Vikipedio

Sovetia enketo pri la Masakro de Katin (1943-1944)

Sovetia enketo pri la kazo Katin (1943-1944) estis farita en 1943-1944 per la enketo de la sovetaj aŭtoritatoj pri la masakro de polaj militistoj en Kozy Gory.

Nikolao Burdenko, prezidis unu el la esplorkomisionoj.

En 1943, reprezentantoj de la Nazia Germanio anoncis, ke tomboj de polaj civitanoj estis malkovritaj en la german-okupaciita soveta teritorio proksime de Smolensk. La germana flanko proponis al la komisionoj de polaj kaj internaciaj specialistoj, ke ili atestu, ke estas entombigoj surloke kaj inspektu ilin; la komisionoj desegnis konkludojn pri la partopreno en la ekzekutoj de la NKVD de Sovetunio.

Post la liberigo de Smolensk en septembro 1943, la sovetia flanko lanĉis sian propran esploron. Du komisionoj estis starigitaj - la komisiono NKVD-NKGB, kiu faris la komencan enketon, kaj la Speciala Komisiono por la Starigo kaj Esploro de la Cirkonstancoj de la Ekzekuto de Polaj Militaj Oficiroj fare de Naziaj Invadantoj en la Arbaro Katin (proksime al Smolensk). La celo de ĉi tiuj komisionoj estis identigi la respondeculon pri la pafado.

La rezulto de la laboro de la komisionoj estis raporto informanta, ke la ekzekutoj de poloj en 1941 estis faritaj de la germanaj okupaciaj trupoj. Ĉi tiu raporto formis la bazon de la sovetia versio de eventoj, kiu estis uzita ĝis la oficiala agnosko de la sovetia flanko en 1990 pri la respondeco pri la ekzekuto de la poloj fare de la NKVD de Sovetunio.

Komisiono farita de NKVD kaj NKGB redakti

La 5-an de oktobro 1943, laŭ ordono de la Eksterordinara Ŝtata Komisiono (ĈGK) establi kaj esplori la abomenaĵojn fare de la naziaj invadantoj kaj iliaj komplicoj, speciala komisiono estis kreita de reprezentantoj de la NKVD kaj la NKGB, estrita de Popola Komisaro por Ŝtato. Sekureco Merkulov kaj vicpopola komisaro pri internaj aferoj Sergej Nikiforoviĉ Kruglov. De la 5-a de oktobro, 1943, ĝis la 10-a de januaro, 1944, agentoj de ambaŭ fakoj faris "antaŭan esploron" en Katin, tio estas preparoj por oficiala enketo. Laŭ iuj raportoj, iliaj agadoj limiĝis al la ekzameno de la ne tute elfosita tombo n-ro 8, kaj ankaŭ al la preparado de falsitaj dokumentoj kaj precipe falsaj atestantoj[1]. En la fruaj 1990-aj jaroj, dum esplordemandado ĉe la Ĉefa Milita Prokurorejo, eksa ŝtatsekureca subkolonelo A.S. Kozlov detale parolis pri la kurso de ĉi tiu preparado.[2]

Raporto de la NKVD-NKGB Komisiono redakti

La oficiala raporto pri la agado de la komisiono diris, ke ĝi pridemandis 95 atestantojn, kontrolis 17 deklarojn prezentitajn ĉe la ĈGK, ekzamenis kaj studis diversajn dokumentojn rilatajn al la kazo, ekzamenis la lokon de la Katin-tomboj kaj faris ekzamenon. Plue en la raporto, citante multajn atestojn, oni asertis, ke ekzistis tri specialcelaj tendaroj por polaj militkaptitoj okcidente de Smolensk: OH-1, OH-2 kaj OH-3. La kaptitoj, kiuj estis tie, okupiĝis pri vojlaboroj. Somere 1941 ĉi tiuj tendaroj ne havis tempon evakui, kaj la kaptitoj estis kaptitaj de la germanoj. Dum kelka tempo ili ankoraŭ laboris en vojaj laboroj, sed en aŭgusto-septembro 1941 ili estis pafmortigitaj. La ekzekutoj estis faritaj "de germana armea institucio kaŝita sub la kodnomo" ĉefsidejo de la 537-a konstrubataliono", estrita de leŭtenanto Arnes," kaj liaj dungitoj - leŭtenanto Rext, leŭtenanto Hott kaj aliaj. La ĉefsidejo de la departemento laŭdire situis ĉe la iama daĉo de la NKVD en Kozy Gory (en la arbaro Katin). En la printempo 1943, la germanoj elfosis la tombojn kaj kaptis de tie ĉiujn dokumentojn datitajn poste de la printempo de 1940, kaj la sovetiaj kaptitoj, kiuj faris ĉi tiujn elfosadojn, estis pafitaj. Lokaj loĝantoj estis devigitaj doni falsan ateston perforte kaj minace[3].

