Tombejo nekatolika (Romo)
La Nekatolika tombejo (itale: Cimitero acattolico aŭ Cimitero degli Inglesi aŭ Cimitero dei protestanti) nombriĝas inter la plej famaj tombejoj de Romo, Italujo. Ĝi estas en Testaccio-kvartalo je Via Caio Cestio nr 6, proksime de Pordo de Sankta Paŭlo kaj Piramido de Cestio.
| Tombejo nekatolika | ||
|---|---|---|
 | ||
| tombejo [+] | ||
| Lando | Italio | |
| Situo | Romo | |
| - koordinatoj | 41° 52′ 35″ N, 12° 28′ 48″ O (mapo)41.87639722222212.479944444444Koordinatoj: 41° 52′ 35″ N, 12° 28′ 48″ O (mapo) | |
| Horzono | Mezeŭropa tempo [+] | |
|
||
|
||
 |
||
| Tombejo nekatolika | ||
 Vikimedia Komunejo: Non-Catholic Cemetery in Rome [+] |
||
| En TTT: Oficiala retejo [+] | ||
Historio
redaktiKiam la t.n. Italujon-sopiro floris, ofte venis ekde la 18-a jarcento Romon eksterlandanoj kiuj ne estis katolikoj, speciale angloj kaj germanoj. Kiam ili mortis en Romo ilia entombigo estis malpermesata en normalaj tombejoj rezervitaj por katolikoj aŭ judoj. Por ili inaŭguritis oficiale en 1821 tombejo nomita Cimitero degli stranieri acattolici. Krome ĝi estis la entombiĝejo de nekatolikaj italoj (ekz. de Antonio Gramsci).
John Keats, mortinta en 1821, kaj Percy Bysshe Shelley, droninta en 1822, nombriĝis inter la unuaj rimarkinduloj metitaj en ĉi tiun tombejon. La unuaj entombigoj en kampo post Cestio-piramido - jam estis en 1732.[1] Sur la urboplano de Giovanni Battista Nolli en 1748 jam aperas tiu ĉi porprotestanta tombejo.[2][3] La papa admininistrado permesis entombigojn tiajn nur dumnokte. Krome malpermesitis la uzo de ĉetombaj krucoj. Ĉio tia validis ĝis la fino de la Papa Ŝtato en 1870.
_1831.jpg)
Du tiaj dumnoktaj entombigoj faritis por la du filoj de la prusia legato Wilhelm von Humboldt: en 1803 por Wilhelm kaj en 1807 por Friedrich Konstantin Gustav. Tiuj tomboj en la plej malnova parto tombeja (parte atnica; proksimo de la Cestio-piramido) estas sur grundo kiun Humboldt akiris post la filaj mortoj por la tuta familio. Poste petis vane protestantaj diplomatoj ĉe la papa kortego rajti fari ĉirkaŭbarilojn por tombejo-protektado. Tamen eoste de la najbara grundaro, la nuna zona vecchia, oni rajtas fari barilojn por la etendiĝareo. La muro ĉe la kerna tombejo estiĝis nur post 1870. La pligrandiĝo eblis danke al malavara mondono de la ambasadejo germana en 1894.[4] Tiu ĉi ero havas tri partojn, kaj la sekcioj nomiĝas zona prima, zona seconda kaj zona terza. Stariĝo kapela efektiviĝis en la jaro 1898-a. Inter 1871 ĝis la fino de la Unua mondmilito administris la ambasadoro germana, poste grupo da diplomatoj el diversaj ŝtatoj.
En niaj tagoj la tombejo estas malpermesita por vizitantoj ĝuontaj la ofte pompajn tombojn kaj kriptojn. Por malhelpi kiĉaĵojn ĉiuj novaj tombo-planoj bezonas antaŭpermeson fare de italaj aŭtoritatoj. Malkutime estas ke inter la tomboj ĉi-tieaj vivas amaso da katoj kiujn regule nutras volontuloj. Mondonacoj por konservado bonvenas.
