Gaddo GADDI estis florenca pentristo kaj mozaikisto je gotika stilo kaj patro de Taddeo Gaddi. Li estas registrita en la listo de la "Arte dei Medici e Speziali" kaj rememorigita de Giorgio Vasari, biografo de artistoj de la 16-a jarcento, sed lia verko estas plejparte konjekta. Vasari diras, ke li rilatas al Cimabue kaj Giotto. Li kompletigis mozaikojn sur fasado de "Santa Maria Maggiore", en Romo. La moazaiko pri la "Kronado de la Virgulino" super la interna pordo de Katedralo de Florenco, datita je 1307, ankaŭ estas atribuita al Gaddo Gaddi.

Gaddus Zenobii
(1240-1312)
Absida mozaiko de la Preĝejo de San Miniato al Monte, Florenco, Italio, (1300).
Absida mozaiko de la Preĝejo de San Miniato al Monte, Florenco, Italio, (1300).
Persona informo
Naskiĝo 1240
en Florenco, Respubliko de Florenco
Morto 1312
en Florenco, Respubliko de Florenco
Ŝtataneco Respubliko Florenco vd
Familio
Infanoj Taddeo Gaddi vd
Profesio
Okupo mozaikisto • pentristo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Li ofte helpis Giotto-n, kie Cennino Cennini (1370-1440), lernanto de Agnolo Gaddi, filo de Taddeo Gaddi, referencis Taddeon kiel la baptofilo de Giotto kaj asertis, ke ilia rilato daŭris 24 jarojn. Taddeo estis la filo de la florentina gotika artisto, Gaddo Gaddi, kaj tri el liaj kvar filoj ankaŭ estis pentristoj, Giovanni, Agnolo kaj Niccoló. Kiel arkitekto, Taddeo estas kreditita per la projekto de la Mezepoka Ponto de Florenco super la Arno, la Ponte Vecchio.[1]

Biografio redakti

 
Bildo de Gaddo Gaddi.

Vasari atribuas al li kelkajn partojn (la Profetoj) de la mozaikoj sur la volbo de la Baptisterio de San Giovanni en Florenco, en la kunlaboro establita kun sia kolego Andrea Tafi. La mozaiko kun la Kronado de la Virgulino en la luneto de la centra portalo de la kontraŭfasado de Santa Maria del Fiore.

En 1308, en Romo, Gaddo estus kompletiginta iujn mozaikojn en San Giovanni in Laterano lasitajn nefinitajn de Jacopo Torriti kaj aliajn mozaikojn en la Baziliko de San Pietro en Vatikano, en kiu li eble mildigis la "grekan manieron" derivitan de Cimabue.

En Arezzo, en la malnova katedralo, li estus kovrinta la Kapelon Tarlati (kiu poste disfalis) per mozaikoj. Denove en Pizo en kapelo de la Katedralo, iu "Ĉieliro de Maria" ankoraŭ tre estimata en la deksesa jarcento; kaj fine li estus pentrinta iujn panelojn (unu por la preĝejo de Santa Maria Novella).

Gaddo, laŭ Vasari, mortis en 1312 en la aĝo de sepdek tri jaroj kaj estis entombigita en la Preĝejo de Santa Croce. Sed Antonino Caleca avertas: "La figuro de Gaddo havas neniun historian konsekvencon kaj la atribuoj de Vasari ŝajne estas plifortigoj celantaj festi la gloron de la familio, kiu en la deksesa jarcento estis inter la plej distingitaj en Florenco".

La fakulo fakte konstatis, ke la artisto, kiu kreis la florencajn kaj pisanajn mozaikojn cititajn de Vasari, devas esti asignita, surbaze de la dokumentoj, al iu mozaikisto, kiu respondis al la nomo de Francesco da Pisa: ĉi tiu artisto, de florentina trejnado, kreskus en la konstruejo fr Coppo di Marcovaldo en la epoko de la mozaikoj de la Baptisterio (1270-80).

Bona parto de la absida mozaiko de la preĝejo de San Miniato al Monte povas esti spurita reen al tiu sama, kiu - kun la luneto de la Duomo kaj la Kristo Pantokratoro de Pizo - estas en la plena matureco de Gaddo.

Aliaj provoj identigi la verkojn de Gaddo kondukis al la hipotezo, ke ĝi povas koincidi kun la Majstro de Magdalena aŭ kun la Majstro de Sankta Cecilia aŭ kun la Majstro de Isaak aŭ kun la Majstro de la Kapturo. Pli freŝaj hipotezoj identigas lin kun la Mastro de la Triptiko Horne.

Literaturo redakti

Vidu ankaŭ redakti

Referencoj redakti


 Rilataj artikoloj troviĝas en
Portalo pri Homoj