Tiel, ĉi tiu raporto prezentis version de eventoj kaj vastan sistemon de atestoj (atestoj, ktp.), pri kiuj tiam fidis la oficiala Burdenko-komisiono.

En la 1990-aj jaroj, dum pridemandado en la Ĉefa Milita Prokurorejo de Rusa Federacio, multaj el la atestantoj, kiuj restis vivaj ĝis nun, pridemanditaj de la komisiono de "organoj" en 1943, malkonfesis siajn atestojn[1].

Komisiono Burdenko redakti

La 12-an de januaro 1944, kiam la laboro de la organa komisiono estis finita, ĈGK anoncis kreon de "Speciala Komisiono por Starigo kaj Esploro de la Cirkonstancoj de Pafado de Polaj Militostaj Oficiroj fare de la naziaj invadantoj en Katin Arbaro (proksime al Smolensk).

La prezidanto de la komisiono estis la ĉefa kirurgo de la Ruĝa Armeo, akademiano Nikolai Burdenko, kiu antaŭe partoprenis (kiel membro de la ĈGK) en la enketo pri naziaj krimoj en la regiono de Smolensk.

La aliaj membroj de la komisiono estis verkisto Aleksej Tolstoj, metropolano Nikolaj (Yarushevich), prezidanto de la tutslava komitata generalo Aleksander Gundorov, prezidanto de la IC de la sovetiaj Societoj Ruĝa Kruco kaj Ruĝa Lunarko Profesoro SA Armea Ĝenerala Kolonelo Efim Smirnov kaj Prezidanto de la Smolenska Regiona Plenuma Komitato Roman Melnikov. La laboro de la komisiono okazis kun la proksima persona partopreno de la estroj de ŝtataj sekurecaj agentejoj - Kruglov kaj Merkulov, kiuj indikis la direkton de ĝia laboro.

Kiel krimmedicinaj ekspertoj, la krimmedicina sperta komisiono inkludis:

  • V. Yu. Prozorovsky, Ĉefa Krimmedicina Medicina Fakulo de Sovetunia Popola Komisariato pri Sano kaj Direktoro de la Ŝtata Esplorinstituto pri Krimmedicina Medicino de la Popola Komisariato de Sano de Sovetunio.
  • D-ro VM Smolyaninov, Profesoro pri la Fako de Krimmedicina Medicino, 2-a Moskva Ŝtata Medicina Instituto.
  • D-ro DN Vyropaev, profesoro pri patologia anatomio.
  • D-ro P.V. Semenovsky, altranga esploristo ĉe la tanatologia fako de la Ŝtata Esplora Instituto pri Krimmedicino de la Popola Komisariato pri Sano de Sovetunio.
  • Asoc. MD Shvaikova, altranga esploristo de la fako pri krimmedicina kemio de la Ŝtata Esplora Instituto pri Krimmedicino de la Popola Komisariato pri Sano de Sovetunio.
  • Nikolsky, ĉefkrimmedicina eksperto de la okcidenta fronto, majoro de la kuracistservo.
  • Busoedov, krimmedicina spertulo, kapitano de la kuracista servo
  • Subbotin, estro de la patologia kaj anatomia laboratorio 92, majoro de la kuracista servo.
  • Oglobin, majoro de la Medicina Servo.
  • Sadykov, ĉefleŭtenanto de la medicina servo.
  • Puŝkareva, ĉefleŭtenanto de la medicina servo.

Elfosadoj komenciĝis la 14-an de januaro; la elfosaj laboroj kaj intervjuoj de atestantoj estis faritaj de la komisiono mem dum 5 tagoj - de la 17a ĝis la 23a de januaro. Entute 925 kadavroj estis elfositaj kaj ekzamenitaj. Laŭ la komisiono, pluraj dokumentoj kun datoj post la printempo de 1940 estis trovitaj sur la kadavroj de la mortigitoj. Ĉi tiuj estis: du petoj de Pollando, kvin kvitancoj de lombardoj por ricevo de oraj horloĝoj kaj mono, malgranda papera ikono markita "la 4-an de aprilo 1941" kaj sendita poŝtkarto de Stanislav Kuchinsky datita la 20-an de junio, 1941. Poste, la Ĉefa Militistaro Prokurorejo de Rusa Federacio pruvis, ke la dokumentoj estas frukto de rekta falsado. Dum la laboro de la komisionoj Merkulov-Kruglov kaj Burdenko, parto de la polaj tomboj (inkluzive unuopajn tombojn de generaloj kaj ĉefe tombo n-ro 8, kiu ne estis tute elfosita de la germanoj) estis detruita; iuj el la kranioj estis prenitaj de Burdenko "por kolekto", kaj la senkapigitaj restaĵoj estis malplenigitaj.

