Araújo Porto-Alegre

Honorigoj
Honorigoj	Imperia ordeno de la Rozo ; vd

Postenoj
Postenoj	councillor of Rio de Janeiro (en) vd

Manuel de Araújo
Porto Alegre
(1806-1879)
Manuel de Araújo; Porto Alegre; (1806-1879)
	Barono de Sankta Anĝelo
Persona informo
Naskonomo	Manuel José de Araújo
Naskiĝo	29-a de novembro 1806; en Rio Pardo, Brazilo
Morto	30-a de decembro 1879; en Lisbono, Portugalio
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Brazilo vd
Alma mater	Escola Nacional de Belas Artes (en) vd
Familio
Infanoj	Paulo Porto-Alegre (en) vd
Profesio
Alia nomo	Tibúrcio do Amarante • Pitangueira • Manuel de Araújo Porto-alegre vd
Okupo	pentristo ; karikaturisto ; artokritikisto ; arthistoriisto ; instruisto ; politikisto ; ĵurnalisto ; diplomato ; verkisto ; arkitekto ; poeto vd
Postenoj
Postenoj	councillor of Rio de Janeiro (en) vd
Honorigoj
Honorigoj	Imperia ordeno de la Rozo ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Brazila Beletristika Akademio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Manuel de ARAÚJO PORTO ALEGRE (1806-1879) (* Rio Pardo, en la 29-a de novembro 1806 - Lisbono, en la 30-a de decembro 1879) estis brazila verkisto, pentristo, arkitekto, diplomato, ĵurnalisto kaj instruisto. Li estas la patrono de la 32-a seĝo en la Brazila Beletristika Akademio. Li fondis plurajn revuojn, inter ili la "Revuon Gŭanabaran", grandan disvastiganton de la romantika beletra genro kaj "La Magian Lanternon", publikaĵon kun politika humoro.

Biografio

Li estis filo de Francisco José de Araújo kaj de Francisca Antônia Viana. En 1826, li venis al Rio-de-Ĵanejro por studi pentradon kun Jean-Baptiste Debret (1768-1848)^[1] en la Akademio pri Belartoj de Rio-de-Ĵanejro, kie li ankaŭ studis en la Milita Lernejo faris lecionojn pri anatomio de la kuracista kurso, krom filozofion. En 1831, dank'al subskripcio promociita de Evaristo da Veiga, kaj al la protektado de la fratoj Andradoj, Debret foriris al Eŭropo, por pliperfektiĝi kiel pentristo. Ĉar li estis ligita al Almeida Garrett, li gvidis la patriciojn, kiuj venis al Parizo interesitaj pri Romantikismo. Reirante al Rio, li elvolvis intensan artisman, edukcelan, administran kaj beletran aktivecon. Li kunlaboris kun Gonçalves de Magalhães (1811-1882) en la kreado de la revuo "Niterói" (1836) kaj fondis, kune kun Joaquim Manuel de Macedo kaj Gonçalves Dias la revuon "Gŭanabara" (1849), periodaĵoj kiuj entenis la komencantajn grupojn de la Romantikismo en Brazilo. En 1858, li eniris en prikonsula kariero, servante kiel konsulo de Brazilo en Prusio, kies sidejo estis en Berlino, kaj poste en Saksio, kun sidejo en Dresden (1860-1866), kaj fine en Lisbono (1866-1879), kie li mortis.

Li verkis biografiojn, teatraĵojn, politikajn studojn, poeziojn, kiuj ankoraŭ ne estis ĉiuj kunigitaj, tamen, li publikigis la ĉefajn en la verko "Brasilianas" (1863) sub la pseŭdonimo Tibúrcio do Amarante. Li prenis parton en la unua romantika brazila grupo, kies poezio signigas fortan naciismon. Li forlasis la klasikan mitologion profite de la nacia temaro. Lia plej grava beletra verko estis, tamen, la epikan poemon "Kolombo", en kiu li laboris ekde 1840, publikigante parte en tiuepokaj revuoj ekde 1850. Li riverence diigis la amikon Magalhães Gonçalves, atribuante al li la estradon pri la "regenerado de niaj beletroj", sed, li mem havis la nocion pri la influo de sia verko kiel prologo de la loka nacia movado.

Verkoj

Poeziaĵoj

As Brasilianas (1863)
Brasiliana em Três Cantos (1845)
Brasiliana I (1844)
Canto inaugural (1859)
Colombo, poema épico, 2 volumoj (1866)
O Caçador (1843)
O Corcovado (1847)
O Voador (1844)
Ode Sáfica (1830), dediĉita al Jean-Baptiste Debret.
Voz da natureza (1836)

Maldekstre dekstren: Gonçalves Dias, Porto Alegre kaj Gonçalves de Magalhães, en fotaĵo datita de proksimume 1858

Teatraĵoj

A Destruição das Florestas (1845)
A escrava (1863)
A Estátua Amazônica (1851)
A Noite de São João (1857)
A Restauração de Pernambuco (1852)
Angélica e Firmino (1845)
As barras de ouro
As sapatero politicão
Cenas de Penafiel (1858)
Dinheiro é saúde
O espião de Bonaparte
O Prestígio da Lei (1859)
O rei dos mendigos (1866)
Os Judas (1859)
Os lavernos (1863)
Os Lobisomens (1862)
Os ourives
Os toltecas
Os traidores
Os voluntários da pátria (1877), verkita okaze de la Paragvaja Milito
Prólogo Dramático (1837)

Fikciaĵo

Excertos das Memórias e Viagens do Coronel Bonifácio do Amarante (kun pseŭdonimo Tibúrcio do Amarante) (1848)

Tradukaĵoj

Elektro, far Eŭripido
Lukrecia Borĝja, de Victor Hugo
Kristina el Svislando, de Alexandre Dumas

Famaj pentraĵoj

Portreto de Petro la 1-a, olepentraĵo
Brazila arbaro, akvarela pentraĵo
Studo por Dekoracia Panelo, oleo kaj ĉina inko

Pieco
Studo por la Konsekrado de Petro la 2-a, olepentraĵo
Memporteto, olepentraĵo; ĉirkaŭ 1823
Ĉi-karikaturo kritikas la Reĝa Periodo de la Brazila Imperio (1831–1840), ĝi estas konsiderita la unua karikaturo en Brazilo