Seksa Politiko (libro)

Seksa Politiko (en la angla : Sexual Politics) estas libro el 1970 de Kate Millet, usona radikala feministo el la dua ondo de feminismo de la 1970-aj jaroj. La libro estas konsiderita klasikaĵo de feminisma literaturo, kaj mejloŝtono en la evoluo de feminisma teorio.

Sexual Politics
literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro	Kate Millett
Lingvoj
Lingvo	angla lingvo
Eldonado
Eldondato	1970
Eldonejo	Doubleday
Ĝenro	literatura kritiko

La verko estas rigardita kiel klasikaĵo de feminismo kaj unu el kernaj tekstoj de radikala feminismo, forma peco formanta la intencojn de la dua ondo la feminisma movado. En Seksa Politiko, eksplicita fokuso estas lokita sur la ĉieco de vira superregado tra elstara arto kaj literaturo de la 20a jarcento. Laŭ Millet, okcidenta literaturo reflektas patriarkajn konstruojn kaj la aliseksema normismo (angle heteronormativity) de socio. Ŝi argumentas ke viroj establis potencon super virinoj, sed ke ĉi tiu potenco estas la rezulto de socia konstruo prefere ol denaskaj aŭ biologiaj kvalitoj.

Resumo

Millet argumentas ke "sekso havas ofte neglektita politikan flankon" kaj daŭrigas diskuti la rolon ke patriarkecaj roloj en seksaj rilatoj, rigardanta precipe ĉe la laboroj de D. H. Lawrence, Henry Miller kaj Norman Mailer. Millet argumentas ke ĉi tiu aŭtoroj vidas kaj diskutas sekson en patriarka kaj seksisma maniero. En kontrasto, ŝi aplaŭdas la pli nuancata seksa politiko de samseksema verkisto Jean Genet. Aliaj verkistoj diskutita longe inkluzivas Sigmund Freud, Georgo Meredith, John Ruskin kaj John Stuart Mill.

En ŝia libro "Seksa Politiko" Millet prezentis teorion kiu asertas ke socio kiel tutaĵo estas bazita sur patriarkecaj padronoj. Socio mem estas movita per potenco-rilatoj enkonstruitaj per kultur-socia historio kiu estas bazita sur patriarkecaj padronoj. Ĉiuj kategorioj en socio, kiel ideologio, religio, kulturo kaj sekso, estas difinitaj per patriarkecaj ŝablonoj kaj politikaj potencbataloj kiuj okazas ene de ili. Millet priskribis kiel la patriarkeca socio kreis seksan (seksisman) socion kiu diskriminacias surbaze de sekso. La rilatoj inter virinoj kaj viroj estas kaj politikaj rilatoj kaj sociaj aranĝoj per kiuj unu grupo estas regata de alia grupo. En la sama maniero, ke socia politiko baziĝas sur la fakto ke unu grupo dominas kaj subpremas alian, do sekso estas kategorio de statuso kiu havas politikajn implicojn por potenco-rilatoj inter grupoj. La familia unuo estas ĉe la koro de patriarkeco kaj funkcias kiel modelo por socio kiel tutaĵo. La ŝablono en kiu la viro estas la estro de la familio estas ripetita kaj reproduktita en ĉiu socia areno, en ĉiu valoro aŭ normo internigita en socio, kaj en ĉiu institucio aŭ socia statuso. Tio signifas ke, politiko, kiel lukto inter fortoj, estas ĉiea kaj internigita kaj en la socio kaj ĝiaj institucioj kaj en la familia unuo. Tiel konserviĝas la tradicia ŝablono de vira kontrolo super virinoj. patriarkeca potenco estas bazita kaj enigita en sociaj konceptoj same kiel en ĉiu el ni. Tio signifas, ke ekzistas metodo de socia konstruo kun karakterizaĵoj de potenco kaj kontrolo. Ĉi tiu metodo legitimas la strukturan kaj kontinuan subpremon de virinoj, kiu ekzistas ĉe ĉiu nivelo de la vivo de individuo. Millet detaligis la diversajn tavolojn de la patriarkeca sistemo kaj pruvis, ke la forta kaj subprema sistemo manifestiĝas en ideologia, morala kaj religia, biologia, seksa, sociologia, psikologia, klasa, ekonomia kaj eduka aspekto. Millet ankaŭ asertis ke ekzistas alia speco de malegaleco kaj ĝi estas biologia cerbolavado kaj ideologio kiu aperas en edukado kaj scienco, apogita per perforto.