La 22-an de januaro, eksterlandaj korespondantoj estis invititaj al la loko de la elfosado, inkluzive la filinon de la usona ambasadoro; ĉe ilia ĉeesto, Burdenko malfermis tri kadavrojn, asertante, ke la kadavroj estas relative freŝaj. Al ĵurnalistoj, eĉ tiuj, kiuj kons Sovetunion (kiel ekzemple Alexander Vert), ĉi tiu ago ŝajnis "mallerta kaj malĝentila" [4]. La kadavroj ne estis forigitaj de la tomboj en ĉeesto de ĵurnalistoj; neniuj dokumentoj supozeble trovitaj en la tomboj estis prezentitaj; la esplordemandado de la atestanto (profesoro-astronomo, iama vicurbestro de Smolensk Boris Bazilevskij) donis la impreson de klara surscenigo [4]. La kadavroj estis en vintraj vestoj, kio surprizis la ĵurnalistojn, ĉar, laŭ la oficiala versio, ĉi tiuj homoj estis pafitaj en aŭgusto-septembro. En gazetarkonferenco, Potemkin ripetis la version de la komisiono NKVD-NKGB. Tamen, kiam la korespondantoj komencis fari specifajn demandojn (kiom multaj militkaptitoj estis en la regiono de Smolensk, kie ili troviĝis, kie ili laboris, kial la elfosado ne okazis aŭtune, antaŭ la frosto) - li ne povis doni definitivan respondon: demandite, kial la poloj portas vintrajn vestojn, li respondis, ke la klimato en la regiono ŝanĝiĝas [5]; demandite, kial la poloj ne fuĝis post la alveno de la germanoj, sed daŭre laboris sur la vojaj laboroj, Potemkin respondis: "Ili ambaŭ laboris kaj restis labori, per inercio" [6].

Post la gazetara konferenco, la tempo de la pafado en la dokumentoj estis ŝanĝita al "septembro-decembro", tio estas al la malvarmaj monatoj, por klarigi la ĉeeston de varmaj vestaĵoj sur la mortintoj, sed en la antaŭe registritaj atestaj deklaroj, la datoj restis samaj [7].

La 26-an de januaro aperis la mesaĝo de la Speciala Komisiono. La mesaĝo, persone redaktita de Merkulov [8], estas laŭ strukturo laŭvorta rerakonto de la raporto de la komisiono NKVD-NKGB, multaj el la atestoj de atestantoj el la raporto estas reproduktitaj laŭvorte; Merkulov eĉ ripetis la erarojn faritajn en la raporto en la nomoj kaj inicialoj de la atestantoj [9]. La raporto ankaŭ rimarkis, ke la ekzekutoj estis faritaj en maniero simila al la naziaj masakroj de sovetiaj civitanoj en aliaj urboj. Laŭ la raporto, en Katin, "la totala nombro de kadavroj, laŭ krimmedicinistoj, atingas 11 mil." YU. Matskevich rimarkis, ke la preskaŭ triobla troigita figuro migris en la dokumenton de la "Goebbels-propagando" - kiel li kredis, ĉar ĝi permesis atribui ĉiujn mankantajn oficirojn al la "Katin abomenaĵo de la nazioj" [10] [11].

La 30-an de januaro, ĉeesto de reprezentantoj de la polaj korpusoj, la restaĵoj de la pafitoj estis reentombigitaj[12].

