SarvastivadaSarvāstivāda (en sanskrito kaj palia: Sabbatthivāda ĉine) estis unu el la skoloj de frua Budhismo establita ĉirkaŭ la regno de Aŝoko (3-a jarcento a.n.e.).[2] Ĝi estis partikulare konata kiel Abidarma tradicio, kun unika serio de sep Abidarmaj verkoj.[3]

Elekto de artikoloj pri
Budhismo



Historio de budhismo

Kronologio de budhismo

Bazaj nocioj

Tri juveloj
Kvar noblaj veroj
Nirvano· Dependa ekesto
Anatta· Dukkha· Anicca
Skandha· Renaskiĝo

Signifaj staturoj

Sidarto Gotamo
Kategorio:Lernantoj de la Budho
Kategorio:Budhismaj filozofoj

Budhisma praktiko

Budho · Bodisatvo
Arahanto· Nobla Okobla Vojo
Paramitoj · Djano

Signifaj skoloj

Teravado
Zen Chan Son
Karma Kagjü
Pura Lando

Trispeca membrigado
de budhismo

Hinajano
Mahajano
Vaĝrajano

Tekstoj

Tripitako· Vinajo
Sutro Pitako· Abidarmo
Mahajanaj sutroj
Budhismaj tantroj

Portalo:Budhismo

Sida Budho el la Sarvastivada monaĥejo de Tapa Ŝotor, 2a jarcento n.e.[1]

La Sarvāstivād-anoj estis unu el la plej influaj budhismaj monaĥgrupoj, kiuj floris tra Norda Barato (speciale ĉe Kaŝmiro) kaj Centra Azio ĝis la 7-a jarcento.[2] La ortodoksa Kaŝmira branĉo de la skolo komponis la grandan enciklopedion Mahāvibhāṣa Śāstra ĉirkaŭ la epoko de la regado de Kaniŝka (ĉirkaŭ 127–150).[3] Pro tio, ortodoksaj Sarvāstivād-anoj kiuj subtenas la doktrinojn de Mahāvibhāṣa estis nomitaj Vaibhāṣika.[3]

Oni kredas, ke Sarvāstivād-anoj starigis la sekton de Mulasarvastivada same kiel la tradicio Sautrāntika, kvankam la rilato inter tiuj grupoj ne estis tute determinata.

  1. The Geography of Gandhara Art”, p. 158. 
  2. 2,0 2,1 Westerhoff, The Golden Age of Indian Buddhist Philosophy in the First Millennium CE, 2018, p. 60.
  3. 3,0 3,1 3,2 Westerhoff, 2018, p. 61.

Bibliografio

redakti