Millet priskribis en ŝia libro diversajn aspektojn de la teorio kiu asertas ke patriarkeco estas trovita en ĉiu kultura kaj politika dimensio en okcidenta socio. La subigo de virinoj al viroj estas strukturita per kombinaĵo de tri komponentoj: seksarolo, temperamento kaj statuso. Estas ligo inter ili kiel unu sistemo:

• Temperamento - signifas kiel ni estas edukitaj por pensi ke ĝi estas sekso denaska, kiel ekzemple "sentemaj kaj delikataj virinoj".
• Seksa rolo - ni lernas, ke al ĉiu sekso estas asignita antaŭdeterminita rolo en la socio.
• Statuso - estas politika afero: la plej forta en natura potencbatalo estas tiu, kiu venkos kaj regos.

Tio estas, la genra ideologia koncepto estas unu sistemo konstruita el psikologio-politiko-socio.

Millet montris kiel tiuj tri komponentoj: temperamento, seksa rolo kaj statuso, estas esprimitaj en la malsamaj arenoj de psikologio, politiko kaj socio de malsamaj aspektoj:

• La biologia aspekto: Biologio estas uzata de religio kaj scienco por argumenti, ke patriarkeco estas natura strukturo, derivita de la malsamaj korpoj de viroj kaj virinoj. Genderaj kondutoj kaj seksa konduto estas esence denaskaj trajtoj, kiuj dependas de la korpo, en kiu ni naskiĝas. Millet kontraŭas ĉi tiun supozon kaj asertas, ke ne estas tiel, biologio estas nur kampo, per kiu ni konvinkas homojn, ke tiel devus esti la socia strukturo kaj ke ĉi tio estas erara supozo, kiu emas servi la patriarkecon. Ĉiu politika sistemo konvinkas nin, ke ĝi estas la natura afero. Ankaŭ ĉi tie patriarkeco havas rolon kiel sistemo traktanta ideologian strukturon. Per religio kaj scienco ni estas konvinkitaj, ke patriarkeco estas bona afero. Ĉiuj seksaj rilatoj komenciĝas kaj finiĝas per potenco-rilatoj kaj daŭras en potencbatalo. Ni lernas esti en nia socia sekso per la lingvo kiu ni uzas kaj estas uzata la ni kaj pere de edukado, per tio, kion oni instruas al ni. Post ripetado en literaturo kaj kulturo multfoje: "La viro arogas kaj estas altirita al la virino" tio influas nian seksan konduton.
• La familia aspekto: La familio estas la primara ĉelo en socio. La familio estas mikrokosmo de kia socio aspektas. La familio havas gravan rolon por la ŝtato: reproduktado, kaj reprodukta dezajno. Reproduktado okazos nur ene de la familio - tio estas regulo de la socio. Ĉiu infano havas unu patron. Millet denove vokas por ekzameni la familian unuon kiel politikan arenon, de kaŝa potencrivaleco. La familia unuo reproduktas la sistemon de patriarkeco: unu patro kun unu potenco, kontrolas kaj decidas. La patriarkeca ŝtato havas kaŝan emon konservi la normojn en socio kiuj determinas la familian unuon kiel unuforme patriarkecan, tiel la ŝtato konservas patriarkecan hegemonion kaj la kontinuecon de sia potenco en socio.
• La klasa aspekto: Klaso estas uzata kiel faktoro, kiu distancigas virinojn unu de la alia. En interago inter altstatusa virino kaj malaltstatusa viro, la viro ĉiam povos mobilizi sian virecon kontraŭ la virino kaj humiligi ŝin. Tiel la patriarkeco premas ankaŭ el la ekonomia kaj eduka aspekto, kaj tiel ankaŭ la malsupera pozicio de la virino en la socio estas asimilita kaj konservata.
• La potenco-aspekto: virinoj estas konstante elmontritaj al perforto de viroj. Multaj aspektoj de perforto, videblaj kaj kaŝitaj, estas enkonstruitaj en socio kaj kulturo. Virinoj ne ricevas la ilojn por trakti perforton per la eduka sistemo. En ĉi tiu senco, ĉu ĝi estas seksperforto aŭ trafiko de virinoj, ĉu ĝi estas reklamoj kaj seksa lingvaĵo, ĉio ĉi kaj pli estas esprimoj de perforto. Perforta aspekto ankaŭ povas esti atribuita al batitaj virinoj kiuj fugas el siaj hejmo en virinŝirmejon, ĉar tiuj kiuj eniras en kvarantenon estas fakte la virinoj kaj ne la viroj kiuj restas liberaj ekster la bariloj de la ŝirmejo. Forto ankaŭ povas esti subkomprenata en la maniero kiel ni kiel socio reagas al kazo de perforto kontraŭ virinoj: ekzistas reagoj de ŝoko, ridado, kolero. Seksperforto kiel ekstrema privata kazo strukturas nian sintenon al sekso. Millet nomas seksperforton terorismo. Eĉ se ne ĉiuj viroj estas seksperfortantoj, ĉiuj virinoj vivas en la mondo kun timo de viroj en ĉiu tempo por meti potencialon al seksperforto.

