Oszkár Elek
Oszkár Elek [oskAr], laŭ la hungarlingve kutima nomordo Elek Oszkár estis hungara instruisto, lernejestro, literaturhistoriisto. Lia origina familia nomo estis Engel ĝis 1901.
| Oszkár Elek | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskonomo | Engel Oszkár |
| Naskiĝo | 4-an de februaro 1880 en Szolnok |
| Morto | 17-an de junio 1945 (65-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Universitato Eötvös Loránd |
| Okupo | |
| Okupo | literaturhistoriisto • instruisto |
Oszkár Engel[1][2] naskiĝis la 4-an de februaro 1880 en Szolnok, li mortis la 17-an de junio 1945 en Budapeŝto.
Biografio redakti
Oszkár Elek devenis el juda familio. Li akiris pedagogian diplomon en Reĝa Scienca Universitato de Budapeŝto en 1902, poste li estis instruisto province, inter 1918-1937 en Budapeŝto, eĉ li estis lernejestro. Pro la kontraŭjudaj leĝoj li pensiuliĝis en 1937. Intertempe li ofte kontribuis en revuoj. Li edziĝis en 1971. Li ricevis premiojn inter 1948-1998. Pro divorco li edziĝis dufoje, la unua edzino naskis filinon en 1910.
Elektitaj kontribuoj redakti
- Petrarca hatása a Pleiade költőire (1902)
- A „Karthausi” és forrásai (1934)
- Savoyai Jenő a francia költészetben (1939)
- Don Juan mondája Kisfaludy Károly Karácsonyéjében (1943)
- Ágis tragédiája (1957)
- Magyarok első említése az angol epikában (1962)
Fontoj redakti
Referencoj redakti
- ↑ https://www.wikidata.org/wiki/Q64859018 WikiData
- ↑ https://opac-nevter.pim.hu/ro/record/-/record/PIM52531 hungarlingva datenaro de muzeo
