Fenolftaleino

Fenolftaleino

Kemia formulo

C₂₀H₁₄O₄

Fizikaj proprecoj

Aspekto

blanka pulvoro

Molmaso

318.33 g mol⁻¹

Smiles

O=C1OC(c2ccccc12)
(c3ccc(O)cc3)c4ccc(O)cc4

Denseco

1.277 g/cm3 [32 °C g/cm³ (likva)]

Fandopunkto

258–263 °C
(496–505 ℉; 531–536 K)

Solvebleco:Akvo

Solvebla

Solvebleco

Benzeno: ne solvebla

Heksano: ne solvebla
Etanolo: tre solvebla
Etero: tre solvebla
DMSO: malmulte solvebla

Sekurecaj Indikoj

Risko

Sekureco

S53
S45

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

T
Toksa

Xn
Noca por la sano

GHS etikedigo de kemiaĵoj^[1]^[2]

GHS Damaĝo-piktogramo

GHS Signalvorto

Averto

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H341, H350, H351, H361f

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P201, P202, P280, P308+313, P405, P501

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Fenolftaleino estas en ĥemio ofte uzata indikilo de acideco resp. alkaleco. Ĝia nomo deriviĝas de fenolo kaj ftaleino. Ĝia suma formulo estas C₂₀H₁₄O₄; ĝia nomo laŭ IUPAC estas 3,3-bis(4-hidroksifenilo)-1,(3H)-isobenzofuranono).

Je normaj kondiĉoj fenolftaleino estas blanka, senodora kristaleca pulvoro. Ĝi solviĝas en etanolo, sed preskaŭ ne en akvo, kaj estas malforte acida.

Por uzo kiel indikilo oni kutime uzas etanolan solvaĵon je 0,1 %. Ĝis pH-valoro de 8,2 tia solvaĵo estas senkolora; je pH pli alta ol 9,8 ĝi alprenas forte ruĝan aŭ purpuran koloron. Tion kaŭzas la fakto, ke la hidroksid-grupoj perdas sian hidrogenatomon.

Estas supozate, ke kontakto kun fenolftaleino malutilas la sanon.