Arthur Weber
Arthur Weber [veber], laŭ la hungarlingve kutima nomordo Weber Arthur estis hungara ataŝeo, mezlerneja kaj altlerneja instruisto, literaturhistoriisto. Lia persona nomvarianto estis Artúr, lia pseŭdonimo estis Német Ákos.
Arthur Weber | |
---|---|
Persona informo | |
Aliaj nomoj | Német Ákos |
Naskiĝo | la 18-an de aŭgusto 1888 en Hungara reĝlando, Aŭstrio-Hungario Késmárk |
Morto | la 17-an de aŭgusto 1929 en Germanio Berlino |
Lingvoj | franca • germana • hungara |
Ŝtataneco | Hungario |
Alma mater | Universitato Eötvös Loránd (1906–1910) |
Okupo | |
Okupo | literaturhistoriisto lektoro pedagogo ataŝeo |
Arthur Weber[1] naskiĝis la 18-an de aŭgusto 1888 en Késmárk (Hungara reĝlando, Aŭstrio-Hungario, nuntempa Kežmarok en Slovakio), li mortis la 17-an de aŭgusto 1929 en Berlino.
Biografio
redaktiArthur Weber maturiĝis en gimnazio en sia naskiĝurbo, poste li akiris diplomon en Scienca Universitato de Budapeŝto en 1910. Inter 1911 – 1919 li instruis en kalvinana gimnazio en Budapeŝto, sed en la lernojaro 1918 li instruis ankaŭ en la universitato. Inter 1919-1923 li laboris en ministerio, poste li estis ataŝeo en Berlino ĝis sia frua morto. Li kontribuis hungare kaj germane.
Elektitaj kontribuoj
redakti- Zrinyi halála (1910)
- Shakespeare hatása a vígjátékíró Vörösmartyra (1911)
- Don Juan en Hongrie (1912)
- Viharvirágok (teatraĵo, 1915)
- A szepesi nyelvjárás-tanulmányozás története (1916)
- Rauch, Erinnerungen eines Offlziers aus Altösterreich (1918)
- Die Zipser-Deutschen (1919)
- Német fonetikus társalgási nyelvkönyv (lernolibro, 1921)
- Einsame und Verkannte (noveloj, 1925)
- Graf Tisza und der Eintritt in den Weltkrieg (1927)
Fontoj
redaktiReferencoj
redakti- ↑ https://opac-nevter.pim.hu/ro/record/-/record/PIM74744 hungarlingva datenaro de muzeo