Neil Simon

Marvin Neil SIMON (la 4a de julio 1927, en Broklino - la 26a de aŭgusto 2018) estis usona dramisto kaj scenaristo.

Neil Simon
Persona informo
Marvin Neil Simon
Naskonomo	Marvin Neil Simon
Naskiĝo	4-an de julio 1927 (1927-07-04) en Nov-Jorko
Morto	26-an de aŭgusto 2018 (2018-08-26) (91-jaraĝa) en Manhatano
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	HIV vd
Religio	judismo vd
Lingvoj	angla vd
Loĝloko	Bronkso vd
Ŝtataneco	Usono vd
Alma mater	New York University Tisch School of the Arts (en) DeWitt Clinton High School (en) Universitato de Denver vd
Familio
Gefratoj	Danny Simon vd
Edz(in)o	Elaine Joyce (1999–2018) Diane Lander (en) (1990–1998) Diane Lander (en) (1987–1988) Marsha Mason (en) (1973–1983) nekonata valoro (1953–1973) vd
Profesio
Okupo	dramaturgo kantotekstisto libretisto filmproduktoro scenaristo entreprenisto vd
Aktiva en	Usono vd
Aktiva dum	1948–2010 vd
Verkado
Verkoj	Brighton Beach Memoirs ❦ Biloxi Blues ❦ Come Blow Your Horn ❦ Lost in Yonkers ❦ The Goodbye Girl ❦ The Odd Couple vd
Honorigoj Honorigoj (2006)  Mark Twain Prize for American Humor (en) (1996)  Helmerich Award (en) (1995)  Premio Centro Kennedy (1991)  Drama Desk Award for Outstanding Play (en) (1991)  Premio Pulitzer por Dramo, kialo de la premio Lost in Yonkers (en) (1979)  Laurel Award for Screenwriting Achievement (en) (1977)  Golden Globe Award for Best Screenplay (en) , kialo de la premio The Goodbye Girl (en) (1965)  Tony Award for Best Author (en) , kialo de la premio The Odd Couple (en)  honorary doctor of the Hofstra University (en) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Vivo

Post malmobilizado en 1946, li studis ĉe la Universitato de Novjorko kaj la Universitato de Denvero. Kune kun lia frato Danny, li komencis labori pri televido, skribante skizojn por la majstroj de la distra ĝenro. En la 1950-aj jaroj, li skribis skizojn por la distra televidprogramo "Your Best Show" en kunlaboro kun Woody Allen, Mel Brooks kaj aliaj.

La unua teatraĵo de Neil Simon kaj lia frato, la komedio Come Blow Your Horn, estis enscenigita en 1961 sur Broadway. En 1962, li sendepende skribis la libreton por la muzikalo Little Me, surbaze de la romano de Patrick Dennis, kaj en 1963, la teatraĵon Barefoot in the Park, kiu alportis al li popularecon.

En 1965, Neil Simon ricevis Tony Award por sia teatraĵo The Odd Couple. En la 1966/1967 sezono, kvar el la teatraĵoj de Simon jam ludis samtempe sur Broadway: Nudpieda en la Parko, The Odd Couple, Sweet Charity, kaj The Star-Spangled Girl.

En la 1970-aj jaroj, Simon skribis novajn teatraĵojn ĉiujare, kaj multaj el ili estis filmitaj en la samaj jaroj (la dramisto mem verkis la scenarojn por la filmoj): "The Gingerbread Lady" (1970 ; filmo "Nur Kiam mi Ridas", 1981), "The Prisoner of Second Avenue" (1971 ; filmo 1975), "The Sunshine Boys" (1972 ; filmo 1975), "California Suite" (1976 ; filmo 1979).

En la 1980-aj jaroj, Simon reĝisoris la aŭtobiografian trilogion Brighton Beach Memoirs (1983 ; filmo 1986), Biloxi Blues (1985 ; filmo 1988) kaj Broadway Bound (1986). Aliaj produktadoj dum ĉi tiu periodo ne estis precipe sukcesaj, sed jam en la fruaj 90-aj jaroj, la komedio Lost in Yonkers alportis al li alian Tony Award kaj Premio Pulitzer.

Aldone al teatraĵoj, Simon skribis filmskriptojn kaj televidajn teatraĵojn. En 1996, li publikigis sia memuaroj, "Rewritten" (reskribita).

Verkado

La gamo de la verkado de Simon intervalas de malpezaj humuraj teatraĵoj kiuj reflektas la spiriton de la 60'oj (" Nudpieda en la Parko ", "La Stranga Paro") ĝis aŭtobiografiaj teatraĵoj kun malgaja persona tono kiel ekzemple "Ĉapitro II", kaj la Eugene-trilogio. tio inkluzivas nostalgiajn memorojn pri lia infanaĝo kaj lia juneco - " Brighton Beach Diary ", " Rookies " kaj " On the Road to Broadway ". Simon kontribuis la tekston al tiaj klasikaj komedioteatraĵoj kiel " Sweet Charity ", " Promises, Promises " kaj "They Play Our Song". La plej multaj el liaj teatraĵoj okazas kontraŭ la kultura fono de Novjorko, kaj havas familian tonon. Liaj herooj estas kutime elĉerpitaj per la problemoj de la mondo, kiuj uzas humurajn liniojn por maski malfirman mensan mondon. La teatraĵoj inkludas judan memhumuron, liman al nigra komedio.

Por helpi evoluigi lian verkistan kapablon, li ofte elspezis tri tagojn semajno ĉe la biblioteko leganta librojn de famaj humuristoj kiel Mark Twain, Robert Benchley, George S. kaufman kaj S. J. Perelman .

Eksteraj ligiloj

• Neil Simon intervjuo sur KVUE pri Brighton Plaĝaj Memoraĵoj en 1986 de Teksasa Arkivo de la Emocia Bildo
• Neil Simon ĉe Interreta filma datumbazo (angle)
• Neil Simon ĉe Internet Broadway Database (angle)
• Neil Simon ĉe la Projekto por Malferma Katalogo
• video: ""Neil Simon's Broadway" ĉe YouTube", 6 minutoj
• La Neil Simon Festo
• PBSa artikolo, usonaj Mastroj