Francisko de Vitorio

5 ŝanĝoj en ĉi tiu versio atendas kontrolon. La stabila versio estis patrolita je 17 sep. 2022.

Francisko de Vitorio (ĉ. 1492 en Burgoso- m. la 12-an de aŭgusto 1546 en Salamanko) estis dominikana filozofo, teologo kaj juristo de la Hispana Renesanco, fondinto de la tradicio en filozofio konata kiel la Salamanka skolo. Li elstaris precipe pro siaj kontribuoj al la teorio de justa milito kaj internacia juro. Li estas konsiderita la "patro de internacia juro". Pro lia koncepto de respubliko li estis antaŭnelonge konsiderita kiel fondinto de tutmonda politika filozofio.

Francisko de Vitorio
Persona informo
Naskiĝo 30-an de novembro 1479 (1479-11-30)
en Burgoso
Morto 12-an de aŭgusto 1546 (1546-08-12) (66-jaraĝa)
en Salamanko
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj hispanalatina vd
Ŝtataneco Reĝlando Kastilio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Salamanko Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo verkisto
ekonomikisto
universitata instruisto
filozofo
juristo Redakti la valoron en Wikidata vd
Filozofo
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Francisko de Vitorio meritis statuon antaŭ la Sidejo de la Unuiĝintaj Nacioj de Novjorko kaj grandan portreton ĉe la Sidejo de Ĝenevo ĉar konsiderita kiel antaŭanoncisto pri la ideo de “Unuiĝintaj Nacioj”, kaj defendanto de la rajtoj de la ĵus renkontitaj hindianoj.

Verkaĵoj

redakti
  • De potestate civili, 1528
  • Del Homicidio, 1530
  • De matrimonio, 1531
  • De potestate ecclesiae I eta II, 1532
  • De Indis, 1532
  • De Jure belli Hispanorum in barbaros, 1532
  • De potestate papae et concilii, 1534
  • De augmento caritatis et diminutione, 1535
  • De eo, quod tenetur homo, cum primum venit ad usum rationis, 1535
  • De simonia, 1536
  • De temperantia, 1537
  • De arte magica, 1540
  • De regno Christi, ca. 1528
  • Relectiones Theologicae, 1557
  • Summa sacramentorum Ecclesiae, 1561