Tiofentanilo
Tiofentanilo | ||
Kemia formulo | ||
Tiofentanilo | ||
CAS-numero-kodo | 1165-22-6 | |
ChemSpider kodo | 56168 | |
PubChem-kodo | 62380 | |
Fizikaj proprecoj | ||
Aspekto | kristalblanka solidaĵo | |
Molmaso | 342,50532 g mol−1 | |
Denseco | 1,09 g/cm−3 | |
Fandpunkto | 87,5 °C | |
Bolpunkto | 467,7 °C | |
Ekflama temperaturo | 236,7 °C | |
Solvebleco | Akvo:<1 x 10-3 g/L | |
Mortiga dozo (LD50) | >500 mg/kg (buŝe) | |
GHS etikedigo de kemiaĵoj | ||
GHS Damaĝo Piktogramo | ||
GHS Signalvorto | Averto | |
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H315, H319, H335 | |
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P261, P264, P264+265, P270, P271, P280, P301+317, P302+352, P304+340, P305+351+338, P319, P321, P330, P332+317, P337+317, P362+364, P403+233, P405, P501 | |
(25 °C kaj 100 kPa) |
Tiofentanilo aŭ tiofentanilo estas organika kombinaĵo, psikoaktiva drogo kaj opioida analgeziko kaj analogaĵo de la fentanilo. Ĝi estas kristalblanka solidaĵo, nesolvebla en akvo. Ĝi estas formita ĉefe de la cikloheksila grupo {}, karbamata grupo {}, tiofuranila grupo {} kaj benzena ringo {}. Tiofentanilo estas aromata estero kaj posedas 20 karbonatomojn, 26 hidrogenatomojn, 2 nitrogenatomojn, 1 sulfuratomon kaj 1 oksigenatomon. Tiofentanilo uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de farmaciaĵoj kaj industriaĵoj.
Tiofentanilo estis vendita nelonge sur la nigra merkato en la fruaj 1980-aj jaroj, antaŭ la enkonduko de la Federacia Analoga Leĝo kiu por la unua fojo provis kontroli tutajn familiojn de medikamentoj bazitaj sur ilia struktura simileco prefere ol plani ĉiun medikamenton individue laŭmezure kiel ili ekaperis. Tiofentanilo estas farita kun la sama sinteza procedmaniero kiel fentanilo, sed anstataŭigante 2-(2-bromoetil)tiofeno per fenetila bromido en la sintezo.
Flankaj efikoj de la fentanilaj analogoj estas similaj al tiuj de fentanilo mem, kiuj inkluzivas jukadon, naŭzon kaj eble gravan spiran depresion, kiuj povas esti vivdanĝeraj. Fentanilaj analogaĵoj mortigis centojn da homoj ĉie en Eŭropo kaj la antaŭaj sovetiaj respublikoj ekde la plej lastatempa revigliĝo en uzo komenciĝis en Estonio en la fruaj 2000-aj jaroj, kaj novaj derivaĵoj daŭre ekaperas.[1]