Pierre de La Rue
Pierre de la RUE (naskiĝis ĉirkaŭ 1460, mortis la 20-a de novembro, 1518) estis Franca-Flandra komponisto de la Renesanco. Membro de la sama generacio kiel Josquin des Prez, li rankigas kun Agricola, Brumel, Compère, Isaac, OBRECHT, kaj Weerbeke kiel gvidanta interpretanto de la Nederlanda stilo en la jardekoj ĉirkaŭ 1500.
| Pierre de La Rue | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 1-an de januaro 1460 en Tournai |
| Morto | 20-an de novembro 1518 (58-jaraĝa) en Kortrejko |
| Lingvoj | nederlanda |
| Ŝtataneco | Suda Nederlando 
|
| Alma mater | Tournai Cathedral (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | komponisto
|
Vivo
redaktiLi eble naskiĝis ĉe Tournai, en moderna Belgio, sed malmultaj rekordoj postrestiĝis de lia frua vivo. La unua fidinda evidento por lia agoj venas el Siena katedro en Italio, kie li dungiĝis kiel kantisto el 1483 al 1485. Post Siena, en 1492 li iris al Hartogenbosch Katedralo (en hodiaŭa Nederlando), sed la sekvonta jaro li ligis la ĉapelo de Imperiestro Maximilian. La restaĵo de lia kariero estis mezata sur Brussels, kvankam li faris at almenaŭ du vojaĝojn al Hispanio, kaj pasigis iom tempo en Mechelen, Malines, kaj ĉe Courtrai, kie li mortis. An epitafo el lia tombo en Courtrai implicas ke li eble laboris ĉe la kortoj en Francio kaj Hungario ankaŭ, kvankam ne alia evidento subtenas ĉi tiun.
Sur lia vojaĝoj al Hispanio li kunmetis multajn de la aliaj FrancoFlandraj komponistoj kiuj laboris ĉe la sama tempo (ekzemple, JOSQUIN, ISAAC kaj Robert de Fèvin) kaj iliaj kunmetaĵoj eble pruvis decida sur la disvolviganta de lia stilo.
Verkado
redaktiLa RUE verkis masojn, motetojn, Magnifikatojn, fiksaĵojn de la Vekriadojn, kaj ŝanconojn, kaj tuta montras pli diversecon ol preskaŭ ĉiuj de la aliaj komponistoj de lia generacio, ekscepte eble por JOSQUIN. Li ŝajnis havi komponanta muzikon por nur pri 20 jaroj, ekanta post lia revenado el Italio; ĝi estas preskaŭ malebla dati iu de lia verkoj precize, sed ili pleje konformas al la stilecaj tendencoj ĝenerala ĉirkaŭ 1500. Stilece, liaj verkoj estas pli simila ol JOSQUIN ol al iu ajn alia komponisto verkinta ĉe la sama tempo; fakte, malkorektaj atribuadoj de dubaj verkoj iris ambaŭ vojoj.
Pli de lia masoj estas por kvar aŭ kvin voĉoj, kvankam estas du por ses, kaj unu de iliaj, la Missa Ave sanctissima Maria estas ses voĉo kanono Estas teknike malfacila prodaĵo inda de Ockeghem. Plej de lia masoj estas de la cantus firmus tipo, kvankam li okaze verkas parodian mason. Li ŝatas alterni teksojn por kontrasto, ofte uzanta sekciojn kun nur du voĉoj kiuj havas plene partiturataj sekcioj antaŭ kaj poste.
La motetoj de la RUE estas pleje por kvar voĉoj; ili uzis trapenetradan imitadon, kvankam ne kutime ĉe la eko (malsimila ol la stilo de JOSQUIN). Lia tridek ŝanconoj montras diversecon de stilo, iom estiĝas simila ol la malfrua Burgundia stilo (ekzemple, kiel vidiĝas en Hayne van Ghizeghem aŭ Gilles Binchois), kaj aliaj uzanta la pli korentan imitan polyfonian stilon. Li ŝajnas ne havi adoptanta la Italian frottola stilo kio traktis malpeza, homofoniaj teksoj (kio JOSQUIN uzis do efective en lia populara El Grillo kaj Scaramella), eĉ kvankam li pasigis tempon en Italio.
Fonto
redakti- Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0393095304
- Article Pierre de La Rue, en The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1561591742