Eduard Heinrich Henoch
Eduard Heinrich Henoch (n. la 16-an de junio 1820 en Berlino; m. la 26-an de aŭgusto 1910 en Dresdeno) estis germana kuracisto, internisto kaj pioniro de pediatrio. Li instruis en la Universitato de Berlino de 1868 ĝis 1894 kaj starigis infanklinikon ĉe la universitata klinikaro Charité .
| Eduard Heinrich Henoch | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 16-an de junio 1820 en Berlino |
| Morto | 26-an de aŭgusto 1910 (90-jaraĝa) en Dresdeno |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio 
|
| Alma mater | Humboldt-Universitato en Berlino
|
| Okupo | |
| Okupo | kuracisto universitata instruisto pediatro
|
Vivo
redaktiEduard Heinrich Henoch estis nepo de la juda transportentreprenisto Israel Moses Henoch, pioniro de publika transporto en Berlino, kiu starigis multajn ĉevalajn ĉaregojn kiuj en la urbocentro ĉiuj transportis plurajn dekojn da pasaĝeroj. Li mem ankaŭ kreskis en judisma hejmo, sed konvertiĝis al la luterana kristanismo en 1842.
Li studis medicinon en Berlino kiel studento de Johann Lukas Schönlein kaj Moritz Heinrich Romberg, inter aliaj. Kun disertaĵo titolita De atrophi cerebri ("pri atrofioj de la cerebro") li doktoriĝis pri medicino en 1843. De tiam li laboris kiel helpkuracisto en la polikliniko de sia onklo Romberg kaj kiel kuracisto por senhavuloj. Jam en ĉi tiu tempo li komencis eldoni verkojn pri infanaj malsanoj. En 1849 li kompletigis sian pluan trejnadon en interna medicino kaj kompletigis sian habilitiĝon kiel privata preleganto la sekvan jaron. Kvankam de nun li estis formale aktiva en sia propra praktiko, li restis ligita al la universitato per prelegoj kaj sciencaj publikaĵoj. En rekono de liaj sciencaj atingoj, li estis nomumita lektoro en 1858.
La dato de ŝia geedziĝo kun Helene Louise Behrens ne estas konata, sed estas konata ke ŝi mortis pro skarlatino baldaŭ post la naskiĝo de sia filino en 1860 en la aĝo de 25 jaroj. La edzo ĵetis sin al laborado kaj malfermis porinfanan poliklinikon en siaj privataj ĉambroj, kiuj ekzistis ĝis 1871. Tio estis klara signalo ke li prirezignis planojn por akademia kariero en interna medicino. Profesora posteno pri pediatrio ankoraŭ ne ekzistis siatempe. Tamen, la kuracisto daŭrigis siajn publikaĵojn. En 1872 li rekomencis la universitatajn lecionojn de pediatrio kaj iĝis direktoro de la kliniko kaj polikliniko por infanaj malsanoj ĉe la universitata klinikaro Charité, kiun li gvidis ĝis 1893. Ekde la emeritiĝo, li vivis en Merano kun la familio de sia filino dum pli ol kvin jaroj kaj moviĝis al Dresdeno en 1899. La inflamo purpurao[1] Schönlein-Henoch portas lian nomon.
Dum lia 70-a naskiĝtago, Ĥanoĥo estis honorita kun busto modeligita fare de la skulptisto Fritz Schaper, kiu estis publike elmontrita en la Charité-instalaĵoj antaŭ la kliniko de liaj infanoj. Dum la faŝista periodo de nacisocialismo, la busto estis forigita pro instigo de la infankuracisto Georg Bessau.
Verkoj
redakti- Klinische Ergebnisse. Gesammelt im königlichen poliklinischen Institut der Universität (Klinikaj rezultoj. Kolektita en la reĝa Poliklinika Instituto de la Universitato] Berlino 1846
- Traduko de verkaĵo de la angla kolega kuracisto George Budd: Die Krankheiten der Leber (La hepataj malsanoj) Berlino 1846
- Klinik der Unterleibskrankheiten (Kliniko de abdomenaj malsanoj) 3 volumoj, Berlino, 1852–1858; 3-a eldono 1863.
- Beiträge zur Kinderheilkunde (Kontribuoj al pediatrio). 2 partoj. Berlino 1861–1868.
- Lehrbuch der Kinderheilkunde (Lernolibro de pediatrio) Berlino 1881; 2-a eldono 1883.
- Vorlesungen über Kinderkrankheiten (Prelegoj pri infanaj malsanoj). Berlino 1881; 10-a eldono 1899.
Referencoj
redakti- ↑ komparu la klarigon pri purpurao en PIV 2020, ankaŭ jam en la unua eldono de 1970, p. 890