LACZKÓ Géza d-ro [pr. lacko:] estis hungara verkisto, teatrokritikisto naskiĝinta en Budapeŝto la 3-an de decembro 1884 kaj mortinta en Budapeŝto la 1-an de decembro 1953. Li estis filo de aktorino Aranka Laczkó.

Géza Laczkó
Persona informo
Naskiĝo 3-an de decembro 1884 (1884-12-03)
en Budapeŝto
Morto 1-an de decembro 1953 (1953-12-01) (68-jaraĝa)
en Budapeŝto
Tombo Tombejo Farkasrét vd
Lingvoj hungarafranca vd
Ŝtataneco Hungario vd
Alma mater Universitato Eötvös Loránd vd
Familio
Patrino Aranka Laczkó vd
Profesio
Okupo ĵurnalistoverkistotradukistoinstruisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Kariero redakti

Inter 1904 kaj 1908 li estis ano de la Thália Társaság, en jaroj 1916-1919 li instruis francan lingvon en la aktorakademio. En 1918 kune kun 30 verkistoj li fondis la Vörösmarty Akadémia. En la 1920-aj jaroj li estis unu el redaktoroj kaj teatrokritikisto de la Pesti Napló kaj Az Est, en 1940 gvidanto de la Eldonejo Dante, en 1945 teatra rubrikgvidanto de la semajngazeto Szivárvány.

Verkoj redakti

  • A porosz levél – Madame de Rothe halála (rakontoj, Bp., 1911);
  • Széphistória Vasverő Deli lovagról (versa rakonto, Bp., 1913);
  • Noémi fia (aŭtobiografia romano, Bp., 1916);
  • Német maszlag, török áfium (romano, Bp., 1918);
  • William Blackbirth lelke (rakontoj, Bp., 1922);
  • Sátán Trismegistus olvasója (nov., Bp., 1924);
  • Rasputin, dramo (kune kun Jenő Törzs kaj L. Barabás, 1929).
  • Sánta Ámor (nov., Bp., 1936);
  • Királyhágó (aŭtobiografia romano, Bp., 1938);
  • Kőrösi Csoma Sándor (biografia romano, Szeged, 1942);
  • II. Rákóczi Ferenc erdélyi fejedelem (romano, finis József Révay, I. Isten árnyéka a földön, II. Vörös zászlók alatt, Bp., 1955);
  • Mártír és rabszolga (elektitaj rakontoj, kun enkonduko de Dezső Keresztury, Bp., 1957);
  • Szerelem és halál árnyékában (elektitaj rakontoj, kun enkonduko de Marcell Benedek Bp., 1959);
  • Nyári feleség (elekt. rak., Bp., 1963).

En Esperanto aperis redakti

Fonto redakti