Claudio Achillini

Membrecoj
Membrecoj	Nacia Akademio de la Linkoj • Accademia degli Incogniti • Q55595339 vd

Klaŭdo Akilino
(1574-1640)
Klaŭdo Akilino; (1574-1640)
	poeta Italicus
Persona informo
Naskiĝo	18-a de septembro 1574; en Bolonjo, Italio
Morto	1-a de oktobro 1640; en Bolonjo, Italio
Tombo	San Martino vd
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	itala vd
Alma mater	Universitato de Bolonjo; Universitato de Ferrara; Universitato de Padovo
Familio
Parencoj	Giovanni Filoteo Achillini • Aleksandro Achillini vd
Profesio
Okupo	juristo • verkisto • poeto • diplomato • universitata instruisto vd
Aktiva en	Bolonjo • Parmo vd
Membrecoj
Membrecoj	Nacia Akademio de la Linkoj • Accademia degli Incogniti • Q55595339 vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Claudius Achillinus (1574-1640) (naskiĝis en Bolonjo, en la 18-a de septembro 1574 - mortis en Bolonjo, en la 1-a de oktobro 1640) estis itala teologo, juristo, filozofo, matematikisto kaj poeto.Li estis filo de Clearco Achillini kaj Polissena de' Buoi, frato de Johano Filoteo Akilini kaj pranepo de Alessandro Achillini. Li studis en la Universitato de Bolonjo kie li diplomiĝis pri Juro en la 16-a de decembro 1594. Poste, li translokiĝas al Padovo por perfektiĝi pri siaj filozofiaj studoj gvidata de Cesare Cremonini kun kiu li havis amikrilaton kaj lin instigis pene sin dediĉi al la poezio.

Biografio redakti

Li, dum multaj jaroj, estis profesoro pri Juro en la Universitatoj de Bolonjo, Parma kaj Ferrara kie li akiris grandan reputacion. Tiom da admiro ekscitigis lian konemon, tiel ke enskribaĵoj liaomaĝe metiĝis en la lernejoj dum lia vivo.

Achillini iris al Romo, kie li ricevis multajn promesojn pri promocio flanke de la papoj kaj kardinaloj, sed ili neniam konkretiĝis. Odoardo Farnese, Duko de Parma (1612-1646)^[1], dungis lin, per tro liberaj kondiĉoj, por okupi la katedron pri Juro de sia universitato. Achillini estis privata amiko de Giambattista Marino, kies poetan stilon li imitis, adoptante la saman tonon kun ŝvelformaj metaforoj, absurdaj pensoj kaj aspektoj, kiuj ricevis la aplaŭdojn de tiu epoko. Iu kanto, kiun li adresis al Ludoviko la 12-a en la naskiĝtago de la daŭfeno, krediĝas esti premiinta de la Kardinalo Richelieu per ora ĉeno kaj kolĉeno egalvaloraj al 1000 kronoj. Ĉi-premio ne estis donita, kiel kelkuloj asertas, pro la fama komenco ""Sudate o fuochi, a preparar metalli;""^[2], kiu cetere estis parodiita de Crudeli kiel ""Sudate o forni, a preparar pagnotte,""^[3].