Malsama de la Aliaj

(Alidirektita el Anders als die Andern)

Malsama de la aliaj (germane : Anders als die Andern) estas germana muta drama filmo publikigita en 1919. La filmo estis reĝisorita de la aŭstra direktoro Richard Oswald kaj ĉefrolita de Conrad Veidt kaj Reinhold Schünzel. La rakonto estis co-skribita de Richard Oswald kaj Magnus Hirschfeld, kiu ankaŭ havis malgrandan parton en la filmo kaj parte financita la produktadon tra lia Instituto por Seksa Scienco.

Malsama de la Aliaj
filmomuta filmo
Originala titolo Anders als die Andern
Originala lingvo germana lingvo • sen valoro
Kina aperdato 1919
Ĝenro filma dramo, samseksemeca filmo, muta filmo
Kameraado Max Fassbender
Reĝisoro(j) Richard Oswald
Produktisto(j) Richard Oswald
Scenaro Magnus Hirschfeld • Richard Oswald
Rolantoj Conrad Veidt • Reinhold Schünzel • Magnus Hirschfeld • Anita Berber • Fritz Schulz • Leo Connard • Ilse Tasso • Ernst Pittschau • Wilhelm Diegelmann • Clementine Plessner • Helga Molander
IMDb
vdr

La filmo estas protesto kontraŭ Artikolo 175 de la Germana Krimkodo kiu malpermesis intimajn rilatojn inter viroj. Tiu ĉi filmo estis unu el la unuaj filmoj prezentantaj samseksemon en simpatia maniero.

Dum la 1920-aj jaroj, spektado de la filmo estis limigita nur al kuracistoj kaj medicinaj esploristoj. Post kiam Hitler ekpotenciĝis en 1933, la filmo estis tute malpermesita de spektado kaj la plej multaj kopioj de la filmo estis detruitaj fare de la nazioj. Post kiam la Dua Mondmilito finiĝis, pluraj partoj de la filmo estis restaŭrigitaj.

Veidt portretas sukcesan violiniston, Paul Körner, kiu enamiĝas kun unu el liaj viraj studentoj. Fia ekstortionisto minacas malkovri Körner kiel samseksemulo. Retromemoroj montras kiel Körner fariĝis konscia de lia orientiĝo kaj provis unue ŝanĝi ĝin, kaj poste kompreni ĝin. Körner kaj la extortionisto finas ĉe tribunalo, kie la juĝisto estas kompata al la violinisto, sed kiam la skandalo fariĝas publika, la kariero de Körner estas ruinigita kaj li estas veturita al sinmortigo.

Intrigo redakti

La filmo malfermiĝas kun Paul Körner (Conrad Veidt), sukcesa violonisto leganta la ĉiutagajn gazetajn nekrologojn, kiuj estas plenigitaj de malklare vortigitaj kaj ŝajne neklarigeblaj memmortigoj. Körner, tamen, scias, ke Paragrafo 175 estas kaŝita malantaŭ ili ĉiuj—ke ĝi pendas super germanaj samseksemuloj "kiel la Glavo de Damoklo".

Post ĉi tiu teza deklaro komenciĝas la ĉefa intrigo. Kurt Sivers (Fritz Schulz) estas adoranto kaj admiranto de Körner kaj kontaktas lin en espero de iĝi studento lia. Körner konsentas, kaj ili komencas lecionojn kune, dum kiuj ili enamiĝas unu al la alia.

Ambaŭ viroj spertas la malaprobon de iliaj gepatroj. Nek estas ekstere, sed Sivers' gepatroj kontraŭargumentas al la ĉiufoje pli granda kvanto de atento li koncentras sur la violono kaj lia nekutima infatuation kun Körner kaj la Körners ne komprenas kial lin montris neniun intereson en trovanta edzinon kaj komencanta familion. Körner sendas liajn gepatrojn vidi lian mentoron, sciita kiel nur "la Doktoro" (d-ro. Magnus Hirschfeld).

La kuracisto aperas plurajn fojojn en la filmo, ĉiun fojon por fari paroladojn pli celitajn por la spektantaro ol la akcelo de la intrigo. En tio, lia debuto, li rakontas al la gepatroj de Körner:

Vi ne devas kondamni vian filon ĉar li estas samseksema, li ne kulpas pri sia orientiĝo. Ĝi ne estas malĝusta, nek devus esti krimo. Efektive, ĝi eĉ ne estas malsano, nur variaĵo, kaj komuna al la tuta naturo.

Post la apero de Körner, li kaj Sivers komencas vidi unu la alian pli malkaŝe. Promenante kune, man-en-mano, tra la parko, ili preterpasas viron, Franz Bollek (Reinhold Schünzel), kiu rekonas Körner. Poste tiun tagon, kiam Körner estas sola, Bollek alfrontas lin kaj postulas silentigan monon aŭ alie li eksponos Sivers.

