Internacia Komitato pri Intelekta Kunlaboro
La Internacia Komitato pri Intelekta Kunlaboro (iufoje Komitato de la Ligo de Nacioj pri Intelekta Kunlaboro) estis konsila organizaĵo por la Ligo de Nacioj, kiu celis progresigi internacian interŝanĝadon inter sciencistoj, esploristoj, instruistoj, artistoj, kaj intelektuloj.[1][2][3][4] Ĝi establiĝis en 1922, kaj ĝiaj membroj inkluzivis famulojn kiel Henri Bergson, Albert Einstein, Sarvepalli Radhakrishnan, Nitobe Inazo, Marie Curie, Gonzague de Reynold, kaj Robert A. Millikan.[5][6][7] La komitato estas la antaŭanto de Unesko, kaj ĉiuj ĝiaj propraĵoj transiris al tiu organizaĵo en 1946.
| Internacia Komitato pri Intelekta Kunlaboro | ||
|---|---|---|
| komisiono | ||
| Komenco | januaro 1922 vd | |
| Fino | 1946 vd | |
| Poste | Unesko vd | |
| Lando(j) | Svislando vd | |
Internacia Komitato pri Intelekta Kunlaboro (Ĝenevo) redakti
La Internacia Komitato pri Intelekta Kunlaboro estis formale establita en aŭgusto 1992. Je la komenco, ĝi havis 12 membrojn, kaj poste la nombro kreskis ĝis 19, plejparte el Okcidenta Eŭropo. La unua sesio okazis je la 1a de aŭgusto 1922. Henri Bergson estis la estro. Dum sia ekzisto, la komitato inkluzivis multajn eminentulojn, ekzemple Albert Einstein, Marie Curie, Kristine Bonnevie, Jules Destrée, Robert Andrews Millikan, Alfredo Rocco, Paul Painlevé, Leonardo Torres Quevedo, Gonzague de Reynold, Jagadish Chandra Bose, kaj Sarvepalli Radhakrishnan. Einstein eksiĝis en 1923, protestante publike la senefikecon de la komitato, kaj realiĝis en 1924 por kontraŭi germanajn ŝovinistojn.[9] La komitato havis tri estrojn:
- Henri Bergson (1922–1925)
- Hendrik Lorentz (1925–1928)
- Gilbert Murray (1928–1939).
La komitato havis pluraj subkomitatojn (ekzemple, Muzeoj, Artoj, Intelektaj Rajtoj, aŭ Bibliografio), kiuj kunlaboris kun famuloj, ekzemple, Béla Bartók, Thomas Mann, Salvador de Madariaga, kaj Paul Valéry.
La komitato laboris multe kun la Internacia Eduka Kina Instituto kreita en Romo en 1928 de la itala registaro sub Mussolini.
La fina sesio okazis en 1939, sed la komitato formale disiĝis en 1946, kun la Ligo de Nacioj.
-
Plena sesio (iam inter 1924 kaj 1927). -
![Henri Bergson (prezidanto de la komitato) al Inazo Nitobe (direktoro de la Fako Internacia Buroo), 1924.[10]](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/BergsonNitobeIntellectualCooperation.jpg/180px-BergsonNitobeIntellectualCooperation.jpg)
Henri Bergson (prezidanto de la komitato) al Inazo Nitobe (direktoro de la Fako Internacia Buroo), 1924.[10] -
Plena sesio 1939. -
La Palais Wilson (Ĝenevo), sidejo de la Ligo de Nacioj kaj de la komitato inter 1922 kaj 1937.
![Henri Bergson (prezidanto de la komitato) al Inazo Nitobe (direktoro de la Fako Internacia Buroo), 1924.[10]](/wiki/Dosiero:BergsonNitobeIntellectualCooperation.jpg)
La Internacia Instituto de Intelekta Kunlaboro (Parizo) redakti
Por subteni la laboron de la komitato de Ĝenevo, Francio proponis helpon al la organizaĵo por establi plenuman branĉon, la Internacia Instituto de Intelekta Kunlaboro en Parizo en 1926. Tamen, la instituto havis aŭtonoman statuson, kaj financiĝis plejparte de la franca registaro. Ĝi havis rilatojn kun la membroŝtatoj de la Ligo de Nacioj, kiuj establis naciajn komisionojn por intelekta kunlaboro kaj nomumis senditojn por reprezenti siajn interesojn ĉe la instituto en Parizo. Ĝiaj tri direktoroj ĉiuj estis francaj:
- Julien Luchaire (1926–1930)
- Henri Bonnet (1931–1940)
- Jean-Jacques Mayoux (1945–1946)
De 1926 ĝis 1930, Alfred Zimmern – la bone konata brita klasikisto kaj ĉefrolanto pri internaciaj rilatoj – estis la vicdirektoro de la instituto.
