Laŭ la helena mitologio, Periero (el la greka Περιήρης, «ĉirkaŭita de parapetoj»[1]) estis reĝo de Mesenio, en suda Peloponezo. Liaj parenceco kaj idaro varias laŭ la antikvaj fontoj, tamen en la plejmulto li estas filo de Eolo kaj Enareto[2], kaj edzo de Gorgofono, filino de la famaj Perseo kaj Andromedo. Laŭ ĉi tiu versio, li estis kultita kiel heroo, patrono de la eolianoj en Mesenio, kies kortego troviĝis en la urbo Andanio. Periero estis do, praulo kiu rilatigis la tindaridojn (Kastoro kaj Polukso, Heleno de Trojo, Klitemnestro, ktp.), la leŭkipidinojn (Febo kaj Hilajro), Penelopon, Idason kaj Linkeon, inter aliajn.

Periero
rolulo de helena mitologio
Informoj
Eble sama Perieres
Sekso vira
Patro Eolo (praulo)
Patrino Enareto
Gefratoj Sizifo
Edzo/Edzino Gorgofono
Infanoj Afareo • Leŭkipo • Tindaro • Ikario de Sparto • Ebalo • Deidamia • Halirrhothius • Pisus
vdr
Mapo de Mesenio, en sudokcidenta Peloponezo. Kaj la eolianoj kaj la lakedemonoj celis pravigi sian influon sur tiu ĉi lando per genealogio, kaj el tio devenas la diversaj parencecoj atribuitaj al Periero.

Johano Tzetzes priskribas alternativan genealogion, laŭ kiu li estis filo de Kinorto, reĝo de Sparto, kaj patro de Ebalo. Laŭ li, tiu lasta estis la edzo de Gorgofono, kaj patro de Tindaro kaj Ikario[3]. Tiu ĉi versio ne rilatigas Perieron al Deŭkaliono, sed al la dinastio de Lakedemono, rezulto de la aparta idiosinkrazio de la spartanoj, kiuj celis pravigi siajn influon kaj rajtojn sur Mesenio.

La Mitologia biblioteko mencias du malsamajn versiojn, sen elekto inter ili: li eble estas filo de Kinorto, edzo de Gorgofono kaj patro de Tindaro, Ikario, Afareo kaj Leŭkipo; aŭ li eble estas la filo de Eolo kaj patro nur de du el la filoj de Gorgofonoj, Afareo kaj Leŭkipo. Tiukaze, Tindaro kaj Ikario (kune kun Hipokoonto kaj Areno), estus gefiloj de Ebalo, filo tiel de la alia Periero (la filo de Kinorto kun la nimfo Bateo)[4].

Fine, Paŭzanio volis unuigi ambaŭ tradiciojn. Laŭ li, Gorgofono, la filino de Perseo, estis la una virino kiu edziĝis dufoje[5]. Ŝi estis edzino unue de Periero, reĝo de Mesenio kaj filo de Eolo, kaj naskis al li Leŭkipon kaj Afareon. Kaj post la morto de Periero, ŝi edziniĝis al Ebalo, reĝo de Sparto kaj filo de Kinorto, kaj havis kun li tri gefilojn: Tindaro, Ikario kaj Areno. En tiu versio, Hipokoonto estus la plej aĝa filo de Ebalo, kvankam natura filo, ĉar lia patrino estis ĉu Bateo, ĉu Nikostrato[6][7].

Aldone, en kelkaj versioj Periero estis patro ankaŭ de Polidoro (edzino de Peleo), Pizo (fondinto de samnoma urbo en Eliso), Ebalo (reĝo de Sparto) kaj Boro, la patro de Menestio, unu el la kvin kapitanoj de la aĥila armeo en la Troja milito. Kelkaj mitologiistoj konsideras, tamen, ke la patro de Boro estis alia rolulo nomiĝinta Periero kies edzino estus Polidoro, filino de Peleo[8][9].

Dum la regado de Periero alvenis al Mesenio Melaneo, reĝo de la driopoj. Por eviti konfliktojn, la mesenia reĝo donacis al li la urbon Eĥalio. Ĝi iĝis rezidejo de la driopa dinastio ĝis kiam Heraklo disrabis la urbon kaj mortigis Eŭriton, filo de Melaneo, kaj lian familion. Nur Jolo supervivis, malgraŭ ŝia klopodo sinmortigi, kaj iĝis sklavino de la heroo[10].