Körner pagas lin kaj retenas ĝin sekreto de Sivers ke li faras tion. Poste, aliflanke, la postuloj de la ĉantaĝisto iĝas tro grandaj kaj Körner rifuzas pagi (Bollek legas la respondon de Körner al sia postulo en samseksema drinkejo). Bollek decidas anstataŭe krevi en la domon de Körner dum li kaj Sivers rezultas, sed li estas malkovrita fare de Sivers kaj Körner sur ilia reveno kaj batalo ekas. En la kurso de la batalo, Bollek rivelas al Sivers ke li ĉantaĝis lin.

Sivers forkuras kaj alfrontas malfacilaĵojn provante pluvivi sole. Körner estas lasita seniluziigita kaj, vidante foton de Sivers, memoras sian pasintecon.

Lia unua memoro estas pri loĝlernejo, kiam li kaj lia koramiko Max estas malkovritaj kisantaj fare de ilia instruisto kaj li estas forpelita. Poste, li memoras lian vivon en universitato kaj lian solecan kaj kaŝeman vivon tie, kaj la kreskantan maleblecon roluli kiel cis-genro.

Li memoras provi samseksejan hipnoterapiiston, sed trovis ke li estas simpla ĉarlatano. Tiam li unue renkontis la Doktoron, kies reago estis multe malsama ol tiuj, kiujn li antaŭe renkontis. Interalie, li diris al li:

Amo al unu el la sama sekso estas ne malpli pura aŭ nobla ol al unu el la malo. Tiu ĉi orientiĝo troviĝas en ĉiuj niveloj de la socio, kaj inter respektataj homoj. Tiuj, kiuj diras alie, venas nur de nescio kaj bigoteco.

Memorante plu, li memoris la unuan renkonton de Bollek ĉe samseksema danchalo, kaj Bollek gvidanta lin antaŭ finfine turni lin kaj uzi sian samseksemon por ĉantaĝi lin.

Reen en la nuntempo, Körner prenas Else Sivers (Anita Berber), la fratinon de Kurt Sivers, al la prelego de la kuracisto sur alternativa sekseco. La Doktoro parolas pri temoj kiel samseksemo, lesbeco, seksa identeco, intersekseco, la danĝeroj de stereotipoj, kaj la ideo ke sekseco estas fizike determinita, prefere ol mensa kondiĉo. Iluminite per la prezentaĵo, Else rezignas ŝian deziron por rilato kun Körner kaj anstataŭe promesas ŝian amikecon kaj subtenon.

Körner raportas Bollek por ĉantaĝo kaj havas lin arestita. En reprezalio, Bollek eksponas Körner. La kuracisto donas atestaĵon nome de Körner, sed ambaŭ estas trovitaj kulpaj de siaj respektivaj krimoj. Bollek estas kondamnita al tri jaroj por ĉantaĝo. La juĝisto estas komprenema al Körner, kaj donas al li la minimuman punon permeseblan: unu semajnon.

Permesita iri hejmen antaŭ komencado de sia puno, Körner trovas sin evitita fare de amikoj kaj fremduloj egale, kaj jam ne dungebla. Eĉ lia familio rakontas al li ke ekzistas nur unu honorinda elirejo. Li tiam prenas manplenon da piloloj, farante memmortigon.

Sivers rapidas al sia flanko kiam li kuŝas morta. La gepatroj de Körner riproĉas Sivers pri kio okazis, sed Else severe riproĉas ilin. Dume, Sivers provas mortigi sin ankaŭ, sed la kuracisto malhelpas lin kaj faras sian finan paroladon:

Vi devas plu vivi; vivu por ŝanĝi la antaŭjuĝojn, per kiuj ĉi tiu viro fariĝis unu el la sennombraj viktimoj.... [Vi] devas restarigi la honoron de ĉi tiu viro kaj alporti justecon al li, kaj al ĉiuj, kiuj venis antaŭ li, kaj al ĉiuj, kiuj venos post li. Justeco per scio!

La filmo fermiĝas kun malferma germana jurlibro, turnita al Paragrafo 175, kun mano kiu tenas penikon forstrekas ĝin.

Rolantaro redakti

  • Conrad Veidt kiel Paul Körner
  • Leo Connard kiel la Patro de Körner
  • Ilse von Tasso-Lind kiel la fratino de Körner
  • Alexandra Willegh kiel la Patrino de Körner
  • Ernst Pittschau kiel la Edzo de fratino
  • Fritz Schulz kiel Kurt Sivers
  • Wilhelm Diegelmann kiel la Patro de Sivers
  • Clementine Plessner kiel la Patrino de Sivers
  • Anita Berber kiel Else
  • Reinhold Schünzel kiel Franz Bollek
  • Helga Molander kiel sinjorino Hellborn
  • Magnus Hirschfeld kiel la Doktoro
  • Karl Giese kiel juna Paul Körner

Eksteraj ligiloj redakti

  • Lena Krull, Historische Filmkritik: Anders als die Andern (1919), beruf:geschichte
  • Anders als die Andern (1919). Dokumente zu einer Kontroverse [CineGraph-Buch 2], www.cinegraph.de
  • transgender-net: Film - Anders als die Anderen, www.transgender-net.de
  • Anders als die Andern: racconto, documento, monumento, CulturaGay.it (en la itala)
  • Different From the Others, differentfromtheothers.atspace.com