Versailles
Versajlo[1][2][3] (france Versailles [versaj]) estas franca komunumo, prefektejo de la departemento Yvelines, en la regiono Francilio. Fine de 2021 en la komunumo vivis 83 587 loĝantoj, en 2009 estis 86 477[4].
Versajlo | |||||
---|---|---|---|---|---|
komunumo en Francio vd | |||||
Blazono | |||||
Administrado | |||||
Regiono | Francilio | ||||
Departemento | Yvelines | ||||
Arondismento | Versailles | ||||
Kantono | Versailles-Nordo, -Nordoriento kaj -Sudo | ||||
| |||||
INSEE kodo | 78646 [+] | ||||
Poŝtkodo | 78000 | ||||
En TTT | Oficiala retejo [+] | ||||
Demografio | |||||
Loĝantaro | 83 587 (2021) [+] | ||||
Loĝdenso | 3 193 loĝ./km² | ||||
Geografio | |||||
Geografia situo | 48° 48′ N, 2° 8′ O (mapo)48.8052.135Koordinatoj: 48° 48′ N, 2° 8′ O (mapo) [+] | ||||
Alto | 138 m [+] | ||||
Areo | 26,18 km² (2 618 ha) [+] | ||||
Horzono | UTC+01:00 [+] | ||||
| |||||
| |||||
Alia projekto | |||||
Vikimedia Komunejo Versailles [+] | |||||
Versailles estas mondfama urbo, konata precipe pro sia kastelo, konstruigita de Ludoviko la 14-a.
Geografio
redaktiSituo
redaktiVersailles troviĝas proksimume 17 km sudokcidente de la centro de Parizo. La najbaraj komunumoj estas:
- Le Chesnay norde,
- Vaucresson, Marnes-la-Coquette kaj Ville-d'Avray nordoriente,
- Viroflay oriente,
- Vélizy-Villacoublay kaj Jouy-en-Josas sudoriente,
- Buc sude,
- Guyancourt sudokcidente,
- Saint-Cyr-l'École okcidente,
- Bailly kaj Rocquencourt nordokcidente.
Kvartaloj
redaktiVersajlo konsistas el diversaj kvartaloj:
- Notre-Dame
- Saint-Louis
- Montreuil
- Porchefontaine
- Clagny-Glatigny
- Chantiers
- Jussieu-Petit bois-Picardie
- Satory
Kulturo
redaktiMonumentoj
redakti- Kastelo de Versajlo; la Malgranda Trianon estas apuda.
- Katedralo Sankta Ludoviko (Versajlo)
- Preĝejo Nia Sinjorino (Versajlo)
- Stacidomo Versailles-Château-Rive-Gauche
- Palmoludejo
Muzeoj
redakti- Muzeo Lambinet
- Muzeo de la kaleŝoj
- Muzeo de la parlamento
- La Osmothèque
Transporto
redaktiStacidomoj
redakti- Montreuil
- Versailles-Rive-Droite
- Versailles-Château-Rive-Gauche
- Porchefontaine
- Versailles-Chantiers
- Versailles-Matelots (fermita al vojaĝantoj)
- Saint-Cyr-Grande-Ceinture (fermita)
Projektoj
redaktiFamuloj
redakti- Charles Antoine Houdar de La Motte, kolonelo infanteria
- Edmond Frémy
- József Orosz, hungara redaktoro
Ĝemela urbo
redakti- Puŝkin, apud Sankt-Peterburgo, Rusio
Edukado
redaktiVersajlo en Esperanto
redaktiEn la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el Ĉina Murego al insulo Srilanko. Poste aperas la japana pentristo Hokusajo kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el Azio. Kaj poste venas la vico de Fidiaso, kiu montras mirindaĵojn el suda kaj centra Eŭropo kaj la venonta ĉiĉerono estas Maria Sklodovska, kiu montros al Utnoa la mirindaĵojn de centra kaj orienta Eŭropo. Jen kiel ŝi prezentas Parizon kun kvar grandaj vidindaĵoj el kiuj nur aludoj al Luvro kaj al Versajlo, dum pli atentaj priskriboj al la Ejfelturo kaj al la Triumfa Arko:
|
Esperantaj eventoj en Versajlo
redaktiVersajlo estis la loko de la 5-a Internacia Junulara Kongreso en 1949.
Notoj kaj referencoj
redakti- ↑ artikolo Versajlo en la Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), eldono de 2020, reta versio, ankaŭ jam en la eldono de 1970, presita eldono, paĝo 1183
- ↑ Ankaŭ Versajlo en la granda vortaro Grand Dictionnaire Français-Espéranto de de J. Le Puil kaj J.-P. Danvy, Parizo 1992, paĝo 936
- ↑ same en la "Esperanta mapo de Eŭropa franclingvio" en retejo de la asocio SAT-Amikaro, la franclingva branĉo de Sennacieca Asocio Tutmonda, jen arkivigite laŭ stato de aprilo 2023
- ↑ Insee. Populations légales 2009 - 78646-Versailles (france). Alirita la 21-an de novembro 2012.
- ↑ Abel Montagut, Poemo de Utnoa. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 120.