice degli Uberti kaj ties sidejo estas troviĝas en Milano, Italio.
Konferencoj estis unu el pluraj renkontiĝoj por esploristoj kaj aliaj interesitaj pri genealogio kaj heraldiko. La agadkampo de la komisiono iom post iom disvolviĝis dum kelkaj jaroj kaj nuntempe ĝi estas taskita pri taksado kaj determino de la legitimecon de diversaj kavaliraj ordenoj. Raporto de la Kongresa Komisiono pri Ŝtata Heraldiko sugestis, ke estu ellaborita listo, almenaŭ provizora, de sendependaj kaj dinastiaj kavaliraj ordenoj ktp. Post la prezento de tiu ĉi listo ĉe la Sesa Internacia Kongreso de Genealogio kaj Heraldiko en 1962; en Edinburgo, kie barono Carl Hamilton estis vicprezidanto, la listo estis prezentita kaj la komisiono poste fariĝis permanenta. La terminoj de la komisiono estis establitaj kaj ke ĝi konstituus sendependan unuiĝon de gvidaj ekspertoj en la kampoj de kavalireco, genealogio kaj heraldiko.
Priskribo redakti
La komitato baziĝas sur internacia juro kaj la dispozicioj de la Viena Kongreso. Tie oni konstatis, ke la estroj de la regantaj familioj en 1815 posedis jus sanguinis, neforigeblan kaj netuŝeblan rajton funkcii kiel fons honorum (latine por "fonto de estimo") [1].
Kritika superrigardo estas superrigardo en kiu dokumentita juĝo ankaŭ estas donita pri la laŭleĝeco de la asertoj de la prezida Grandmajstro de ordeno kaj la loko de ordeno en internacia juro.
Kiam la raporto estis kompletigita, la Kongreso decidis adopti la normojn establitajn fare de la komisiono kaj igi la komisionon, kiu estis origine establita provizore, "permanenta". Devis ekzisti aŭtoritata kaj sendependa panelo kiu donis opinion pri tiuj ordenoj.
Ankaŭ trilingva registro estis kompilita. La unua registro de 1954 estis plene reviziita tra la jaroj. La nuna registro datiĝas de julio 1998. Kelkaj mendoj poste estis forigitaj de la registro. Rimarkindaj forigoj estis la Ordeno de Sankta Johano de Jerusalemo Kavaliroj Hospitalisto, ankaŭ nomita la Reĝa Jugoslava Ordeno de Sankta Johano kiu estis integrigita en 1970 sed poste forigita kaj la Niadh Nask kiu estis inkludita en la registro en la jaroj 1996 - 1998.
Ĉiam estis multe da kritiko de la decidoj de la komisaroj. La IKOK vidas la aprobon kaj kritikon kiel konfirmon de la graveco atribuita al la registro en la mondo de faleristiko kaj heraldiko [2].
La komitato ne ĉiam komentis la legitimecon de la konkurantaj estroj de la antaŭaj regantaj reĝaj domoj. Ankaŭ en la komitato ne ĉiam estis interkonsento pri tio. La komitato prenis pozicion pri kelkaj pseŭdo-ordenoj.
Kriterioj redakti
La IKOK konsentis pri la sekvaj kriterioj por esti nomita kavaliroj:
- Ĉiu sendependa ŝtato havas la rajton starigi siajn proprajn ordenojn kaj ornamadojn kaj determini iliajn specialajn statutojn. Tamen, devas esti klare ke nur la pli altaj gradoj de tiaj ŝtataj ordenoj povas esti dirite kiel kavalireca rango, kondiĉe ke ili estas transigitaj fare de la ŝtato aŭ de "pro tempore" gvidanto de tradicia ŝtato.
- Dinastiaj (aŭ familio aŭ domo) ordenoj apartenantaj jure sanguinis al suverena princa domo (tio estas, reganta aŭ iama reganta princa domo kies suverena rango estis rekonita ĉe la Viena Kongreso en 1814 aŭ poste) konservas sian plenan historian, kavalirecan, nobelan kaj socia valideco, sendepende de ĉiuj politikaj ŝanĝoj. Estas tial konsiderita ultra vires ke ĉiu respublikana ŝtato devus per leĝaro aŭ administra praktiko enmiksiĝi kun princaj dinastiaj familio- aŭ mastrumaj aranĝoj. La fakto, ke ili ne estas oficiale agnoskitaj de novaj registaroj, ne influas ilian tradician validecon aŭ ilian akceptitan statuson en internaciaj heraldikaj, kavaliraj aŭ nobelaj rondoj.
- Ĝenerale estas agnoskite de juristoj, ke tiaj eks-regantoj, kiuj ne abdikis, havas malsaman pozicion de pretendantoj al la trono kaj ke dum sia vivo ili konservas sian plenan rajton kiel fons honorum rilate eĉ tiujn ordenojn, pri kiuj ili estas grandmajstroj, kiuj volus. alie esti klasifikitaj kiel ŝtataj - kaj meritskemoj.
- Kvankam privatuloj de alta reputacio povis kaj foje estigis kelkajn sendependajn kavalirajn kavalirojn, iuj kiuj siatempe akiris konsiderindan prestiĝon kaj ricevis formalan validecon de la Eklezio kaj la Krono, tiaj rajtoj starigi ordenojn jam delonge maluziĝis kaj nuntempe, laŭ la opinio de la IKOK, kavaliraj ordenoj devas ĉiam origini de aŭ tra longa kaj seninterrompa tradicio esti sub la patroneco de estroj aŭ princaj domoj de agnoskita suverena rango.
- La agnosko fare de ŝtatoj kaj supernaciaj organizaĵoj de ordenoj, kiuj mem ne havas siajn proprajn ordenonojn, kaj en kies konstitucioj ne ekzistas dispozicioj por la agnosko de kavaliraj kaj noblaj institucioj, ne povas esti akceptita kiel validado de suvereneco, ĉar ĝuste tiaj suvereneco havas. rezignis la ekzercon de heraldika jurisdikcio. La internacia statuso de ordeno baziĝas fakte sur la rajtoj de la fons honorum, kiu, laŭ tradicio, devas aparteni al la aŭtoritato per kiu tiu speciala ordeno estas transigita, protektita aŭ rekonita.
- La ununura ekzistanta ordeno kun la prerogativa suvereno estas tiu de la Suverena Milita/Kavalira Hospitala Ordeno de Sankta Johano de Jerusalemo de Rodoso kaj de Malto (mallongigite konata Malta Ordeno), kies internacia sidejo estis translokigita al Romo en 1834, kaj kies internacia diplomatia statuso kiel sendependa neteritoria ŝtato estas oficiale agnoskita de la Sankta Seĝo kaj de multaj aliaj registaroj.
Referencoj redakti
- ↑ Principles involved in assessing the validity of orders of chivalry op http://www.icocregister.org/2007ICOCRegister.pdf. Gearchiveerd op 21 november 2022.
- ↑ Dr. Alberto Lembo in "The Italian State and non-national Orders of Chivalry".