Elstaruloj entombigitaj ĉi-tie
redakti
Jenas elstaruloj entombigitaj sur la Nekatolika tombejo roma:
- Walter Amelung (1865–1927), germana arĥeologo
- Hendrik Christian Andersen (1872–1940), norvega skulptisto
- Robert Michael Ballantyne (1825–1894), skkota verkisto
- Dario Bellezza (1944–1996), itala poeto
- Karl Julius Beloch (1854–1929), germana historiisto
- Peter Berling (1934–2017), germana verkisto kaj aktoro
- Emil Braun (1809–1856), germana klasika arĥeologo
- Johan Bravo (1796–1876), deutsch-dana pentristo kaj konsulo
- Karl Brjullow (1799–1852), rusa pentristo
- Leo Bruhns (1884–1957), germana arthistoriisto
- Otto von Bülow (1827–1901), germana diplomato
- Johann Jürgen Busch (1758–1820), germana skulptisto
- Andrea Camilleri (1925–2019), itala verkisto
- Asmus Carstens (1754–1798), germana pentristo
- Jesse Benedict Carter (1872–1917), usona filologo kaj religiscienculo
- Gregory Corso (1930–2001), usona poeto
- Cäsar von Dachröden (1808–1882), germana intendano kaj konsilisto
- Richard Henry Dana, Jr. (1815–1882), usona juristo, politikisto kaj verkisto
- Esther Van Deman, (1862–1937), usona arĥeologino
- Clotilde von Derp, (1892–1974), germana dancistino
- Adam Eberle (1804–1832), germana pentristo kaj litografo
- Friedrich August Elsasser (1810–1845), germana pentristo
- Karl Philipp Fohr (1795–1818), germana pentristo
- Johann Jakob Frey (1813–1865), svisa pejzaĝisto; tombo de Ferdinand Schlöth[5]
- Carlo Emilio Gadda (1893–1973) itala verkisto
- Franz Gareis (1775–1803), germana pentristo
- John Gibson (1790–1866), angla skulptisto
- August von Goethe (1789–1830), filo Johann Wolfgang von Goethes
- Antonio Gramsci (1891–1937), itala filozofo
- William Stanley Haseltine (1835–1900), usona pentristo
- Helga von Heintze (1919–1996), germana arĥeologino
- Henriette Hertz (1846–1913), germana mecenatino
- Christopher Hewetson (1739–1798), ira skulptisto
- Ingeborg Hoffmann (1921–1985), germana aktorino
- Wilhelm Hopfgarten (1789–1860), germana artisto
- William Howitt (1792–1879) kaj Mary Howitt (1799–1888), britaj geverkistoj
- Wjatscheslaw Iwanow (1866–1949), rusa filologo poeto kaj verkisto
- Gualtiero Jacopetti (1919–2011), itala reĝisoro
- Harald Jerichau (1851–1878), dana pentristo
- John Keats (1795–1821), angla poeto
- August Kestner (1777–1853), germana diplomato kaj artkolektisto
- Adolf Klügmann (1837–1880), germana arĥeologo
- Richard Krautheimer (1897–1994), usona arthistoriisto
- Trude Krautheimer-Hess (1902–1987), deutsch-usonanische Kunsthistorikerin
- Heinrich Kümmel (1810–1855), aus Hannover stammender skulptisto
- Erwin Küsthardt (1867–1901), germana pentristo kaj skulptisto
- Belinda Lee (1935–1961), englische aktorino
- Wolfgang Lotz (1912–1981), germana arthistoriisto
- Hilde Lotz-Bauer (1907–1999), germana arthistoriistino
- Hans von Marées (1837–1887), germana pentristo
- George Perkins Marsh (1801–1882), usona politikistokaj verkisto
- Malwida von Meysenbug (1816–1903), germana verkistino
- Eduard Müller (1828–1895) kun frato Gustav Adolf Müller (1828–1901)
- Egerton Herbert Norman (1909–1957), kanada filologo kaj diplomato