Genealogia arbo de la Mitaj reĝoj de Mesenio
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ĥirono
 
Kariklo
 
 
 
 
 
 
 
Heleno
 
Orseiso
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Deimaĥo
 
Melanipo
 
 
Eolo
 
Egialo
 
Doro
 
Pemandro
 
 
Metaponto
 
 
Ksuto
 
Kreŭso
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Enareto
 
 
 
filo
 
 
 
 
Alkidiko
 
Ceikso
 
 
 
 
Tanagro
 
 
Arno
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Neareo
 
 
 
 
 
 
 
 
Mimaso
 
Kerkafo
 
 
Miniaso
 
Eŭrianaso
 
 
Zeŭso
 
Danao
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antiopo
 
 
Alkidiko
 
 
 
 
Pozidono
 
Antiopo
 
Makaro
 
 
Etlio
 
 
 
Diomedo
 
 
 
 
 
Kefeo
 
Kasiopeo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Meropo
 
 
Sizifo
 
 
 
Salmoneo
 
Sidero
 
 
Kanako
 
 
Kaliko
 
 
 
 
Dejono
 
 
Perseo
 
Andromedo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Pisidiko
 
 
 
 
 
 
Tiro
 
 
 
 
 
Kreteo
 
 
 
 
 
 
Periero
 
 
 
 
 
Gorgofono
 
Ebalo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mirmidono
 
 
Zeŭso
 
Ledo
 
Tindaro
 
Sperĥio
 
Polidoro
 
Peleo
 
 
 
 
 
Afareo
 
Areno
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Magneso
 
 
 
 
 
 
 
Egisto
 
 
Fileo
 
 
 
Menestio
 
Polidoro
 
Boro
 
 
Linkeo
 
Idaso
 
Marpeso
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
najado
 
 
Tantalo
 
 
Klitemnestro
 
 
Timandro
 
Leŭkipo
 
Ikario
 
Pizo
 
Ebalo
 
Bateo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Peribeo
 
 
 
 
 
 
 
 
Agamemno
 
 
Eĥelo
 
 
 
 
Peribeo
 
 
 
 
 
Polikasto
 
Hipokoono
 
Pireno
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Aĥeloo
 
 
 
 
 
 
 
 
Menelao
 
 
Febo
 
 
 
 
Toaso
 
Damasipo
 
Imeŭsimo
 
 
Aleto
 
Perileo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ino
 
 
 
 
 
 
 
Heleno
 
 
Filonoo
 
 
 
 
 
 
 
Eŭmelo
 
Iftimo
 
Alizeo
 
 
 
 
Leŭkadio
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Atamaso
 
Nefelo
 
 
Pariso
 
 
Kastoro
 
Hilajro
 
 
Arsinoo
 
Apolono
 
Hermeso
 
Penelopo
 
Odiseo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Temisto
 
 
 
 
 
 
Polideŭko
 
 
 
 
 
 
 
Febo
 
 
 
 
 
 
 
Antinoo
 
 
 
 
 
 
 
Telegono
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Antaŭe:Mitaj reĝoj de MesenioPoste:
PolikaonoPerieroAfareo

Periero, ĉar-konduktisto de Meneceo redakti

Krom tiu, de la antaŭe priskribita, Periero estas ankaŭ la nomo de la tebana ĉar-konduktisto de Meneceo, patro de Kreono. En Onkesto, li vundigis aŭ mortigis Klimenon, patro de Ergino kaj reĝo de la minioj. Pune, la tebanoj altrudis al la minioj neelteneblan imposton, kiu originis militon inter la du popoloj[11].

Eksteraj ligiloj redakti

Notoj kaj referencoj redakti

  1. Robert Graves. The Greek myths.
  2. Heziodo. Katalogo de virinoj, fr. 10a.
  3. Johano Tzetzes. Pri Likofrono, 511.
  4. Pseŭdo-Apolodoro. Mitologia biblioteko, 3.10.
  5. Paŭzanio. Priskribo de Grekio, 2.15.28.
  6. Skolio pri Oresto, de Eŭripido, 457.
  7. Skolio pri Iliado, de Homero, 2.2.581.
  8. François Noël. Dictionnaire Universel de la Fable et de la Mythologie.
  9. Homero. Iliado, 1.16.
  10. Antonino Liberala. Metamorfozoj, 4.
  11. Pseŭdo-Apolodoro. Mitologia biblioteko, 2.4.11.