Atesto de Arnaud Dure redakti

 
Arno Dure ridetas. Ankoraŭ el la dokumenta filmo "La Popola Verdikto", 1946

La 1-an de januaro 1946 Reuters raportis, ke germana oficiro Arno Dure, parolante en proceso en Leningrado, "konfesis, ke la nazioj okazigis la masakron de Katin kaj priskribis kiel 15-20 mil homoj, polaj oficiroj kaj judoj, estis pafitaj kaj entombigitaj en la Katin-arbaro." [13]. Laŭ la kazo, ĉe la senkaŝa proceso de grupo de militkrimuloj gvidita de la komandanto de Pskov Heinrich Remlinger, Arno Dürre deklaris, ke li partoprenis fosi fosaĵon en Katin, al kiu tiam en oktobro-novembro 1941 la SS transportis la kadavrojn de poloj, rusoj, judoj ktp.[14] Rezulte, Dure, kiu persone pafis homojn en punaj operacioj en la regiono de Leningrado, ricevis 15 jarojn en tendaroj, dum plej multaj akuzitoj estis pendigitaj dum la proceso[15]. Ĉi tiu procezo okazis en tempo, kiam pretiĝis la prezento de la koncerna akuzo al la germana gvidantaro en Nurenbergo.

Reveninte al Germanio en 1954, Arnaud Duret retiris sian ateston kaj diris, ke la enketo devigis lin doni ĝin[16].

Deklaro pri germanaj ŝnuroj redakti

La raporto de la komisiono NKVD-NKGB enhavas aserton, ke laŭ vidaj atestantoj la manoj de la mortigitoj estis ligitaj per papera ŝnuro, kiuj en tiuj jaroj estis produktitaj en Germanio kaj ne produktitaj en Sovetunio:

 
„ “La ŝnuroj, kiuj ligis la manojn, estis bone konservitaj, estis torditaj, helflavaj. La malferma fino de unu el ĉi tiuj ŝnuroj donis kialon kredi, ke la ŝnuro estis el papero." ”

La raporto de la komisiono Burdenko ne enhavas deklarojn pri paperaj ŝnuroj, ĝi diras pri "blankaj plektitaj ŝnuroj". Germanaj esploraj raportoj ankaŭ rilatas al fabrikitaj dikaj (3-4 mm) torditaj ŝnuroj uzataj por kurtenoj.

Vidu ankaŭ redakti

Referencoj redakti

  1. ↑ 1,0 1,1 И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 5 ISBN 5-8243-0197-2
  2. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 5 ISBN 5-8243-0197-2
  3. ↑ Справка о результатах предварительного расследования так называемого «Катынского дела»
  4. ↑ 4,0 4,1 А.Верт и Э.Стивенс Воспоминания. (el Retarkivo {{{1}}})
  5. ↑ Юзеф Мацкевич Катынь Установление фальсификации. Перевод с польского Сергея Крыжицкого, «Заря», 1988 ISBN 0-920100-22-8
  6. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 2 ISBN 5-8243-0197-2
  7. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 2 ISBN 5-8243-0197-2
  8. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 2 ISBN 5-8243-0197-2
  9. ↑ Катынь. Март 1940 г. — сентябрь 2000 г. Расстрел. Судьбы живых. Эхо Катыни. Документы. Ответственный составитель Н. С. Лебедева. М., «Весь мир» 2001. ISBN 5-7777-0160-4 Стр. 429—437.
  10. ↑ Сообщение Специальной Комиссии по установлению и расследованию обстоятельств расстрела немецко-фашистскими захватчиками в Катынском лесу военнопленных польских офицеров. Напечатано в «Правде» 26 января 1944 г.
  11. ↑ Юзеф Мацкевич Катынь СООБЩЕНИЕ Специальной Комиссии по установлению и расследованию обстоятельств расстрела немецко-фашистскими захватчиками в Катынском лесу военнопленных польских офицеров Arkivigite je 2008-04-10 per la retarkivo Wayback Machine Перевод с польского Сергея Крыжицкого, «Заря», 1988 ISBN 0-920100-22-8
  12. ↑ Катынь. Март 1940 г. — сентябрь 2000 г. Расстрел. Судьбы живых. Эхо Катыни. Документы. Ответственный составитель Н. С. Лебедева. М., «Весь мир» 2001. ISBN 5-7777-0160-4 Стр. 429—437.
  13. ↑ Проф. д-р Франтишек Гаек. Катынские доказательства
  14. ↑ Katyń w Norymberdze Gazeta Wyborcza, приложение «Ale Historia», 4-IV-2015.
  15. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 5 ISBN 5-8243-0197-2
  16. ↑ И. С. Яжборовская, А. Ю. Яблоков, B.C. Парсаданова Катынский синдром в советско-польских и российско-польских отношениях Глава 5 ISBN 5-8243-0197-2
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Sovetia_enketo_pri_la_Masakro_de_Katin_(1943-1944)&oldid=8590109"