Metilenoduanilino

Vidu ankaŭ: Oksoduanilino kaj Fenazopiridino

4,4-Metilenoduanilino
Kemia formulo	C13H14N2
Bastona kemia strukturo de la 4,4-Metilenoduanilino
Tridimensia kemia strukturo de la 4,4-Metilenoduanilino
CAS-numero-kodo	101-77-9
ChemSpider kodo	7296
PubChem-kodo	7577
Fizikaj proprecoj
Aspekto	blanka aŭ flava solidaĵo
Molmaso	198,26764 g mol−1
Denseco	1,15 g/cm−3
Fandpunkto	91,2 °C
Bolpunkto	398,5 °C 398 °C
Refrakta indico	$n_{761}^{20}$ 1,5014
Ekflama temperaturo	226,3 °C
Solvebleco	Akvo:solvebla
Mortiga dozo (LD50)	>2000 mg/kg (buŝe)
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H301+311+331, H301, H311, H317, H331, H340, H350, H361, H361f, H373, H400, H410, H411
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P203, P260, P261, P262, P264, P270, P271, P272, P273, P280, P301+316, P302+352, P304+340, P316, P318, P319, P321, P330, P333, P317, P361+364, P362+364, P391, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Metilenoduanilino aŭ 4,4-metilenoduanilino estas organika kombinaĵo apartenanta al la familio de la duanilinoj. Ĝi estas blanka aŭ flava solidaĵo nesolvebla en akvo. Ĝi prezentas du anilinajn grupojn {} interligitajn per metilena grupo {}. Metilenoduanilino estas aromata amino kaj posedas 13 karbonatomojn, 14 hidrogenatomojn kaj 2 nitrogenatomojn. Metilenoduanilino uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de farmaciaĵoj kaj industriaĵoj.

Sintezo

• Preparado de la metilenoduanilino per traktado de anilino kaj formaldehido en acida medio:

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{H_{2}O}]{HCl}}\,}}$

Karcinomogeneco

Metilenoduamino kaj ĝia duklorida salo estas racie antaŭviditaj kiel homa karcinomogena surbaze de sufiĉaj signoj de karcinomogeneco en eksperimentaj bestoj. Se administrita en la trinkakvo, metilenoduanilina klorido pliigis la efikojn de karcinomoj de foliklaj ĉelaj de la tiroido kaj neoplaziaj noduloj de la hepato ĉe viraj ratoj; folikla ĉelo kaj adenomoj de la C-ĉelaj de la tiroida glando en inaj ratoj; adenomoj de la foliklaj ĉeloj de la tiroido kaj hepatoĉelaj karcinomoj en musoj de ambaŭ seksoj kaj adrenaj feokromocitomoj en masklaj musoj; kaj hepatoĉelaj adenomoj kaj malignaj limfomoj en inaj musoj. En studo ĉe ratoj en kiu Metilenoduamino estis administrita buŝe kune kun konata karcinomogenaĵo, la incidenco de tiroidaj tumoroj estis pli granda ol tiu produktita de la karcinogeno sola. Neniuj datumoj estis haveblaj por taksi la karcinomogenecon de Metilenoduamino kaj ĝia duklorido en homoj.

Proprecoj

Metilenoduamino estas senkolora ĝis palflava aŭ helbruna kristala solido kun malforta amino-simila odoro. Ĝi estas iomete solvebla en akvo kaj tre solvebla en acetono, etanolo, benzeno kaj dietiletero. Ĝi estas stabila dum proksimume ses monatoj kiam protektita kontraŭ varmo, lumo kaj oksigeno. Se eksponita al oksigeno kaj lumo, polimeraj aminoj formiĝas. Ĝi estas bruligebla kiam eksponita al varmo aŭ flamo, kaj kiam varmigita al malkomponado, ĝi elsendas toksajn fumojn de anilino kaj nitrogenaj oksidoj. Ĉi tiu kunmetaĵo estas malkongrua kun fortaj oksigenaj agentoj kaj formas duklorido-salojn kun klorida acido. La duklorido estas kristala solido kiu estas solvebla en akvo.

