-id-
sufikso en Esperanto, esprimanta devenon de certaj gepatroj
La sufikso -id- utilas por indiki la filon, posteulon, kaŭziton de iu aŭ io, ekzemple ĉevalido el geĉevaloj ktp.
- Vorterklaso: sufikso
- Statuso: oficiala, fare de Zamenhof en 1887.
- Deveno: greka -id-[1]
- Similaĵoj en aliaj lingvoj: ?
- Nuna signifo kaj uzado:
Sufiksoj en Esperanto | ||
---|---|---|
Tipo | Oficialaj | Neoficialaj |
Verbaj | -ant-, -int-, -ont- -at-, -it-, -ot- |
-unt-, -ut- |
Seksaj | -in- | -iĉ-, -ip- |
Aliaj | -aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-, -ĉj-, |
-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-, |
Ekzemploj
redakti- homido
- esperantido
Referencoj
redakti- ↑ Laŭ D.B.Gregor. (1982) La Fontoj de Esperanto, p. 13. ISBN 0-905149-18-1.