Per la diversaj aspektoj eblas observi kaj analizi kun kritika okulo pri iu ajn institucio, evento, rolo aŭ valoro en la socio.

Influoj, kritiko kaj ricevo

Seksa Politiko estis plejparte influita de libro La Dua Sekso fare de Simone de Beauvoir kaj publikigita en 1949, kvankam la verko de Beauvoir estas konata por estanta pli intelekte-koncentrita kaj malpli emocie incitata ol la verko de Millet.

Sexual Politics estas konsiderita fundamenta verko en feminisma teorio, kaj eĉ estis nomita "la unua akademia libro de feminisma literaturkritiko". Kiel aliaj feminismaj libroj de la sama periodo kiuj faris ondojn, kiel ekzemple " The Feminine Mystery " de Betty Friedan kaj " The Castration " de Germaine Greer, la prestiĝo de la libro estas en malkresko. La libro estis signifa mejloŝtono en la evoluo de la ideologio de la dua ondo de feminismo en la sepdekaj, kaj estis eĉ tre kontestata. Estis skribite pri ĝi ke ĝi estis "unu el la unuaj libroj de la jardeko kiu kolerigis virojn ĉie en Usono."

Recenzoj de la libro intervalas de malakcepto ĝis laŭdo. La kulturhistoriisto. En la revuoj Esquire kaj Commentary, la du kritikistinoj lanĉis atakon kontraŭ feminismo ĝenerale, kaj kontraŭ la aliro de Millet aparte, asertante ke "ne ĉiuj virinoj malamas virojn" kaj ke Millet "igas ŝian privatan sperton universala". En Harper kaj eĉ en psikologiaj ĵurnaloj, kritikistoj argumentis ke Millet miskomprenis Freud, kaj tial ŝia analizo estis mankhava. La verkisto Norman Mailer skribis respondartikolon al la libro nomita "The Prisoner of Sex" (La Kaptito de Sekso) en kiu li furioze defendis D. H. Lawrence kaj Henry Miller, kaj daŭre atakis la skribaĵojn de Millet en sia pli posta libro de la sama nomo.

Kiam Millett skribis en sia libro, ke "la statuso de virinoj en patriarkeco estas daŭra rezulto de ilia ekonomia dependeco", ŝi skribis tion fine de la sesdekaj jaroj, kiam nur triono de virinoj en Usono havis salajritan laboron, kaj iliaj mezaj salajroj estis ne plu ol duono de la averaĝaj salajroj de viroj. Tio estas, la plej multaj virinoj estis ja finance dependaj de viroj, kaj mankis aliro al financa sendependeco. Kiam Millett skribis ke "en modernaj patriarkaj socioj kiuj spertis reformojn, virinoj havas certajn ekonomiajn rajtojn", ŝi rilatis al jarcentoj antaŭe, kiam virinoj ne havis la eblecon posedi sian propran posedaĵon, kaj aldonis ke "Tamen, virinoj ankoraŭ laboras", ĉar ĉirkaŭ du trionoj de la ina loĝantaro en la plej multaj evoluintaj landoj okupiĝas pri sensalajra laboro", kio ankoraŭ grandparte validas.