Heinrich Joseph von Collin

Heinrich Joseph von COLLIN (naskiĝinta la 26-an de decembro 1771 en Vieno, mortinta samloke la 28-an de julio 1811 estis aŭstra juristoj kaj verkisto.

Heinrich Joseph von Collin
Persona informo
Heinrich Joseph von Collin
Naskiĝo 26-an de decembro 1772 (1772-12-26)
en Vieno
Morto 28-an de julio 1811 (1811-07-28) (38-jaraĝa)
en Vieno
Tombo Centra Tombejo de Vieno vd
Lingvoj germana vd
Ŝtataneco Aŭstrio vd
Familio
Gefratoj Matthäus Casimir von Collin vd
Profesio
Okupo poeto • dramaturgoverkisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
Tombo de la poeto Heinrich Joseph von Collin en Vieno

Vivo redakti

Estante filo de kuracisto li dungitis post finitaj prijuraj studoj en al financa administrado. En 1803 li nobeliĝis kun la gefratoj kaj en 1809 li nomumitis Kortega konsilisto. Dum la militoj de 1805 kaj 1809 kontraŭ Napoleono Bonaparte oni komisiis al li multajn gravajn taskojn. Sed lia engaĝiĝo estis noca por la sano.

Collin estis sukcese la instruisto de la juna burgteatreja aktorino Antonie Adamberger.Inter liaj tragedioj memorigas onin la plej bona, klasika, post ses semajnojn finita verko »Regulus« (Berlino 1802) pli je la franca ol la helena dramarto. Inter liaj poemoj »Gedichten« (Vieno 1812) menciindas jenaj kiel plej konataj: »Kaiser Max auf der Martinswand«, »Kaiser Albrechts Hund« kaj »Herzog Leupold vor Solothurn«. Lia 4 en ses volumoj kun biografio. Per siaj militkantoj Liedern österreichischer Wehrmänner (1809), kiujn muzikigis Joseph Weigel inter aliaj kaj kiuj tradukitis antaŭ ĉio en slavajn lingvojn, li ja iĝis bardo de la aŭstra liberiĝema, kontraŭnapoleona liriko. Ludwig van Beethoven komponis en 1807 uverturon por la darmo Koriolan (1802), la Uverturon Koriolano.

Honoroj kaj familiaĵoj redakti

Monumenton por li oni faris en la Boromeo-kirko viena. Li entombigitis sur la Centra Tombejo de Vieno. En la viena urbodistrikto Penzing oni nomis straton por li. Lia frato estis la pedagogo kaj verkisto Matthäus von Collin kies kantojn muzikigis Franz Schubert; disĉiplo de li estis Napoleono la 2-a.

Fonto redakti

Meyers Großes Konversations-Lexikon, vol 4. Leipzig 1906, p. 227, (surrete.)

Eksteraj ligiloj redakti