José María Rodero

José María RODERO Luján (Valdepeñas, 26a de decembro 1922 - Madrido, 14a de majo 1991) estis hispana aktoro.

José María Rodero
Persona informo
Naskiĝo	26-an de decembro 1922 (1922-12-26) en Madrido
Morto	14-an de majo 1991 (1991-05-14) (68-jaraĝa) en Madrido
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Hispanio vd
Familio
Edz(in)o	Elvira Quintillá vd
Profesio
Okupo	aktoro • televida aktoro vd
Aktiva dum	1945–1991 vd
Honorigoj Honorigoj Gold Medal of Merit in the Fine Arts vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Kariero

Li ekkarieris en la teatra trupo de María Guerrero, kaj en la 1950-aj jaroj jam estis fama aktoro en Madrido, partopreninte en teatraĵoj kiel Plaza de Oriente (1947) kaj Historias de una casa (1949), ambaŭ de Joaquín Calvo Sotelo, El landó de seis caballos (1950), de Víctor Ruiz Iriarte, Soledad (1953), de Miguel de Unamuno, Colombe 1953) de Jean Anouilh, La Plaza de Berkeley (1952), de John L. Balderston, La casa de la noche (1954) de Thierry Maulnier, La herida luminosa (1955), de Josep Maria de Sagarra, Yo traigo la lluvia (1957), de Richard Nasch, La Celestina (1957) de Fernando de Rojas kaj Elena Osorio (1958) de Claudio de la Torre. Post grava sukceso per En la ardiente oscuridad, de Antonio Buero Vallejo, li formis propran kompanion kun sia tiama edzino, la aktorino Elvira Quintillá.

Sekvis sukcesoj en la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj, kiel ¿Dónde vas, triste de ti? (1959), Una tal Dulcinea (1961), El concierto de San Ovidio de Antonio Buero Vallejo (1962), per kiu li jam ripetis rolojn de blinduloj, El caballero de las espuelas de oro (1964),​ ¿Quién quiere una copla del Arcipreste de Hita? (1965), de José Martín Recuerda, Corona de amor y muerte (1966) de Alejandro Casona, Los siete infantes de Lara (1966), de Lope de Vega,​ El tragaluz de Antonio Buero Vallejo (1967), Luces de bohemia de Ramón María del Valle-Inclán (1970), Los emigrados de Sławomir Mrożek (1976), kiun li ludis kun Agustín González, Enrique IV (1986), El hombre deshabitado (1988), Historia de un caballo (1979),​ Las mocedades del Cid de Guillén de Castro (1990) kaj Hazme de la noche un cuento de Jorge Márquez (1991). Same substrekindas liaj partoprenoj laŭlonge de jardekoj en la Festivalo de Klasika Teatro de Mérida, per verkoj kiel Calígula (1963 kaj 1982), de Albert Camus; Julio César (1964), de William Shakespeare; kaj La cena del rey Baltasar (1981), de Pedro Calderón de la Barca.

Lia kinkariero ekis en 1945 kaj sekvis en sekvaj jardekoj. Sed meze de la 1970-aj jaroj li dediĉis sin prefere al televido. Li laboris kine por Luis García Berlanga, Juan Antonio Bardem, Rafael J. Salvia kaj José María Forqué, inter aliaj. Menciindas filmoj kiel Balarrasa, Séptima página, Esa pareja feliz, Novio a la vista, Concierto mágico kaj La becerrada.

En televido li oftis en la ora epoko de la televida teatro en Hispanio. Li intervenis ofte en la teatra programo Estudio 1, elstare ekzemple en La muerte de un viajante (1972), de Arthur Miller, Las Meninas (1974), de Antonio Buero Vallejo kaj la adaptaĵo por televido fare de Gustavo Pérez Puig el Doce hombres sin piedad de Reginald Rose (16a de marto 1973). Li kunprotagonistis kun Enrique San Francisco "La larga noche de los bastones blancos" (1979). Lia lasta televida interveno estis en la serio Brigada Central (1989).

Eksteraj ligiloj

• en IMDb
• Protagonistas del recuerdo: José María Rodero (TVE)
  • kopio
• Nekrologo en ABC, de 15a de majo 1991
• Nekrologo en El País, de 15a de majo 1991

• En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo José María Rodero en la hispana Vikipedio.