Krajná Poľana
Krajná Poľana (hungare Ladomérmező rutene Крайня Поляна [krajnja poljana]) estas vilaĝo kaj municipo en Slovakio.
Krajná Poľana | ||
hungare: Ladomérmező, rutene: Крайня Поляна | ||
municipo | ||
Vido al Krajná Poľana
| ||
|
||
Oficiala nomo: Krajná Poľana | ||
Lando | Slovakio | |
---|---|---|
Regiono | Regiono Prešov | |
Distrikto | Distrikto Svidník | |
Historia regiono | Supra Hungarujo | |
Parto de | Ŝariŝo | |
Montaro | Malaltaj Beskidoj | |
Rivero | Bodružalík | |
Situo | Krajná Poľana | |
- alteco | 326 m s. m. | |
- koordinatoj | 49° 21′ 46″ N 21° 40′ 59″ O / 49.36278 °N, 21.68306 °O (mapo) | |
Areo | 2,94 km² (294 ha) | |
Loĝantaro | 209 (31.12.2010) | |
Denseco | 71,09 loĝ./km² | |
Unua skribmencio | 1599 | |
Horzono | MET (UTC+1) | |
- somera tempo | MET (UTC+2) | |
Poŝtkodo | 090 05 | |
Telefona antaŭkodo | +421-54 | |
Aŭtokodoj | SK | |
NUTS | 527432 | |
Situo enkadre de Slovakio
| ||
Situo enkadre de Regiono Prešov
| ||
Vikimedia Komunejo: Krajná Poľana | ||
Retpaĝo: krajnapolana | ||
Portalo pri Slovakio |
Situo
redaktiKrajná Poľana situas en valo de rojo, laŭ ĉefvojo Vranov nad Topľou-Pollando. Svidník troviĝas je 14 km.
Historio
redaktiLa unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1599, la skriba formo aperis en 1618 en formo "Polona alias Polianka Krainaj". La unuaj loĝantoj estis rutenoj. En 1712 la vilaĝo senhomiĝis pro epidemioj kaj bataladoj. En 1787 98 vilaĝanoj loĝis en 14 domoj, en 1828 162 vilaĝanoj en 20 domoj. En 1796 laŭ la tutlanda geografia libro taksis la vilaĝon duaklasa. Ĝis 1899 la oficiala hungara loknomo estis Krajnó-Polyána, poste ĝi ricevis hungaran nomon pro la hungariga politiko. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Ladomérmező 247 homoj, (rutenoj en majoritato, poloj en minoritato). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Sáros, al distrikto de Svidník, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. En 2001 vivis en Krajná Poľana 245 homoj, (226 slovakoj, 18 rutenoj).
Vidindaĵoj
redakti- grekokatolika preĝejo omaĝe al Dipatrino (Granda) de 1924, la baroka altaro devenis el la pli frua preĝejo
- milita tombejo kun falintoj dum la 1-a mondmilito