Europäische Hochsprache oder Sprachimperialismus?

Europäische Hochsprache oder Sprachimperialismus? [Eŭropa normlingvo, aŭ lingvimperiismo?], estas germanlingva libro verkita de Richard Schulz kaj eldonita en 1979 de Bleicher Verlag en Gerlingen, Germanujo.

Europäische Hochsprache oder Sprachimperialismus?
Aŭtoro	Rikardo Ŝulco
Eldonjaro	1979
Urbo	Gerlingen
Eldoninto	Bleicher Verlag
Paĝoj	256
ISBN	3-88350-000-3

Ĝi pritraktas la solvon de la lingvoproblemoj en la landoj de la Eŭropa Unio pere de Esperanto.

Enhavo

• Antaŭparolo fare de Helmar Frank
• Unua Parto : Ekde la etnaj lingvoj al la eŭropa normlingvo
  • La lingva situacio en la landoj de la Eŭropa Unio
  • Nuntempa lingvolimo-transpontado
  • Projektoj por efika lingvolimo-transpontado
  • Kriza prijuĝo
  • Kompromiseblecoj surbaze de komuna origino
  • Kiaj optimumaj ecoj posedu estontan eŭropan normlingvon?
  • La Internacia lingvo : prononco kaj ortografio
• Dua Parto : La eŭropa normlingvo : agadoj kaj aplikadoj
  • Internacilingvaj radioelsendoj
  • La Internacia Lingvo en la landoj de la Eŭropa Unio : Belgujo, Federacia Respubliko Germanujo, Danujo, Francujo, Britujo, Irlando, Italujo, Luksemburgo, Nederlando;
  • La Internacia Lingvo en la kandidatiĝantaj landoj : Grekujo, Portugalujo, Hispanujo, Turkujo;
  • Tion kion oni apenaŭ scias en Okcident-Eŭropo
  • El du leteroj de la aŭtoro
  • Bibliografieto de la Internacia Lingvo
  • La Europa-Klub aŭ Societo por la lingvolimoj-supreniĝanta eŭropa interkompreno
• Tria Parto : Enkonduko en la eŭropan norman lingvon
  • La Internacia lingvo : gramatiko kaj klarigoj
  • Malsukcesa klopodo pruvi la nesufiĉecon de la Internacia Lingvo ekde la vidpunkto de la angloj
  • Disertaĵo de Zamenhof el la jaro 1900
  • Sistema lingva analizo
  • Filozofiaj konsideroj pri la strukturo de la Internacia Lingvo
  • Apliko de la Internacia Lingvo por literaturaj tradukaj
  • Tie ĉi parolas la eldoninto

Recenzoj

„ La libro efike pruvas, ke neniu nacia (etna) lingvo kapablas servi kiel komunikilo necesa por la politika, ekonomia kaj civiliza integriĝo de Eŭropo. La aŭtoro provizas nerefuteblajn argumentojn, ke nur la planlingva vojo kondukas al la celo de la necesa "eŭropa allingvo" kaj evito de "lingva imperialismo" aŭ la babeltura lingva ĥaoso. Kiel arda esperantisto, la aŭtoro kompreneble argumentas, ke sole Esperanto povas esti la dezirenda komuna lingvo por Eŭropo. La ĉi-rilataj partoj de la libro estas tre lumigaj : ili montras la superecajn kvalitojn de Esperanto kaj funkcias kiel valora enkonduko en la esencojn kaj subtilecojn de tiu lingvo. La libro estas rekomendinda al esperantistoj por profunda kono de ilia lingvo kaj por defendi ĝin kontraŭ malfavoraj opinioj kaj agoj. Por neesperantistoj la libro bonvenas kiel zorga kaj sobra taksaĵo de la lingva situacio en Eŭropo, ankaŭ kiel informilo pri la naturo kaj valoro de aliaj planlingvoj. Mi malkonsentas nur pri kelkaj detaloj kun la aŭtoro, ekzemple identigo de esperantologio kaj interlingvistiko kaj la opinio, ke Esperanto (jam) estas la optimala planlingvo, kiu ne povas esti superita. Mi kredas, ke la lingva planado estas daŭra tasko ankaŭ por Esperanto kaj ke tio kondukos al al atingebla perfektiĝo de Esperanto ĝis sia plena "solideco semiotika"", t.e. korespondeco inter sintaksaj, semantikaj kaj pragmataj postuloj. ” — oktobro 1979, Ilmar Tammelo, Esperanto, numero 886(10), paĝo 173

Eksteraj ligiloj

• Katalogo de Esperantomuzeo kaj Kolekto por Planlingvoj
• Katalogo de Heredaĵbiblioteko Hendrik Conscience : entajpu la vortojn "Europäische Hochsprache".