Georg Bötticher
Hans Georg BÖTTICHER (naskiĝinta la 20-an de majo 1849 en Jena, mortinta la 15-an de januaro 1918 en Lepsiko) estis germana grafikisto, verkisto kaj eldonisto. Lia filo estis la konata kabaredartisto, pentristo kaj verkisto Joachim Ringelnatz.
| Georg Bötticher | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 20-an de majo 1849 en Jena | |
| Morto | 15-an de januaro 1918 (68-jaraĝa) en Leipzig | |
| Lingvoj | germana vd | |
| Ŝtataneco | Germanio  vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto vd
| |
| Aktiva en | Leipzig vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Vivo
redaktiBötticher pasigis la plej grandan parton de sia vivo en Turingio kaj Saksio. Antaŭ ĉio, lia laboro kiel dezajnisto por tapetoj alportis al li rekonon kaj prosperon. Krome li laboris – sufiĉe sukcese – kiel humura aŭtoro, aŭtoro de infana kaj junulara literaturo (uzante ankaŭ la suprasaksan dialekton) kaj literaturisto.
Bötticher devenas de unu el la plej malnovaj patriciaj familioj en Mühlhausen (Turingio), menciita jam en la 14-a jarcento. Li kreskis en la hejmo de sia avo Ferdinand Gotthelf Hand, kien lia patrino translokiĝis post la frua morto de sia edzo. Bötticher pasigis sian junecon en Jena, kie li ricevis instrukcion ĉe Zenker-instituto. De 1856 ĝis 1863 li frekventis kursojn de la Framasona instituto en Dresdeno, tiam la dresdenan Politeknikejon ĝis 1866, kie li estis trejnita kiel ornamaĵdesegnisto. En 1866/67 Bötticher frekventis la tekslernejon en Chemnitz, kie li ankaŭ laboris kiel staĝanto en teksaĵfabriko. De 1869 ĝis lia elpelo en 1870 (pro la Francia-Prusia Milito) li laboris en pariza ateliero por komerca arto. Li tiam iris al Mühlhausen, Dresdeno, Mannheim kaj Jena kiel dezajnisto por tapetoj. En 1875 li venis al Wurzen, kie li estis dungita kiel desegnisto en tapetofabriko kaj restis tie ĝis li moviĝis al Lepsiko en 1888. Bötticher ne nur provizis desegnaĵojn por tapetoj tra la jaroj, sed ankaŭ por tapiŝoj kaj remburaĵoj.
En la profesia mondo, li kaŭzis eksciton per sia verko Original-Compositionen zu Flachmustern. En 1890, la arthistoriisto Cornelius Gurlitt priskribis lin kiel la fakulon kiu ĝuis la plej grandan rekonon inter siaj sammetiistoj.
Ekde la komenco de la 1870-aj jaroj Bötticher aktivis ankaŭ kiel verkisto. La unuaj eldonaĵoj troviĝas en la revuo "Deutsche Jugend"; li restis ligita al infana kaj junulara literaturo dum sia tuta vivo, inkluzive kiel aŭtoro de diversaj bildlibroj - Das chinesische Buch, Der Verwandlungskünstler, Spatz, Ente und Has - kaj ekde la komenco de la 20-a jarcento dum preskaŭ du jardekoj kiel eldonisto de Auerbachs Deutscher Kinderkalender. Sed li dediĉis sin ankaŭ al literaturhistoriaj temoj en formo de studoj pri Johann Wolfgang von Goethe kaj Joseph Victor von Scheffel. Bötticher verkis humurajn verkojn i.a. por la gazetoj "Fliegende Blatter", "Jugend" kaj "Meggendorfer Blätter".
Singarda kritiko de la patriotismo kaj militismo de la (imperiestra) Vilhelma epoko ankaŭ troveblas en liaj laboraĵoj. Ekzemploj inkluzivas la bildlibron Wie die Soldaten Tiere werden wollten aŭ la multvoluma verko Das lyrische Tagebuch des Leutnants von Versewitz. La pli postaj poemoj de Bötticher el la tempo de la Unua mondmilito rivelas konservativulon kun patriotaj sentoj. Bötticher aktive partoprenis en la kultura vivo de sia tempo. Tion pruvas ne nur liaj membrecoj en la neformalaj artistasocioj ("Stalaktiten", "Leoniden", Gabelbach-komunumo) sed ankaŭ lia ampleksa korespondado, kiun li flegis kun Adolph Menzel, Max Klinger, Conrad Ferdinand Meyer, Theodor Fontane, Paul Heyse, Wilhelm Raabe kaj Gustav Freytag.
Ekzistis ankaŭ multaj artistoj kaj akademiuloj en la amikaro de Bötticher, kiel ekzemple Detlev von Liliencron, Johannes Trojan, Fedor Flinzer, Julius Lohmeyer, Edwin Bormann, Victor Blüthgen kaj Julius Kleinmichel.