Pro la dua mondmilito, la instituto fermiĝis de 1940 ĝis 1944. Ĝi remalfermis mallonge de 1945 ĝis 1946. Kiam ĝi fine malfermis en 1946, Unesko heredis ĝiajn arkivojn kaj partojn de ĝia misio.[11][12]
Referencoj redakti
Ĝeneralaj redakti
- Northedge, Frederick. (1953) International Intellectual Co-operation Within the League of Nations: Its Conceptual Basis and Lessons for the Present. Londono: University of London.
- Renoliet, Jean-Jacques. (1999) L'UNESCO oubliée, la Société des Nations et la coopération intellectuelle (1919-1946) (france). Parizo: Publications de la Sorbonne. ISBN 978-2-85944-384-9.
- Grandjean, Martin. (2018) Les réseaux de la coopération intellectuelle. La Société des Nations comme actrice des échanges scientifiques et culturels dans l'entre-deux-guerres. Lausanne: Université de Lausanne.
Specifaj redakti
- Iriye, Akira. (2002) Global Community: The Role of International Organizations in the Making of the Contemporary World. Berkeley: University of California Press. ISBN 0520231279.
- Laqua, Daniel (2011). “Transnational Intellectual Cooperation, the League of Nations, and the Problem of Order”, Journal of Global History 6 (2), p. 223–247. doi:10.1017/s1740022811000246.
- Grandjean, Martin (2014a). “La connaissance est un réseau”, Les Cahiers du Numérique 10 (3), p. 37–54. doi:10.3166/lcn.10.3.37-54. (PDF)
- Pernet, Corinne (2014). “Twists, Turns, and Dead Alleys: The League of Nations and Intellectual Cooperation in Times of War”, Journal of Modern European History 12 (3), p. 342–358. doi:10.17104/1611-8944_2014_3_342.
- Grandjean, Martin (2014b). “Intellectual Cooperation: multi-level network analysis of an international organization”, Historical Network Research Conference. doi:10.13140/2.1.2069.6329.
- Grandjean, Martin (2015). “Introduction à la visualisation de données : l'analyse de réseau en histoire”, Geschichte und Informatik 18/19, p. 109–128.
- Grandjean, Martin (2016a). “Archives Distant Reading: Mapping the Activity of the League of Nations' Intellectual Cooperation”, Digital Humanities 2016, p. 531–534.
- Grandjean, Martin (2016b). “Social Network Analysis of the League of Nations' Intellectual Cooperation, an Historical Distant Reading”, DH Benelux.
- (2017) “Complex structures and international organizations”, Memoria e Ricerca (2), p. 371–393. doi:10.14647/87204.
See also: French version (PDF) and English summary.
- Shine, Cormac (2018). “Papal Diplomacy by Proxy? Catholic Internationalism at the League of Nations”, The Journal of Ecclesiastical History 69 (4), p. 785–805. doi:10.1017/S0022046917002731.
- Grandjean, Martin (2020). “A Representative Organization? Ibero-American Networks in the Committee on Intellectual Cooperation of the League of Nations (1922–1939)”, Cultural Organizations, Networks and Mediators in Contemporary Ibero-America, p. 65–89.
Notoj redakti
- ↑ Shine 2018.
- ↑ Grandjean 2016b.
- ↑ Iriye 2002.
- ↑ Laqua 2011.
- ↑ Pernet 2014.
- ↑ Grandjean 2016a.
- ↑ Grandjean 2014b.
- ↑ Arkivoj de la Ligo de Nacioj, Ofico de la Unuiĝintaj Nacioj en Ĝenevo. Grandjean, Martin (2014). “La connaissance est un réseau”, Les Cahiers du Numérique 10 (3), p. 37–54. doi:10.3166/lcn.10.3.37-54. (PDF), Grandjean, Martin (2015). “Introduction à la visualisation de données : l'analyse de réseau en histoire”, Geschichte und Informatik 18/19, p. 109–128.
- ↑ Albert Einstein, Ideas and Opinions (New York: Bonanza/Crown, 1954), p. 84.
- ↑ League of Nations archives, United Nations Office in Geneva. With a network Visualization of the ICIC archives, showing thousands of documents exchanged between the plenary committee, its secretary, national commissions and experts. Grandjean, Martin (2014). “La connaissance est un réseau”, Les Cahiers du Numérique 10 (3), p. 37–54. doi:10.3166/lcn.10.3.37-54. (PDF), Grandjean, Martin (2015). “Introduction à la visualisation de données : l'analyse de réseau en histoire”, Geschichte und Informatik 18/19, p. 109–128.
- ↑ Arkivo de Unesko. Arkivita el la originalo je 2021-08-19. Alirita 20a de junio 2016.
- ↑ Renoliet 1999.
Eksteraj ligiloj redakti
- Esplora Gvidilo pri Intelekta Kunlaboro de Arkivoj de Unuiĝintaj Nacioj Ĝenevo.
- Intelekta Kunlaboro kaj Sekcio Internacia Buroo ĉe Arkivoj de Unuiĝintaj Nacioj Ĝenevo.
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo International Committee on Intellectual Cooperation en la angla Vikipedio.