Ŝingono
Ŝingon (真言宗 (Shingon-shū?)) estas unu el la plej gravaj skoloj de budhismo en Japanio kaj unu el la malmultaj travivantaj linioj de Vaĝrajano en orienta Azio, unue disvastigita de Barato al Ĉinio de vojaĝantaj bikŝuoj, kiel Vajrabodhi kaj Amoghavajra. La vorto Ŝingon estas la elparolo de la ĉina vorto 真言 (zhēnyán),[1] kiu estas la ĉinigo de la Sanskrita vorto mantra.[2]
Elekto de artikoloj pri | |
Tri juveloj | |
Sidarto Gotamo | |
Budhisma praktiko | |
Budho · Bodisatvo | |
Trispeca membrigado | |
Tripitako· Vinajo | |
En Ĉinio la skolo estis nomita Tángmì (Esotereco de Táng), kaj ĝi prosperis en Japanio dank' al la bikŝuo Kūkai (空海), kiu vojaĝis al Ĉinio de Táng por studi la sutron Mahāvairocana Tantra,[3] kiu estis verkita en Sanskrito en la abugido Siddhaṃ kaj nur parte tradukita.[4] Tial la skolo Ŝingon estas kelkfoje nomata Japana esotera budhismo.
Referencoj
redakti- ↑ Zhēnyán.
- ↑ (1987) “Shingon Mikkyō's Twofold Maṇḍala: Paradoxes and Integration”, Journal of the International Association of Buddhist Studies 10 (1), p. 91–92. Arkivigite je 2014-01-25 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2014-01-25. Alirita 2019-06-08 .
- ↑ Hakeda, Yoshito S.. (1972) Kūkai and His Major Works. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-05933-6.
- ↑ Abe, Ryuichi. (1999) The Weaving of Mantra: Kukai and the Construction of Esoteric Buddhist Discourse. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11286-4.