Jacques Pierre Brissot
Jacques Pierre BRISSOT (naskiĝinta la 14-an de januaro 1754 en Warville apud Chartres, mortinta la 31-an de oktobro 1793 en Parizo) estis franca juristo kaj revoluciulo (jakobeno unue).
Jacques Pierre Brissot | |||||
---|---|---|---|---|---|
Persona informo | |||||
Jacques Pierre Brissot | |||||
Naskiĝo | 15-an de januaro 1754 en Chartres | ||||
Morto | 31-an de oktobro 1793 (39-jaraĝa) en Parizo | ||||
Mortis per | Senkapigo vd | ||||
Tombo | Katakomboj de Parizo vd | ||||
Lingvoj | franca vd | ||||
Ŝtataneco | Francio vd | ||||
Alma mater | Universitato de Orleano vd | ||||
Partio | Ĝirondano vd | ||||
Subskribo | |||||
Familio | |||||
Edz(in)o | Félicité Brissot de Warville vd | ||||
Infanoj | Anacharsis Brissot de Warville (en) vd | ||||
Parencoj | Félix Brissot de Warville (en) (nepo) vd | ||||
Profesio | |||||
Alia nomo | Un Américain • Un Jeune philosophe • Un Républicain vd | ||||
Okupo | politikisto tradukisto juĝisto diplomato ĵurnalisto advokato vd | ||||
Aktiva en | Parizo vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Vivo
redaktiBrissot dediĉis sin al la advokatado kaj famiĝis per sia »Théorie des lois criminelles« (Par. 1780, 2 vol.) kaj sia verko »Bibliothèque des lois criminelles« (1782–86, 10 vol.). Li deĵoris en la kancelario de la Duko de Orléans. Antaŭ malliberiĝo pro komploto li sukcese fuĝis al Londono.
Reveninte en Franclandon li fondis en 1788 la societon "Société des amis des noirs". Post la eksplodo de la revolucio li eldonis, plene de maltrankvila agademo, la gazeton »Le Patriote francais« kiu baldaŭ iĝis tre influa. Elektita en la Parizan Komunumon li inter la revoluciemuloj tiom gravis ke la kortego eknomis ĉiujn sampensantojn "brissotanoj" (brissotins).
La militdeklaro fare kontraŭ Aŭstrio en 1792 kaj Britio kaj Nederlando en 1793 ankaŭ ŝuldiĝas al Brissot. Ĉar li pli kaj pli kontraŭstaris la Teroron li malamikigis Robespieron. Kiam en la 2.6.1793 detroniĝis la ĝirondanoj ankaŭ la sorto de Brissot estis decidita. Fuĝante li arestitis en Moulin kaj ekzekutitis kun 20 aliaj kamaradoj.
Liajn rememorojn verkitajn dum la lasta mallibereco eldonis lia filo (Par. 1830, 4 vol.) kaj Lescure (1877).
Fonto
redaktiMeyers Großes Konversations-Lexikon, Band 3. Leipzig 1905, p. 429, kio legeblas tie ĉi interrete.