Uzo

Pli ol 90% de U.S. produktado estas uzata kiel kemia peraĵo en la produktado per ferm-sistemo de 4,4'-metilendifenila duizocianato kaj poliizocianatoj. Tiuj produktoj kutime uzatas en la produktado de gamo da polimeroj kaj rezinoj kiel ekzemple poliuretana ŝaŭmo, elastomeroj (ekz. Spandex-fibroj), kaj izocianataj rezinoj. Ĝi ankaŭ estas uzata kiel interliga agento por epoksaj rezinoj, en la determino de volframo kaj sulfatoj, kiel analiza reakciaĵo, kiel koroda inhibanto, kiel antioksidanto kaj malmoliga agento en kaŭĉuko, por preparado de azofarboj kaj poliamidaj aŭ poliimidaj rezinoj. Neniuj datenoj estis haveblaj pri la uzo de la duklorido krom ĝia uzo kiel esplorkemiaĵo.

Produktado

Metilenoduamino estis produktita komerce en Usono ekde la fruaj 1920-aj jaroj. Ĝi estas havebla en grandaj kvantoj enhavantaj proksimume 96% Metilenoduaminon, 3% aliajn izomerajn aminojn, kaj spurojn de anilino. Neniuj lastatempaj datumoj pri produktado aŭ produktadkapablo estis trovitaj; tamen, naŭ U.S. firmaoj produktis pli ol 30 milionojn funtojn da Metilenoduamino en 1977, kaj du firmaoj importis 110.000 funtoj de la kemiaĵo en Usonon. Inter 200 kaj 400 milionoj da funto/jaro estis produktitaj en la fruaj 1980-aj jaroj fare de ses al sep produktantoj.

En 1987, ĉirkaŭ 600 milionoj da funtoj estis produktitaj kaj utiligitaj ekskluzive kiel kemia peranto, 4,5 milionoj da funtoj estis produktitaj nacie por vendo, kaj pliaj 1 miliono da funtoj estis importitaj. Ĉi tiu nuna usonaj provizantoj estis listigitaj por Metilenoduamino, sed neniuj provizantoj estis listigitaj por la duklorida salo. La disponeblaj datumoj indikas, ke ambaŭ usonaj eksportaĵoj kaj importado malkreskis en la fruaj 1990-aj jaroj. Usonaj eksportaĵoj estis 28,9, 29,8, 12,8, 15,7, kaj 9,9 milionoj da funtoj en 1989, 1990, 1991, 1992, kaj 1993 respektive. Dum tiu sama periodo, importado estis 3,3, 2,9, 2,4, 2,0, kaj 1,1 milionoj da funtoj respektive.

Ekspozicio

La ĉefaj vojoj de potenca laborekspozicio al Metilenoduamino estas enspiro kaj haŭtokontakto. Potenca ekspozicio okazas dum produktado, enpakado kaj reprocezado de la kemiaĵo kaj dum ĝia uzo en epoksorezinoj. La Nacia Enketo pri Laborekspozicio, farita fare de NIOSH inter 1972 kaj 1974, taksis ke 9.163 laboristoj estis eble eksponitaj al Metilenoduamino en la laborejo. La Nacia Enketo pri Laborekspozicio taksis ke pli ol 15 mil laboristoj en diversaj industrioj estis eble eksponitaj al la kunmetaĵo en la laborejo.

La Methylenediamine Mediated Rulemaking Advisory Committee kunvokita fare de OSHA (1987) publikigis industrian kaj ekspozicia profilon. La industrisektoroj estis dividitaj en tri kategoriojn: produktado por vendo aŭ sintezo de Metilenoduamino duizocianato, reprocezado, kaj uzo en epoksoj.

