Histamino
kemia kombinaĵo
Histamino | ||||
![]() | ||||
![]() | ||||
Alternativa(j) Nomo(j) | ||||
2-(1H-imidazol-4-ila)etanamino | ||||
Kemia formulo | C5H9N3 | |||
PubChem-kodo | 774 | |||
ChemSpider kodo | 753 | |||
CAS-numero-kodo | ||||
Karakterizaĵoj | ||||
Aspekto | senkoloraj kristaloj | |||
Molmaso | 111.15 g·mol−1 | |||
Smiles | CC(=CCCC(=C)C=C)C | |||
Vaporpremo | 2,68 hPa | |||
Denseco |
| |||
Refrakta indico | 1,57 (hipoteza) | |||
Fandopunkto | 83.5 °C (182.3 °F; 356.6 K) | |||
Bolpunkto |
| |||
Acideco (pKa) |
| |||
Solvebleco | ||||
Mortiga dozo (LD50) |
| |||
Sekurecaj Indikoj | ||||
Riskoj | R22 R36/37/38 R42/43 | |||
Sekureco | S22 S26 S36/37 | |||
Pridanĝeraj indikoj | ||||
Danĝero
| ||||
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1] | ||||
GHS Damaĝo-piktogramo |
| |||
GHS Signalvorto | Damaĝo | |||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H301, H315, H317, H319, H334, H335 | |||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P261, P264, P270, P271, P272, P280, P301+310, P302+352, P304+340, P304+341, P305+351+338, P312, P321, P330, P332+313, P333+313, P337+313, P342+311, P362, P363, P403+233, P405, P501 | |||
(25 °C kaj 100 kPa) |
Histamino estas amino (C3N2H3)-CH2-CH2-NH2, devenanta el histidino, ĉeesta en diversaj animalaj histoj kaj en sekalergoto[2]. La nomo devena de la στός histos, tie: „histo“ kaj -amino por nitrogen-entenaj organikaj kombinaĵoj karakterizataj de aminogrupo. En vivo, la histamino devenas de la malkonstruo de histidino.
HistorioRedakti
Unue Adolf Windaus sintezis ĝin en 1907. En 1910 Henry Dale kaj George Barger trovis ĝin en skleroto de ergotfungo.
RoloRedakti
Histamino estas signalkemiaĵo, kiu dilatigas la sangvaskuletojn, pliigas la sekreciojn kaj grave rolas en alergioj kaj anafilaksio[2].