- Friedrich von Ompteda (1770–1819), hanovera legato
- August Wilhelm Pauli (1781–1858), germana-dana komercisto kaj legato
- Milena Pavlović-Barili (1909–1945), jugoslavapentristino kaj poetino
- Max Peiffer-Watenphul (1896–1976), germana pentristo
- Bruno Pontecorvo (1913–1993), itala fizikisto
- Sarah Parker Remond (1826–1894), usona kuracistino
- Frederick Reinhardt (1911–1971), usona diplomato
- Johann Christian Reinhart (1761–1847), germana pentristo
- Heinrich Reinhold (1788–1825), germana pentristo
- Gisela M. A. Richter (1882–1972), usona arĥeologino
- Amelia Rosselli (1930–1996), itala verkistino
- Alexander Sacharoff (1886–1963), rusa dancisto
- Renato Salvatori (1933–1988), itala aktoro
- Helene Scholz-Zelezny (1882–1974), aŭstra skulptistino
- Gottfried Semper (1803–1879), germana arĥitekto
- Joseph Severn (1793–1879), angla pentristo
- Percy Bysshe Shelley (1792–1822), angla verkisto
- Franklin Simmons (1839–1913), usona skulptisto kaj pentristo
- Maja Sprenger (1944–1976), germana arĥeologino
- William Wetmore Story (1819–1895), usona skulptisto kaj poeto kaj ŝia edzino Emelyn (1820–1895)
- Alexander Alexandrowitsch Swedomski (1848–1911), rusa pentristo
- Pawel Alexandrowitsch Swedomski (1849–1904), rusa pentristo
- John Addington Symonds (1840–1893), angla verkisto
- Johannes Toepffer (1860–1895), germana historiisto
- Elihu Vedder (1836–1923), usona pentristo
- Wilhelm Waiblinger (1804–1830), germana poeto
- Friedrich Adolf von Willisen (1798–1864), prusia diplomato kaj tombejprotektanto
- Søren Seidelin Winther (1810–1847), dana skulptisto
- Constance Fenimore Woolson (1840–1894), usona verkistino
- Julius Zielke (1826–1907), germana pentristo
Krome estas tie ĉi tomboj de du infanoj de Wilhelm von Humboldt, kiu iam estis prusia legaro en Romo, nome de Wilhelm (1794–1803) kaj de Friedrich Konstantin Gustav (1806–1807).
Referencoj
redakti- ↑ La unua entombigito estis William Ellis (1635–1732) kies tomboŝtono ne konserviĝis. Krom li verŝajne ankaŭ aliaj anoj de la ekzilkortego de Jakobo la 3-a kuŝas tie ĉi. La plej malnova ekzistanta slabo apartenas al la studento George Langton mortinta en 1738.
- ↑ Kiel nr. 1069: Luogo ove si seppelliscono i Protestanti. Kp. Nr. 1036–1099 (Rione Pipa). Arkivigite je 2021-05-01 per la retarkivo Wayback Machine Nolli Map Index, University of Oregon.
- ↑ Beck-Friis, p. 8.
- ↑ Beck-Friis, p. 10.
- ↑ [Stefan Hess, Tomas Lochman (eld.): Klassische Schönheit und vaterländisches Heldentum. Der Basler skulptisto Ferdinand Schlöth (1818–1891), Basel 2004, p. 192f.
Literaturo
redakti- Johan Beck-Friis: Il Cimitero acattolico di Roma / Der Protestantische Friedhof in Rom. Malmö 1956 kun pluraj noveldonoj, poste Romo 1991.
- Helmut Zimmermann: Hannoversche Gräber auf dem Protestantischen Friedhof in Rom. Ĉe: Hannoversche Geschichtsblätter. N.F. Bd. 9 (1955), p. 131–162.
- Nicholas Stanley-Price, Der Nicht-katholische Friedhof in Rom, Eldonis Der Nicht-katholische Friedhof in Rom, Romo 2014, ISBN 978-88-909168-1-6
Eksteraj ligiloj
redaktiEn tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el vikipedia artikolo Protestantischer Friedhof (Rom) germane.