En la produktadsektoro, la komitato taksis akcepteblan plej malbonan scenaron en kiu 525 laboristoj estis eble eksponitaj al 1 ĝis 41 ppb de tiu kemiaĵo. En la reciproka sektoro, la Komitato taksis, ke 756 laboristoj estis eble eksponitaj al 1 ĝis 20 ppb kun maksimumo de 250 ppb. Almenaŭ 3.500 laboristoj estis eksponitaj al la epoksa uzosektoro kun mezaj malkovroj variantaj de 0,1 ĝis 20 ppb. Krome, ĉirkaŭ 252 laboristoj estis eksponitaj kun niveloj ĝis 250 ppb.

La ĉefa vojo de ebla eksponiĝo al Metilenoduamino duklorido estas haŭtokontakto. Ĉi tiu ebla ekspozicio povus okazi dum ĝia produktado aŭ dum la uzo de la kemiaĵo fare de laboratoriopersonaro. Datenoj pri la nombro da homoj eble elmontritaj ne estis haveblaj.

Kvankam kelkaj konsumvaroj enhavas Metilenoduaminon (ekz., poliuretana ŝaŭmo, Spandex, kaj epokso-enhavantaj produktoj), tre malgranda el la kemiaĵo ĉeestas en sia libera stato en tiuj produktoj. Eksponiĝo de konsumantoj povas okazi per haŭta kontakto kun spurkvantoj de la kemiaĵo ĉeestanta en ĉi tiuj produktoj. Niveloj en manĝaĵoj kaj manĝpakaĵoj estas tiel malaltaj ke malkovro estas malprobabla.

Poliuretano estas uzata en medicinaj aparatoj kiel enpotiga materialo por komponantoj de plasmo-apartigiloj kaj artefaritaj dializiloj; eksponado povas okazi per liberigo de Metilenoduamino dum steriligo, kaj tial pacientoj ricevantaj oftajn sangotransfuzojn aŭ rena dializo povas esti eksponitaj.

Metilenoduamino povas esti liberigita en la medion dum industria produktado kaj uzo; tamen, tre malmultaj datenoj estis haveblaj registrante koncentriĝojn en ĉirkaŭa aero, surfaca akvo, industriaj elfluoj, grundo aŭ manĝaĵoj. Laŭ Toxics Chemical Release Inventory (Katalogo por tokso-liberado, aŭ TRI) de EPA, vivmediaj eldonoj de industrio malpliiĝis draste inter 1988 kaj 1991. Post 1991, vivmediaj eldonoj variadis inter 29.436 funtoj. (1992) kaj 78.223 (1999). Dek sep instalaĵoj raportis liberigi Metilenoduaminon en 1999; tamen, ĉirkaŭ 80% de la totalaj emisioj estis raportitaj per du instalaĵoj.

Regularoj

EPA reguligas Metilenoduaminon sub la Clean Air Act (CAA, aŭ Akto de la Pura Aero), Superfund Amends and Reauthorization Act (SARA), kaj Toxic Substances Control Act (TSCA). Metilenoduamino estas submetata al raportaj postuloj laŭ CAA, SARA kaj TSCA. Testreguloj estis promulgitaj sub CAA kaj TSCA.

FDA reguligas 4,4'-metilenduanilinon sub la Food, Drug and Cosmetic Act (Akto pri Manĝaĵoj, Drogoj kaj Kosmetikaĵoj)(FD&CA) kiel manĝaldonaĵo.

ACGIH rekomendas sojlan limvaloron (TLV) de 0,1 ppm (0,81 mg/m3) por 4,4'-metilenduanilino. NIOSH rekomendas, ke ekspozicio per ĉiuj vojoj al Metilenoduamino estu la plej malalta realigebla koncentriĝo. OSHA establis averaĝan permeseblan ekspozicio-periodon de 8-horoj ĝis 0.01 ppm (0.1 mg/m3). OSHA ankaŭ reguligas Metilenoduaminon kaj ĝian dukloridon sub la Hazard Communication Standard (Normo pri Danĝero-Komunikado) kaj kiel kemiaj danĝeroj en laboratorioj.

Vidu ankaŭ

• Anilinoj