Millicent Fawcett
Damo Millicent Garret Fawcett (n. 11-an de junio 1847, Aldeburgh, graflando Suffolk, Anglio – m. 5-an de aŭgusto 1929, Londono) estis dum 50 jaroj gvidanto de la movado por la virina balotrajto, prezidanto de la Nacia Unio de Virinoj-Balotrajtaj Societoj (NUWSS) (Tutlanda Federacio de la Asocioj Batalantaj por la Virina Balotrajto), kaj aktivulo por la rajtoj de virinoj. Ŝi estis konata pro la modera linio kiun ŝi prenis, kontraste al la batalema linio gvidita fare de la brita sufragetisto Emmeline Pankhurst. Krome, Ŝi estis unu el la fondintoj de la kembriĝa Newnham College (unu el la unuaj virinaj altlernejoj, 1871); la alia kunfondinto estis Henry Sidgwick.
| Millicent Fawcett | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Millicent Garrett |
| Naskiĝo | 11-an de junio 1847 en Aldeburgh |
| Morto | 5-an de aŭgusto 1929 (82-jara) en Gower Street |
| Tombo | Golders Green Crematorium |
| Lingvoj | angla |
| Ŝtataneco | Unuiĝinta Reĝlando de Granda Britio kaj Irlando |
| Alma mater | Kolegio Newnham |
| Familio | |
| Patro | Newson Garrett |
| Patrino | Louisa Dunnell |
| Frat(in)oj | Elizabeth Garrett Anderson • Agnes Garrett • Samuel Garrett |
| Edz(in)o | Henry Fawcett |
| Infanoj | J. Malcolm Fawcett • Philippa Fawcett |
| Okupo | |
| Okupo | politikisto • aktivisto pri virinaj rajtoj • verkisto • ekonomikisto |
| Verkoj | Electoral Disabilities of Women |
VivoRedakti
Millicent Garrett estis sepa infano el dek infanoj de ŝipposedanto Newson Garrett. La radikala patro apogis dum jaroj klopodojn de la plej maljuna filino - Elizabeth Garrett (Mrs. J. G. S. Anderson) - por iĝi praktikanta kuracistisno.
Millicent edziniĝis en 1867 kun blinda radikala politikisto Henry Fawcett, kiu estis profesoro pri ekonomiko en Kembriĝo. Ŝi helpis la edzon por venkis la malavantaĝojn de la blindeco, dum li apogis ŝian laboron por la virina egalrajteco. Ŝi parolis antaŭ publiko pri la virina balotrajto en 1868.
AktivecoRedakti
Oni elektis Millicent Fawcett en 1897 al prezidanto de la Tutlanda Federacio de la Asocioj Batalantaj por la Virina Balotrajto. Oni akceptis fine en 1918 leĝon pri la popola reprezentado, kiu donis balotrajtojn por pli ol ses milionoj da virinoj. (La virinoj akiris nur post dek jaroj samajn elektorajtojn ol la viroj). Millicent retiriĝis en 1919 de la aktiva gvidado de la asocio.
Dum la sud-afrika milito, la registaro petis ŝin en julio de 1901 por ekzameni la britajn koncentrejojn por la kaptita bura loĝantaro. Ŝia raporto defendis la gvidantaron de la koncentrejoj.
Ŝi agadis dum la unua mondmilito kiel prezidanto de la menciita asocio „por vivteno de la nacia vivforto”. Oni distingis ŝin fine de la milito en la Ordeno de la Brita imperio per D. B. E. (Damo Granda kruco)
Ŝiaj verkojRedakti
- Political Economy for Beginners (1870)
- Janet Doncaster (1875) – romano
- The Women's Victory – and After (1920)
- What I Remember (1924).